Κυριολεκτικά μαγεύτηκα από το πάθος και την αλήθεια που φέρει η παραδοσιακή μας μουσική όταν παίζεται και τραγουδιέται από αληθινούς ανθρώπους, που βιώνουν σε κάθε στιγμή την κάθε νότα.
Πήγα το περασμένο Σάββατο (12/4) να δω τον Πετρολούκα Χαλκιά που έπαιζε ξανά στο κατάμεστο Half Note Jazz Club μαζί με την παρέα του και τον Αντώνη Κυρίτση στο τραγούδι. Δεν τον είχα ξανακούσει έτσι, σε κλαμπίστικο χώρο και σε απόσταση αναπνοής. Κυριολεκτικά μαγεύτηκα – δηλαδή μαγευτήκαμε – από το πάθος και την αλήθεια που φέρει η παραδοσιακή μας μουσική (όλη η μουσική μας και όχι μόνο η ηπειρώτικη) όταν παίζεται και τραγουδιέται από αληθινούς ανθρώπους, που βιώνουν σε κάθε στιγμή την κάθε νότα που παίζουν ή λένε. Με αυτά ξέρει κανείς πως ο πολιτισμός δεν κινδυνεύει από τίποτα – με την μουσική του Πετρολούκα και της κομπανίας του νιώθουμε κάθε στιγμή πλούσιοι και γεμάτοι καθώς με άνεση και ευκολία κάνει τον γύρω του ελληνισμού, από την Κρήτη ως την Θράκη και ξανά πίσω. Χωρίς άλλες λεπτομέρειες από τη μεριά μου, τέτοιες στιγμές είναι που γίνεται κανείς γίγαντας. Γιατί ζεις με τους γίγαντες, μέσα σε ένα αέναο και ζωτικό πανηγύρι. Στο κέντρο της Αθήνας ή όπου αλλού...
[Ο Πετρολούκας Χαλκιάς θα ξαναπαίξει στο Half Note Jazz Club τον Μάιο]
