Ο βραβευμένος Μεξικανός σκηνοθέτης «ανοίγει τα χαρτιά του» σχετικά με την τελευταία του ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί η σημαντική ηθοποιός Έμα Σουάρεζ.
Σε σχέση με το «Χρονικό μιας Αθωότητας» η «Κόρη της Απρίλ» μοιάζει σα μια επιστροφή σε ένα οικείο για εσάς σκηνοθετικό στιλ. Έτσι νιώσατε;
Δε θα το έθετα με αυτά τα λόγια ακριβώς… Σίγουρα μεγάλο ρόλο στη δημιουργία της ταινίας έπαιξε η επιστροφή μου στο Μεξικό και εν τέλει ο διαφορετικός τρόπος που απεικονίζονται οι σχέσεις μεταξύ των ηρώων στις δύο ταινίες, όμως δυσκολεύομαι να σχολιάζω τα ίδια μου τα λόγια.
Στην ταινία η κάθε δράση των ηρώων ξεπερνά την προηγούμενη σε ένταση και αντίκτυπο, ακόμα κι αν ορισμένες φορές οι πράξεις τους μοιάζουν παράλογες. Πώς προσεγγίσατε τη σκηνοθεσία σε σχέση με το σενάριο;
Κάθε φορά που γράφω ένα σενάριο ξέρω ήδη πώς θα σκηνοθετήσω την ταινία. Γνωρίζω ποιο θα είναι το ύφος μου, οι προθέσεις των ηρώων… Για να είμαι ειλικρινής, η συγγραφή του σεναρίου είναι απλώς το βήμα που θα με φέρει πιο κοντά στα γυρίσματα. Εν προκειμένω με ενδιέφερε πολύ οι θεατές να έρθουν κοντά και να καταλάβουν τους χαρακτήρες, όχι να τους κρίνουν.
Η ιστορία της ταινίας δημιουργεί την αίσθηση πως θα μπορούσε να είχε συμβεί στην πραγματικότητα.
Φυσικά, θα μπορούσε να είχε συμβεί οπουδήποτε στον κόσμο. Πιστεύω πάντως πως στην ουσία της η ταινία διαπραγματεύεται την άρνηση του ανθρώπου να συνειδητοποιήσει πως γερνάει, και λόγω ανασφάλειας ανταγωνίζεται τα ίδια του τα παιδιά.
Και οι εγωισμοί των ηρώων είναι κυρίαρχοι στην ταινία., ακόμα και του Ματέο (Ενρίκ Αριθόν) που κατά κύριο λόγο ακολουθεί απλώς τις κινήσεις των άλλων.
Συνολικά οι χαρακτήρες γράφτηκαν με βάση τη συμπεριφορά που η Απρίλ (Έμα Σουάρεζ) είχε απέναντί τους. Σε κάθε έναν έπρεπε να κατανοήσω βαθιά την περιπλοκότητα της σχέσης τους μαζί της και ανάλογα να σκεφτώ τις κινήσεις τους.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με την Έμα Σουάρεζ;
Η Έμα είναι ταγμένη πλήρως σε αυτό που κάνει και εγγυάται πως θα φέρει εις πέρας αποτελεσματικά τη δουλειά της. Είναι ταλαντούχα και ταπεινή, ήταν φανταστικό να δουλεύουμε μαζί.
Χρησιμοποιείτε γενικά πλάνα μόνο και κανένα κοντινό, όπως παντελώς απούσα είναι και η μουσική. Γιατί κάνατε αυτήν την επιλογή;
Δε μου αρέσουν οι ταινίες που εκβιάζουν το συναίσθημα του θεατή, και τα κοντινά πλάνα πιστεύω πως τείνουν προς αυτήν την κατεύθυνση όπως και η υπερβολική χρήση της μουσικής. Μου αρέσει να αποστασιοποιούμαι κάπως από τους ηθοποιούς ώστε να μπορώ να εντάσσω στο κάδρο ακόμα περισσότερα πράματα.