Όλα τα προαναφερθέντα λειτούργησαν αναμφισβήτητα ως τροχοπέδη στην αποδοχή του BD-Live από την αγορά. Αντί οι καταναλωτές να το εκλάβουν ως bonus που αυξάνει την αξία των δίσκων Blu-ray που το προσφέρουν, ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε σχέση με το τί μπορούσαν να έχουν π.χ. στην εποχή των DVD, το εξέλαβαν ως κάτι όχι ουσιαστικά χρήσιμο, που ενίοτε τούς... έκανε και τη ζωή δύσκολη για να προσφέρει ό,τι είχε τέλος πάντων να προσφέρει. Μία απλή ματιά στην αγορά των video games, αρκεί: οι εταιρείες που παρέχουν extra Δικτυακό περιεχόμενο γι' αυτά το κάνουν μέσα από άρτια δομημένους κόμβους υπηρεσίων - Steam, Xbox Live, PlayStation Network - και η ευκολία στην πρόσβαση και χρήση τους είναι ολοφάνερα το πρώτο μέλημά τους. Οι κινηματογραφικές, καταφανώς, δεν είχαν προετοιμαστεί αρκετά όσον αφορά στο πώς θα αξιοποιούσαν το BD-Live. Εξ ου και οι αδέξιες κινήσεις και ατυχείς επιλογές τους.

Σημαντικό ρόλο, πάντως, έπαιξε και η απουσία αποκλειστικού περιεχομένου για το BD-Live. Η Sony, η οποία έχει επενδύσει πάρα πολλά στο φορμά του Blu-ray, στις περισσότερες των περιπτώσεων χρησιμοποίησε το BD-Live απλώς για να παραπέμψει τους θεατές σε ένα ειδικό Web site με trailers μελλοντικών ταινιών. Η Universal όχι μόνο δεν αξιοποίησε γόνιμα το BD-Live, αλλά σε αρκετές παραγωγές της υιοθέτησε εκείνη τη μισητή συνήθεια της προβολής trailers πριν το κεντρικό menu, πολλά εκ των οποίων ούτε καν σε υψηλή ευκρίνεια - με την διαφορά ότι τα... άντλησε απευθείας από το Internet αντί να τα αποθηκεύσει στο ίδιο το δισκάκι. Άλλα παραδείγματα κακής χρήσης του BD-Live σε συγκεκριμένες παραγωγές περιλαμβάνουν αυτά της αυθαίρετης προβολής προωθητικού και διαφημιστικού υλικού στο κεντρικό menu του δίσκου, καθώς και η προσθήκη αναφορών σε υλικό που... δεν υπάρχει - όπως αυτό της έκθεσης Comic-Con, το οποίο ωστόσο αφαιρέθηκε μετά από λίγες μέρες (!).

Από τα ελάχιστα παραδείγματα ενδιαφέρουσας χρήσης του BD-Live ήταν π.χ. η προσπάθεια της Warner να προσφέρει τη δυνατότητα επικοινωνίας με τους σκηνοθέτες μέσω ερωτήσεων που είχε τη δυνατότητα να κάνει ο χρήστης όσο παρακολουθούσε την ταινία σε συγκεκριμένη ημερομηνία και ώρα. Η ιδέα ήταν πρωτότυπη και κέντρισε το ενδιαφέρον του κοινού, η αδυναμία όμως των περισσότερων player να υποστηρίξουν εικονικό πληκτρολόγιο, δημιούργησε... περισσότερα προβλήματα από ωφέλη. Ένδειξη για... φως στο βάθος του τούνελ ίσως αποτελούν οι υπηρεσίες movieIQ και Live Lookup που χρησιμοποιούν τους τελευταίους μήνες στις κυκλοφορίες τους οι Sony και Fox. Το πρώτο επιτρέπει στο χρήστη να αναζητήσει εύκολα και γρήγορα πληροφορίες για το καστ μιας ταινίας, για τη μουσική και το σκηνοθέτη, αρκεί να έχει κάνει την επιλογή από το κεντρικό μενού πριν την έναρξη αναπαραγωγής της. Το Live Lookup της Fox αντλεί τις αντίστοιχες πληροφορίες από το πασίγνωστο site IMDΒ.

Το ερώτημα που προκύπτει, ωστόσο, είναι δυστυχώς αυτό: έχει αληθινό μέλλον το BD-Live, με την έννοια του ουσιαστικού, του έχοντος νόημα να υπάρχει; Το Αθηνόραμα Digital είναι της γνώμης πως αν οι κινηματογραφικές συνεχίζουν να το αξιοποιούν μόνο για να παρέχουν περιεχόμενο που ο χρήστης... θα μπορούσε να βρει και οπουδήποτε στο Web, το BD-Live θα παραμείνει ανεκμετάλλευτο. Εφαρμογές όπως τα movieIQ και Live Lookup είναι ένα πρώτο βήμα, ναι, όμως οι πρωταγωνιστικές στη βιομηχανία του θεάματος εταιρείες δείχνουν επικεντρωμένες στην ανάπτυξη διαδραστικών εργαλείων πρωτίστως για να... υπερέχουν του ανταγωνισμού και λιγότερο για να προσφέρουν κάτι αξιόλογο στον καταναλωτή. Αν αυτό αλλάξει και η αγορά του home cinema υποστηρίξει με πνεύμα σύμπνοιας τις Δικτυακές λειτουργίες του BD-Live, αν το κάνει δηλαδή μέσα από έναν τρόπο κοινό για όλες τις εταιρείες και παραγωγές, τότε το μέλλον του είναι ευοίωνο. Διαφορετικά, θα μιλάμε για μία ακόμη χαμένη ευκαιρία - η οποία μπορεί μεν να μην επηρεάζει την πορεία του Blu-ray, αλλά δεν προσθέτει στο φορμά την αξία που θα μπορούσε. Κρίμα δεν είναι; Ναι, είναι. Ας ελπίσουμε για το καλύτερο, λοιπόν!