Με μερικές εμμονές της βιομηχανίας του video gaming είναι να απορεί κανείς. Όχι, δεν αναφερόμαστε στην τυπική της συνήθεια να κυκλοφορεί το 70% των παραγωγών της στο τελευταίο τρίμηνο του έτους. Ούτε να χαρακτηρίζει ως "χαμένες πωλήσεις" τις φορές που ένας τίτλος υπέστη... παράνομο download από torrents. Μιλάμε για το πείσμα της να διοργανώνει τρεις εκθέσεις το χρόνο για το αντικείμενό της, καθιστώντας όμως μόνο τη μία πρωταγωνιστική και ουσιαστική, αφήνοντας τις άλλες δύο στο ρόλο του "κομπάρσου". Αν όχι, από πολλές απόψεις, του "φτωχού συγγενή", με την συνήθη αρνητική χροιά που αποδίδουμε στον όρο.

Γινόμαστε πιο συγκεκριμένοι. Για την ηλεκτρονική διασκέδαση με video games τρεις κλαδικές εκθέσεις έχουμε όλες κι όλες: την αμερικανική Electronic Entertainment Expo του Ιουνίου, την ευρωπαϊκή GamesCom του Αυγούστου και το ιαπωνικό Tokyo Game Show του Οκτωβρίου. Η πρώτη και η τρίτη είναι καθιερωμένες εδώ και πολλά χρόνια, η δεύτερη τα τελευταία 2 μόνο, παίρνοντας τη θέση της αγγλικής ECTS που έκλεισε οριστικά τις πύλες της το 2004 μετά από ένα σερί αποτυχημένων διοργανώσεων. Για το τελευταίο αυτό, υπήρξε λόγος: τόσο η απουσία σημαντικών εκθετών, όσο και κάθε είδους σημαντικών ανακοινώσεων από εκείνους τους εκθέτες που συμμετείχαν μεν, αλλά αναιμικά, κατέστησαν την έκθεση του Λονδίνου μία... μάταιη πολυτέλεια. Εξ ου και η παύση της.

Fast forward στον Αύγουστο του 2010 και έχουμε αρχίσει να προβληματιζόμαστε με τον ίδιο τρόπο για την ευρωπαϊκή GamesCom. Από την έκθεση της Κολωνίας δεν προέκυψαν παρά λιγοστές και σαφέστατα δευτερεύουσας σημασίας ειδήσεις για ανακοινώσεις ή/και αποκαλύψεις νέων προϊόντων. Τα εκθέματα ήταν σχεδόν τα ίδια με αυτά της πρόσφατης Ε3 2010 του Ιουνίου. Το σημαντικότερο: η συνολική παρουσία όλων των σημαντικών εκθετών ήταν σαφέστατα υποβαθμισμένη (και δεν αναφερόμαστε στα πανάκριβα πάρτι), με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι μεγάλες εταιρείες ήταν παρούσες μεν, αλλά με... μισή καρδιά: με τρόπο που φανέρωνε πως ναι μεν δεν θέλουν να λείψουν - για να μην κατηγορηθούν ότι υποτιμούν την ευρωπαϊκή αγορά, τη δεύτερη μεγαλύτερη σε μέγεθος παγκοσμίως - αλλά ότι δεν θα... αγχωθούν κιόλας για την παρουσία τους αυτή. Κάτι, ίσως, χειρότερο από το να μην συμμετείχαν καθόλου. Ίσως.