Αν δεν ήταν η πρόσφατη εκπομπή με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, θα λέγαμε με βεβαιότητα ότι το πιο συζητημένο επεισόδιο του "Μουσικού Κουτιού" ήταν εκείνο με τον Eric Burdon στα τέλη Σεπτέμβρη του 2021, όταν ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη ξεκινούσαν τον δεύτερο κύκλο της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς. Το επεισόδιο αυτό επιστρέφει τώρα στην επικαιρότητα, καθώς η ΕΡΤ1 ανακοίνωσε ότι θα το προβάλλει σε επανάληψη την Τετάρτη 19/1, στις 22.00.
Ασφαλώς, σε μια λιγότερο τηλεοπτική ενατένιση των πραγμάτων, η εμφάνισή του Eric Burdon στο "Μουσικό Κουτί" και η σύμπραξή του με τη Σεμέλη Παπαβασιλείου και τον Θωμά Κωνσταντίνου των Τακίμ δεν ήταν παρά μία ακόμα έκφανση της αναπάντεχης σχέσης που απόκτησε με την Ελλάδα. Η αφετηρία της χρονολογείται στα 1999 –όταν παντρεύτηκε τη δικηγόρο Μαριάννα Προεστού– με τη διασύνδεση να βαθαίνει έκτοτε ολοένα και πιο πολύ, εξηγώντας έτσι πώς ένας διεθνής σταρ του δικού του βεληνεκούς βρέθηκε σε πρόσφατα χρόνια να τραγουδά παρέα με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου στη Σέριφο (2014) ή με τον Γιάννη Χαρούλη στον Βύρωνα (2015), πριν φτάσει εν τέλει και στην εκπομπή της ΕΡΤ1.
Στα 80 του (πια), ο Eric Burdon κατοικεί στην Αθήνα. Και αυτές οι συμμετοχές αντανακλούν την αποδοχή του από ένα εγχώριο κοινό που μπορεί να θαύμασε κάπου/κάποτε το "The House Of The Rising Sun", το "It's My Life" και το "Don't Let Me Be Misunderstood", μα ποτέ δεν ασχολήθηκε βαθύτερα με τη δισκογραφία του, ίσως γιατί το απασχολούσαν περισσότερο δίσκοι που εκφράζανε την εντοπιότητα. Είναι μια διάσταση που αξίζει να τονιστεί, χωρίς όμως να μπλέκουμε με αφορισμούς. Αφενός, επειδή είναι ωραίο να αναγνωρίζονται καλλιτέχνες σαν τον Burdon. Αφετέρου, γιατί δεν έχουν κάποιο ντε φάκτο δίκιο όσοι σνομπάρουν όντας πιο προχωρημένοι σε γνώσεις για το διεθνές μουσικό γίγνεσθαι. Ας μη λησμονούμε άλλωστε ότι κάτι τέτοιοι "ενημερωμένοι" τον κορόιδευαν ως ξεπερασμένο όταν έδινε θαυμάσιες συναυλίες στη χώρα μας, όπως λ.χ. στο Παλλάς το 1984 ή στο Ρόδον το 1996.
Από εκεί και πέρα, βέβαια, παραμένει γεγονός ότι ο Eric Burdon είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τη γοητευτική φιγούρα που διηγείται ιστορίες για τον John Lennon και τη Μελίνα Μερκούρη στο "Μουσικό Κουτί", κάνοντας φωνούλες και εγγλέζικο χιούμορ. Έχει ενδιαφέρον να τον βλέπεις να αναρωτιέται για τις συγκλίσεις μεταξύ της αγγλοσαξονικής παρακαταθήκης των 1960s και της εγχώριας λαϊκότητας, ως ένας μουσικός που παραμένει φιλοπερίεργος. Όμως κάτι τέτοιο ούτε αλλάζει, ούτε υποκαθιστά το ότι μιλάμε για μία από τις εμβληματικότερες ανδρικές φωνές που ανέδειξε η έκρηξη του rock 'n' roll. Ακόμα κι αν συνυπολογίσουμε πως η ελληνική εμπειρία του χάρισε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που είπε στον 21ο αιώνα, όταν βρέθηκε στο πλάι των Πυξ Λαξ το 2003 για να διασκευάσει (στα αγγλικά) το "Οι Παλιές Αγάπες Πάνε Στον Παράδεισο".
Το μέτρο του καλλιτεχνικού του διαμετρήματος ορίζεται από τραγούδια όπως τα προαναφερθέντα "The House Of The Rising Sun" (1964), "It's My Life (1965)" και "Don't Let Me Be Misunderstood" (1965) και από δίσκους σαν το Every One Of Us (1968), που εκτόξευσαν δικαίως τους Animals στο rock 'n' roll πάνθεο μιας σπουδαίας μουσικής εποχής. Από εκεί και πέρα, βέβαια, το άστρο του συνέχισε να λάμπει και μετά τη διάλυσή τους. Το άλμπουμ The Black-Man's Burdon που έφτιαξε με τους War (1970) συμμετείχε με πυγμή στον διάλογο του rock με τη soul, το funk και τα blues, ενώ στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και το Guilty του 1971, σε συνεργασία με τον Jimmy Witherspoon. Επιπλέον, όσοι συνέχισαν να τον παρακολουθούν δίχως ανούσιες αγωνίες περί "καινούριου" και "παλιού" ξέρουν ότι αξιόλογες στιγμές υπήρξαν και στην προσωπική του πορεία –δουλειές λ.χ. σαν το I Used To Be An Animal (1988) ή το My Secret Life (2004).
Και, φυσικά, υπάρχει και το μέλλον. Το οποίο κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει. Γιατί ο Eric Burdon αποσύρθηκε μεν από τη συναυλιακή δράση, όχι όμως και από το στούντιο. "Ασφαλώς και θα συνεχίσω να βγάζω δίσκους", μου είπε το 2019, που είχα την τύχη να τον συναντήσω. "Κι ελπίζω μάλιστα ότι θα βγάλω πολλούς ακόμα".
