© Δημήτρης Μακρής
Τι γιορτάζουμε στη "Villa Vox";
Φοίβος Δεληβοριάς: Τη ζωή που μαζεύτηκε μέσα μας όλη την περίοδο της πανδημίας. Τα διάφορα σαράκια που μας έτρωγαν, τους έρωτές μας, την παραμερισμένη τέχνη, τα τραγούδια που ήθελαν να ακουστούν από πολλά στόματα μαζί, σαν ξόρκια.
Πώς αποφασίσατε να προχωρήσετε ως τρίο σε "κατάληψη";
Φ.Δ.: Δεν θέλουμε άλλο τις ταχυκαρδίες να τις περνάμε μόνοι μας, ούτε να χορεύουμε ολομόναχοι στη μέση του σαλονιού. Πόσο πια να σιχτιρίζεις μέσω πληκτρολογίου, να παίζεις παντομίμα μέσω Skype, να κάνεις τον Ρωμαίο στο messenger; Πρέπει επιτέλους –τώρα που μεγάλο μέρος του κακού έχει περάσει– να αντιμετωπίσουμε ο ένας τον άλλον, τραγουδώντας.
Νεφέλη Φασούλη: Το μότο μας είναι επιστροφή στη ζωή! Εγώ αισθάνομαι ότι θέλω να αφήσω πίσω τον νέο πανδημικό μου εαυτό, αυτόν που καλλιέργησα τα δύο τελευταία χρόνια. Είναι φοβικός και ζει μισή ζωή, θέλει το σπίτι του και την ασφάλεια. Θα τον ξορκίσουμε στο "Vox", τραγουδώντας με την ψυχή μας μαζί με τους αδελφούς μου.
Ποιος έκανε την πρώτη κίνηση γι’ αυτήν τη συνεργασία;
Δημήτρης Μεντζέλος: Μετά τις συμμετοχές μου στη φοβερή "Ταράτσα του Φοίβου" και το ραπ μου στο "Θα σου πω εγώ" της Νεφέλης, ήρθε η πρόταση από τον ίδιο τον Φοίβο να παίξουμε μαζί. Το θέλαμε και οι δύο εδώ και χρόνια και επιτέλους έφτασε η ώρα. Μέχρι στιγμής περνάμε υπέροχα στα καμαρίνια και στις πρόβες, και αυτό βγαίνει προς τα έξω, το εισπράττει ο κόσμος… Και όλοι ευχόμαστε παγκόσμια ειρήνη και σπουδάζουμε ψυχολογία αυτήν την περίοδο. (γέλια)
Πώς περάσατε στα γυρίσματα του "Θα σου πω εγώ"; Θα βρούμε στοιχεία του επικού αυτού καλτ σκηνικού τις Παρασκευές στο "Vox";
Ν.Φ.: Τα περάσαμε όσο ωραία φαίνεται στο βίντεο και ακόμα περισσότερο! Αυτό το γύρισμα έγινε εν μέσω αυστηρού λοκντάουν, με χαρτιά, rapid και όλα τα συναφή. Μέχρι να δω τους ανθρώπους να παίρνουν θέση ένας ένας στο μαγαζί, φορώντας τα λαμέ τους, δεν πίστευα ότι μπορεί όντως να γίνει τέτοιο γύρισμα υπό συνθήκες πανδημίας. Ήταν σαν ανάσα ελευθερίας: Ύστερα από ενάμιση χρόνο βρεθήκαμε σε κλειστό μαγαζί με χορό, γαρίφαλο και μουσική και ξεσαλώσαμε, στην κυριολεξία. Από το γύρισμα πέρασε άλλος ένας χρόνος. Ανυπομονούμε να παρεκτραπούμε μαζί σας όπως τότε, τώρα που μάθαμε πώς γίνεται με ασφάλεια.
