Τα κοινωνικά δίκτυα κάθε είδους, από το Facebook έως το LinkedIn, ζητούν από μας μία σειρά πληροφοριών και προσωπικών στοιχείων προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουμε. Αξίζει να έχουμε στα υπόψιν πως ο,τιδήποτε δημοσιεύουμε εκεί, αν δεν είμαστε προσεκτικοί με τις ρυθμίσεις ιδιωτικότητας που προσφέρουν αυτές οι υπηρεσίες, είναι προσβάσιμο από πάρα, πάρα πολύ κόσμο - και ότι κάπου, κάπως, τα δεδομένα αυτά αποθηκεύονται για πάντα. Έχει νόημα λοιπόν να προσέξει κανείς ιδιαίτερα τί επιλέγει να δημοσιοποιήσει - εν τέλει, τα απολύτως απαραίτητα στοιχεία είναι αρκετά για τη χρήση των υπηρεσιών αυτών και το τί θα μοιραστεί ο χρήστης πέρα από αυτά, με συγκεκριμένους ανθρώπους, είναι δικό του θέμα και επιλογή.



Τα βασικά στοιχεία εισόδου σε οποιουδήποτε είδους Δικτυακή υπηρεσία - το όνομα χρήστη και το συνθηματικό με άλλα λόγια - δεν τα μοιραζόμαστε για κανένα λόγο με οποιονδήποτε, ακόμη και με ανθρώπους της εμπιστοσύνης μας. Το γεγονός ότι εμείς είμαστε προσεκτικοί με αυτά δεν σημαίνει πως θα είναι κι εκείνοι - αυτός είναι ο συνηθέστερος τρόπος (υπο)κλοπής ενός προσωπικού λογαριασμού. Φροντίζουμε να αλλάζουμε συνθηματικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα και να τα κάνουμε όσο δύσκολα μπορούμε (αλλά και να μπορούμε να τα θυμόμαστε φυσικά), ενώ ιδιαίτερα προσεκτικοί με αυτά είμαστε όταν χρησιμοποιούμε τους Η/Υ τρίτων ή ευρύτερα διαθέσιμους Η/Υ, όπως των Internet Cafe και των ξενοδοχείων.

Τελευταίο και σημαντικότερο: όλα τα προγράμματα του κόσμου δεν πρόκειται να προστατεύσουν τον Η/Υ μας και εμάς προσωπικά αν δεν μάθουμε, όταν χρησιμοποιούμε το Internet, να ενεργούμε βάσει απλής, καθημερινής λογικής. Δεν ψωνίζουμε π.χ. από ένα ηλεκτρονικό κατάστημα που φαίνεται πως... μόλις άνοιξε, και πρόχειρα. Δεν ανοίγουμε ποτέ mail με... παραμυθένιες προσφορές και χρυσές ευκαιρίες (κάθε είδους). Δεν ανοίγουμε links και δεν δεχόμαστε αρχεία από ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Γενικώς, προσέχουμε... για να έχουμε. Όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα, δηλαδή!