Ευχάριστη, κατανοητή και νόστιμη Ιταλική κουζίνα με το δακτυλικό αποτύπωμα του Κώστα Τσίγκα
Ερώτημα: Τι μπορούν να δημιουργήσουν ένας σινεφίλ/επαγγελματίας του κινηματογράφου σε συνεργασία με ένα ανήσυχο ερευνητή του γευστικού χώρου λαμβάνοντας υπ’όψιν ότι και οι δύο έχουν επαγγελματικές αναφορές από το χώρο της εστίασης; Απάντηση: ένα ενδιαφέρον εστιατόριο το οποίο γίνεται ακόμα πιο ελκυστικό έχοντας σαν θέμα του την Ιταλική κουζίνα με αντίληψη τρατορίας. Αυτό ακριβώς έχει πετύχει με την Cantinetta ο Τάκης Βερέμης, ψυχή της Strada Films, σε συνεργασία με τον γνωστό και γευστικά ανήσυχα ευρηματικό Κώστα Τσίγκα.
Πατρίδα της Cantinetta είναι η Γλυφάδα και για την ακρίβεια ο χώρος που κάποτε στέγαζε τον Επίκουρο, ένα μαγαζί που ακόμα κάποιοι το θυμούνται. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Τάκης Βερέμης διατήρησε ένα τοίχο από «το παρελθόν» για να θυμούνται μερικοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Εμβληματική, εξουσιαστική θα έλεγα, παρουσία στο χώρο είναι και η φιγούρα του Robert de Niro, μία τεράστια φωτογραφία του οποίου δεσπόζει και δίνει το στίγμα της προέλευσης του ιδιοκτήτη. Κατά τα άλλα, αναμενόμενο άλλωστε, το κυρίως μεγαζί είναι πιο ζεστό, παραπέμπει ευθέως στο είδος του φαγητού που σερβίρει, ενώ ο υαλόφρακτος (ευχάριστος χειμώνα-καλοκαίρι) εξωτερικός χώρος είναι μεν πιο απρόσωπος αλλά και φιλικός για καπνίζοντες.
Και το menu; Με κίνδυνο να υποτιμήσω την Cantinetta μιας και προτείνει αρκετά ενδιαφέροντα πιάτα, θα επισημάνω ευθύς εξ’αρχής την πίτσα (περίπου δέκα ενδιαφέρουσες αναφορές) και για την ακρίβεια, την Μαύρη πίτσα. Τραγανή ζύμη με μελάνι σουπιάς, αχιβάδες σαρκωμένες και ισορροπημένη παρουσία παρμεζάνας/πεκορίνο σας προκαλεί να τη δοκιμάσετε. Θα έλεγε ότι πρέπει. Κατά τα άλλα, δοκίμασα μία πολύ νόστιμη μπρουσκέτα με γκοργκοντζόλα και μαρμελάδα από μαύρο λάχανο και για να κλείσω με τα αντιπάστι, νόστιμα και πρωτότυπα ταρτουφάτα κεφτεδάκια που θα τα προτιμούσα όμως λίγο περισσότερο κρεατένια και με χαμηλότερη ένταση από τα λοιπά αρωματικά.
Από τις πάστες μάλλον δεν με ενθουσίασε η (αγαπημένη μου) καρμπονάρα. Τη βρήκα αρκετά στεγνή και χωρίς τα πικάντικα στοιχεία που την απογειώνουν όταν είναι «καθώς πρέπει». Αντίθετα, το τρουφάτο και γεμιστό με ρικότα Tortellini είναι ένα αληθινά νόστιμο πιάτο που τιμά μία καλή τρατορία. Τέλος, στα κύρια πιάτα η γεμιστή με μυρωδικά Porcetta είναι πικάντικη (υπερβάλλει λίγο σε δενδρολίβανο) με γλυκό καλοφάγωτο λιπάκι. Όσο για το κλασικό και αναπόφευκτο για χώρους με ιταλικό προσανατολισμό ossobuco πιστεύω ότι χρειάζεται αναθεώρηση και πιθανώς αντικατάσταση του ριζότο από faro ίσως να είναι αναγκαία.
Το Cantinetta χαρακτηρίζεται από επάρκεια γευστικών προτάσεων που παρά τις επιμέρους και αναπόφευκτες για κάθε εστιατόριο επισημάνσεις προτείνει καλό φαγητό κατανοητό και ευχάριστο. Επί πλέον προτείνει και καλά επιδόρπια όπως η panna cotta με γιαούρτι και, κερασάκι στην τούρτα, μία ενδιαφέρουσα λίστα κρασιών με Ιταλική προέλευση. Συνολικά είναι ένας ευχάριστος χώρος που δικαιολογεί την επίσκεψη αν μένετε στην περιοχή ή αν βρεθείτε στη Γλυφάδα και έχετε ιταλικές γεύσεις στο μυαλό σας.