Νεφέλη, νομίζω πως η γενιά μας κάνει μια στροφή στην απενοχοποίηση του λαϊκού, του ποπ και σε ό,τι μέχρι πρότινος θεωρούνταν απλώς καλτ. Θεωρείς ότι χρειαζόμαστε το καλτ στη ζωή μας;
Ν.Φ.: Χρειαζόμαστε απενοχοποίηση στη ζωή μας γενικώς. Είτε σου αρέσει το καλτ είτε όχι, είναι μια χαρά. Το παλιό χρειάζεται για να σου δείξει το δρόμο για το καινούργιο – εγώ δεν θέλω να γυρίσω στα 90s, δεν ήμασταν το ίδιο συνειδητοποιημένοι. Αλλά μου αρέσει να γελάω μαζί τους και να κοροϊδεύω τον εαυτό μου σαν να βλέπω ένα παλιό άλμπουμ με φωτογραφίες. Και μετά πάμε παρακάτω, ο καθένας όσο θέλει και μπορεί.
Ποιο είναι το διακριτικό στοιχείο, η ουσιαστική συνεισφορά καθενός σε αυτήν τη "συγκατοίκηση";
Φ.Δ.: Η Νεφέλη είναι το (θαλασσινό) νερό, ο Δημήτρης η φωτιά κι εγώ ο αέρας, για να μιλήσουμε με συμπαντικούς όρους. (γέλια)
Δ.Μ.: Ο Φοίβος με το συνδυασμό του χιούμορ και της ευαισθησίας του με την "μπομπ-ντιλανική" ή "τομ-γουετσική" στιχουργία του είναι μια κατηγορία μόνος του. Η Νεφέλη Φασούλη είναι μια καταπληκτική φωνή, που μπορεί να υποστηρίξει ό,τι εξυπνάδα και παλαβομάρα της προτείνουμε με κέφι, χιούμορ και ταλέντο. Εγώ έχω ωραία πόδια.
Ν.Φ.: Ο Φοίβος είναι ο ποιητής, εγώ η "μικρούλα απ’ το Παγκράτι" και ο Δημήτρης η αλητεία!
Φοίβο, είναι όλα καλύτερα όταν είσαι με παρέα; Στους δίσκους σου είσαι αρκετά μοναχικός, αλλά σε ζωντανές εμφανίσεις όπως της "Ταράτσας" αρκετά πλουραλιστής στις συντροφιές σου.
Φ.Δ.: Περνάω πολύ ωραία μόνος μου από μικρός, δεν είμαι απ’ αυτούς που φοβούνται τη μοναξιά. Μουσικές, ταινίες, κιθάρες, βιβλία, έχω φοβερό και τέλεια φωτισμένο σπήλαιο. Γι’ αυτό ακριβώς, όταν συναντάω τους φίλους, δεν το κάνω από ανασφάλεια και υστερία του "μαζί", αλλά επειδή θέλω να μοιραστώ όσα είδα κι άκουσα μόνος. Και δεν μ’ αρέσουν "κάποιοι" σ’ αυτήν τη μοιρασιά, μ’ αρέσουν όλοι. Μουσικά μιλώντας, έχω καρδιά αγκινάρα.
Προτιμάς να μιλάς πολιτικά, παρά να γράφεις μουσική με αυτήν τη θεματολογία. Θεωρείς ότι δεν ανήκει/ταιριάζει ο πολιτικός λόγος στο δικό σου μουσικό ύφος;
Φ.Δ.: Πολιτικά μπορούμε να μιλάμε κάθε μέρα, η επικαιρότητα είναι εύφλεκτο υλικό. Καλά τραγούδια μπορούμε να γράψουμε κάποιες λίγες, ευλογημένες μέρες. Και είναι φτιαγμένα από υλικό που δεν το σβήνει η όποια αλλαγή στην εξουσία. Έχουν βέβαια γραφτεί σπουδαία πολιτικά τραγούδια και επέζησαν της επικαιρότητας. Το "Imagine" το θυμούνται πιο πολλοί απ’ όσους θυμούνται τον Νίξον.
