Δουράμπεης Oyster

Έμφαση στα οστρακοειδή, πολύ καλό ψάρι και περιβάλλον με άποψη που τιμούν την ιστορία του ονόματος.

Συνειρμικά η λέξη «Δουράμπεης» παραπέμπει στο Μικρολίμανο και στην ψαροφαγία με κλασσικό πρόσημο, τόσο ως προς το περιβάλλον όσο και σε ό,τι αφορά τις προτάσεις του menu. Στο «Δουράμπεης Oyster» η εικόνα είναι διαφορετική. Ο χώρος είναι σύγχρονος, εξαιρετικά φωτεινός και η γενική εικόνα παραπέμπει ευθέως στη θάλασσα. Στην οροφή τα κυρτά ξύλινα δοκάρια θυμίζουν σκελετό ψαροκάικου και στον εξωτερικό χώρο (κλειστό για το χειμώνα, ανοιχτή βεράντα για το καλοκαίρι υποθέτω) η οροφή δίνει την αίσθηση κυματίζουσας θάλασσας.
Το χρώμα που κυριαρχεί είναι το γαλάζιο και η παρουσία μιας αφηρημένης σύνθεσης με πηγή έμπνευσης το ψάρι, συμπληρώνουν ένα «τοπίο» που δεν επιτρέπει καμιά αμφιβολία για την γευστική κατεύθυνση του χώρου. Με λίγα λόγια το «Δουράμπεης Oyster» είναι ένα σύγχρονο εστιατόριο στημένο με βάση τη λογική που κυριαρχεί στα «καλά» βόρεια προάστια και δεν θυμίζει σε τίποτα τον μεγάλο αδερφό του στο Μικρολίμανο.

Ανάλογη είναι και η εικόνα σε ό,τι αφορά τη γευστική πρόταση με μοναδικό κοινό στοιχείο την ποιότητα της πρώτης ύλης, η οποία προφανώς μυρίζει ιώδιο και θαλασσινή αρμύρα. Αυτό άλλωστε πιστοποιείται εύκολα με μια ματιά στον πάγκο των ψαριών, που υπηρετεί ταυτόχρονα και το προσδιοριστικό oyster του ονόματος και κάνει τη βασική διαφορά. Με καμιά δεκαριά προτάσεις σε οστρακοειδή και άλλες τόσες σε οστρακόδερμα το «Δουράμπεης Oyster» αποτελεί μια δυσεύρετη πρόταση στο χώρο της Ελληνικής ψαροφαγίας. Πέραν τούτου, περιλαμβάνει και ορισμένα πιάτα, όπως η μαρινάτη καραβιδόψιχα που και μόνο για αυτή αξίζει η μετακίνηση. Ας έλθουμε όμως στο προκείμενο, δηλαδή στην ποιότητα των γεύσεων.
Από τα οστρακοειδή ή από όσα παραπέμπουν έμμεσα σε αυτά, δοκίμασα σχεδόν τα πάντα. Σαρκώδη και πλούσια σε γεύση στρείδια, φρεσκότατες γυαλιστερές, κυδώνια με άρωμα θάλασσας και εξαιρετικές φούσκες (αν και σε πολλούς δεν αρέσουν). Τα παραπάνω αφορούν τις προτάσεις του «πάγκου» που φτάνουν στο τραπέζι χωρίς να έχουν δεχτεί το χάδι της φωτιάς. Για τους φίλους του είδους δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και μόνο γι’ αυτά η μετακίνηση αξίζει τον κόπο. Από τα υπόλοιπα (αυτά που, ας πούμε, έρχονται μαγειρεμένα) δοκίμασα νόστιμες πορφύρες με λίγο λάδι και λεμόνι και συνέχισα με αχνιστά χάβαρα (είδος μυδιών), πίνα και πετροσωλήνες. Και τα τρία ήταν πολύ καλά σε επίπεδο πρώτης ύλης αλλά δυστυχώς με μια εκτός ορίων περιεκτικότητα σε αλάτι. Κρίμα.
Το επόμενο πιάτο που ήλθε στο τραπέζι ήταν η μαρινάτη καραβιδόψιχα που προανέφερα. Μη σας ξεγελάει το όνομα. Το πιάτο περιείχε ολόφρεσκες καθαρισμένες καραβίδες με το κεφάλι τους σε μια γευστικότατη μαρινάδα με κύριο στοιχείο το καλό λάδι. Αρκούσε να δαγκώσεις το κεφάλι της καραβίδας και να γευτείς τους χυμούς για να δώσεις συγχαρητήρια στο δημιουργό. Μην το χάσετε. Ας περάσουμε όμως και στο ψάρι το κατ’ εξοχήν κύριο πιάτο του εστιατορίου. Παρατηρώντας τον πάγκο, ακόμα κι αν δεν είσαι γνώστης, δεν σου μένει καμία αμφιβολία για την ποιότητα της πρώτης ύλης. Τα τηγανητά μπαρμπούνια που δοκίμασα ήταν καλά. Δεν λέω πολύ καλά γιατί η αίσθηση του λαδιού και η παρουσία του στο πιάτο στο σημείο που ακουμπούσε το ψάρι, ήταν μάλλον πάνω από την πρέπουσα. Πολύ καλό ποιοτικά ήταν και το ψάρι στη σχάρα (μια μικρή συναγρίδα). Στο ψήσιμο θα το προτιμούσα ελάχιστα πιο ζουμερό. Αλλά ας μην είμαστε υπερβολικοί. Σε ό,τι αφορά τα επιδόρπια είναι γνωστό ότι στα εστιατόρια ψαριού σπάνια προτείνεται κάτι ενδιαφέρον. Ο «Δουράμπεης Oyster» δεν ξεφεύγει από τον κανόνα και αυτό είναι κρίμα αν λάβουμε υπ’ όψιν το συνολικό επίπεδο της πρότασης.
Ανακεφαλαιώνοντας θα πω ότι η συγκεκριμένη άφιξη είναι ένα δώρο για τους κατοίκους των γύρω προαστίων αλλά και γενικότερα. Το περιβάλλον είναι καλό και σε «κρατάει», η πρώτη ύλη είναι ποιοτική και γενικά το φαγητό είναι καλό. Εύκολα μπορεί να γίνει ακόμα και πολύ καλό. Θεωρώ περιττό να πω ότι το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Πλήρες δείπνο: 40€-60€/άτομο χωρίς το κρασί