Έγραψες ένα κομμάτι για την Ελένη Τοπαλούδη. Πώς προέκυψε αυτό; Σε κάποια συναυλία σου μίλησες για τη συλλογική ενοχή που βίωσες μετά τη δολοφονία της.
Φ.Δ.: Δεν είναι ένα τραγούδι πολιτικό με τη στενή έννοια. Είναι ένα τραγούδι κοινωνικό ή και υπαρξιακό – με την έννοια ότι αν η κοινωνία, η δομή στην οποία ζούμε, είναι σάπια, δεν μπορεί παρά να μετέχεις κι εσύ της σαπίλας. Είναι ένα τραγούδι για ένα κορίτσι που θα έκανα τα πάντα για να είναι ζωντανό, να είναι ελεύθερο να παίξει, να διαλέξει, να περάσει απ’ το πάθος για να βρει την αγάπη. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, του εαυτού μας, μετέχει της δολοφονίας της Ελένης. Αυτό χρειάζεται πολλά τραγούδια για να σταματήσει.
Το κομμάτι αυτό θα είναι στον νέο σου δίσκο, τον οποίο θα έχουμε τη χαρά να ακούσουμε πότε;
Φ.Δ.: Ονομάζεται "ΑΝΙΜΕ" και κυκλοφορεί τον Απρίλιο από την Inner Ear. Θέλω να σας πω πολλά γι’ αυτόν, αφού όμως πρώτα τον γνωρίσετε μόνοι.
Μιας και λέμε για νέους δίσκους, το δικό σου πρώτο σου άλμπουμ, Νεφέλη, "Ο κόσμος σου", αγαπήθηκε πολύ και πολύ γρήγορα. Ποια είναι τώρα τα σχέδιά σου;
Ν.Φ.: Να παίξω το δίσκο μου το καλοκαίρι περιοδεύοντας με την μπάντα μου. Παρότι μετράει ήδη μισό χρόνο κυκλοφορίας, και πράγματι ακούστηκε πολύ στο διάστημα αυτό, με τις διάφορες μεταλλάξεις του "δαίμονα" είχα ελάχιστες ευκαιρίες να μοιραστώ τα κομμάτια μου ζωντανά. Τα σχέδιά μου, λοιπόν, είναι απλώς να επιστρέψω στη ζωή μου και στη δουλειά μου, στα live μου, τίποτα το τόσο ξεχωριστό, αλλά παράλληλα κάτι πολύ σπουδαίο.
Στο δίσκο αλλά και στα live σου περνάς αβίαστα ανάμεσα στα μουσικά είδη. Υπάρχουν ήχοι με τους οποίους θέλεις να πειραματιστείς και δεν το έχεις τολμήσει;
Ν.Φ.: Η μεταγραφή του Δημήτρη έφερε γενικά έναν πιο RnB ήχο και σίγουρα πιο groovy καταστάσεις. Όποτε θα πειραματιστώ με έναν πιο soul ήχο και, επίσης, θα "ραπάρω". Θα τραγουδήσω πάντως και τα κλασικά μου που το έχω καημό!
Να φανταστώ επομένως ότι πέρα από τον Δημήτρη θα ακούσουμε και κάποιον άλλο να ραπάρει;
Φ.Δ.: Και η Νεφέλη κι εγώ θα ραπάρουμε. Ο Δημήτρης επίσης θα τραγουδήσει!
Ν.Φ.: Απίστευτο μου φαίνεται, αλλά μέχρι κι εγώ θα δοκιμάσω το flow μου. (γέλια) Είναι τέτοια η παράσταση, που νομίζω όλοι θέλουμε να τα δοκιμάσουμε όλα, χωρίς συμπλέγματα και ανασφάλειες.
Δημήτρη, αν έπρεπε να διαλέξεις μόνο ένα μουσικό είδος για να ακούς στην υπόλοιπη
ζωή σου θα ήταν χιπ χοπ ή μέταλ;
Δ.Μ.: Δύσκολη απόφαση. Μάλλον θα διάλεγα τη χιπ χοπ πριν το 2000, αλλά θα είχα και μερικά κρυμμένα μέταλ τραγούδια που άλλαξαν το αφτί του κόσμου.
Άρα σήμερα τι ψάχνεις και τι σου λείπει στη μουσική;
Δ.Μ.: Αυτό τον καιρό ακούω disco, funk, soul και νέους καλλιτέχνες, όπως η Dua Lipa και ο Weeknd. Ακούω και νεότερο χιπ χοπ (Kendrick Lamar κ.λπ.), αλλά δεν μπορώ να συνδεθώ με τη σκηνή σήμερα γιατί έχω διαφορετική αισθητική. Παρ’ όλα αυτά υποστηρίζω τους νέους καλλιτέχνες, επειδή η σημερινή μουσική είναι ο δικός τους τρόπος έκφρασης. Δεν μου λείπει κάτι και δεν σταματώ να ψάχνω. Αν κάτι μου λείπει, είναι ίσως η παλιά ελληνική ροκ σκηνή, η σατιρική και η ποπ ελληνική σκηνή των 80s και 90s. Λουκιανός, Τουρνάς, Ελπίδα, Μπουλάς, Ζουγανέλης, Τζιμάκος, Χάρρυ Κλυνν, Λάκης, Μηλιώκας, Γιοκαρίνης, Πωλίνα, Μπίγαλης, Χαριτοδιπλωμένος, Αλέξια, Μαντώ, Ευρυδίκη και άπειροι άλλοι. Ο Παύλος και ο Παπάζογλου.
Κομμάτι της ιστορίας σας με τα Ημισκούμπρια είναι η σάτιρα των αντιφάσεων και του σουρεαλισμού της ελληνικής πραγματικότητας. Η επικαιρότητα αυτήν τη στιγμή θα μπορούσε να γίνει αφορμή για ένα επετειακό release;
Δ.Μ.: Τα Ημισκούμπρια, είτε ως μονάδες είτε ως συγκρότημα, πάντα θα σατιρίζουν τις νοοτροπίες. Αυτό κάναμε και αυτό συνεχίζουμε να κάνουμε. Τώρα αν θα ξαναγίνει επετειακή συναυλία θα το δείξει ο χρόνος.
Είναι αυτή η σατιρική διάθεση που σας ενώνει με τον Φοίβο;
Δ.Μ.: Ο Φοίβος είναι ένας υπέροχος σατιρικός δημιουργός και όχι μόνο. Όπως θα δείτε και στις εμφανίσεις, δεν μας ενώνει μόνο αυτό.
Μπορείς να περιγράψεις με τρεις λέξεις τον Φοίβο και τη Νεφέλη;
Δ.Μ.: Για τον Φοίβο μουσική, βιβλία και ευαισθησία και για τη Νεφέλη χαμόγελο, ταλέντο και φωνάρα.
Νεφέλη, εσύ ακούς χιπ χοπ;
Ν.Φ.: Όχι όσο θα έπρεπε. Και λέω "όσο θα έπρεπε", γιατί είναι ο παλμός της εποχής και,
αν θες να καταλάβεις την εποχή, πρέπει να ακούσεις. Ως τραγουδίστρια δεν είναι ένα είδος που μπορώ να αναπαράγω. Ψυχαναγκαστικά καμιά φορά ακούω αυτά που τραγουδάω
περισσότερο. Ας είναι το "Vox" και ο Delta Mee η αρχή για
αλλαγή!
Αν αφιέρωνες ένα τραγούδι στον Δημήτρη κι ένα στον Φοίβο, ποια θα ήταν αυτά;
Ν.Φ.: Στον Δημήτρη Μεντζέλο το "Ζήτω η αλητεία" του Ζαγοραίου και στον Φοίβο το "Αυτός ο άνθρωπος αυτός" γιατί είναι ο άλλος μου εαυτός.
