Ο 39χρονος Έλληνας ηθοποιός μιλά για τον εκκεντρικό χαρακτήρα που υποδύεται, τον συνεργάτη και φίλο του Σωτήρη Τσαφούλια και τη συνεργασία του με τον Γάλλο σταρ Φρανσουά Κλουζέ.
Πόσο διαφορετική ήταν η συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη Σωτήρη Τσαφούλια στο «Έτερος Εγώ», από αυτήν που είχατε στην πρώτη του ταινία «Κοινός Παρανομαστής»;
Αυτό που μου αρέσει πολύ στον Σωτήρη, με τον οποίο είμαι πλέον φίλος, είναι ότι δεν ασχολείται μόνο με την διαδικασία της σκηνοθεσίας. Είναι παρών σε κάθε στάδιο της παραγωγής, σε ολόκληρο το φάσμα της ταινίας. Επίσης, ξέρει πολύ καλά πώς να υποδεχτεί τον άνθρωπο που θα συνεργαστεί μαζί του, από το πώς θα μιλήσει στον καθένα ξεχωριστά μέχρι το δημοκρατικό αίσθημα που διαπνέει ολόκληρη παραγωγή. Αυτόν τον σεβασμό δύσκολα τον βρίσκεις στη χώρα μας. Είναι πολύ δύσκολο λοιπόν να βρεθείς σε τόσο υγιείς συνθήκες εργασίας σαν αυτές που προσφέρει ο Τσαφούλιας.
Όταν σε παίρνει τηλέφωνο ένας σκηνοθέτης, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Σωτήρης Τσαφούλιας, και σου ζητά να ερμηνεύσεις έναν καθηγητή εγκληματολογίας, εσύ τι κάνεις από εκεί και πέρα; Πώς προσεγγίζεις το ρόλο;
Κοιτάζω φυσικά δουλειές των συναδέλφων μου, οι οποίες μπορούν να με εξελίξουν. Προσεγγίζω αυτούς που μπορούν να με βοηθήσουν για να διορθώσω τα δικά μου ελαττώματα, που έχω πολλά. Αποφεύγω την επανάληψη και θέλω να κάνω πράγματα που δεν έχω ξανακάνει. Στο «Έτερος Εγώ», η πρόκληση του ρόλου ήταν μεγάλη. Πήρα το πρώτο draft του σεναρίου στα χέρια μου πριν από τρία χρόνια. Βέβαια, εκεί όλα ήταν διαφορετικά… Οι χαρακτήρες, οι ηλικίες, το σκηνικό. Από τότε ξεκινήσαμε μαζί με τον Σωτήρη μια δύσκολη διαδικασία, κατά την οποία διαβάσαμε, μελετήσαμε, συζητήσαμε και εν τέλει αλλάξαμε το σενάριο, προσπαθώντας να εξελίξουμε την ιστορία σε κάτι πιο ουσιώδες. Κάναμε τους εαυτούς μας την κρίσιμη ερώτηση «Γιατί να την γυρίσουμε;» Όταν ρωτάς το «γιατί» δεν μπορείς να κρυφτείς. Είπαμε ότι θέλουμε να κάνουμε ένα φιλμ που να αφορά ένα είδος που δεν έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας. Το ζήτημα για εμάς ήταν να πείσει η μυθοπλασία της ταινίας, δηλαδή το δικό μας παραμύθι. Γιατί πέρα από κάποιες βιογραφίες, οι υπόλοιπες ιστορίες είναι παραμύθια. Όταν διαβάσαμε ξανά και ξανά την ιστορία αποφασίσαμε ότι το βασικότερο ήταν να πλάσουμε ένα πειστικό αντιήρωα. Ένα τύπο που μπορεί να τα κερδίζει και να τα χάνει όλα μέσα σε δευτερόλεπτα. Από εκεί ξεκίνησα να βάζω στο ρόλο όσες ταινίες έχω δει στη ζωή μου. Από Χίτσκοκ μέχρι τον Παζολίνι. Τα αναλύσαμε και τα ψάξαμε όλα μαζί με τον Σωτήρη. Ακόμη και ελληνικές ταινίες. Αγαπώ το ελληνικό σινεμά. Δεν είμαι αφοριστικός για να πω ότι οι Έλληνες δημιουργοί δεν μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα. Πιστεύω ότι οι Έλληνες σκηνοθέτες είναι εξαιρετικοί. Μέσα στο προσωπικό μου κινηματογραφικό top-5 έχω πάντοτε και δυο ελληνικές ταινίες.
Τελικά, που συναντιέται η επιστήμη με την πραγματική ζωή; Γιατί στο «Έτερος Εγώ» η επιστήμη δραπετεύει από τα αμφιθέατρα και ακολουθεί τα δύσβατα μονοπάτια της αληθινής ζωής...
Η επιστήμη έρχεται και κόβει τη γωνία της ζωής, την ώρα που αυτή εξελίσσεται. Η επιστήμη λειτουργεί παράλληλα με την πραγματικότητα και εξελίσσεται τεχνολογικά. Και τα ακραία γεγονότα που συμβαίνουν στο «Έτερος Εγώ» συνδυάζουν και τα δυο πράγματα με έναν μαγικό τρόπο.
Δεν γνωρίζω κατά πόσο βρέθηκες με τον Φρανσουά Κλουζέ των «Άθικτων» και εκτός γυρισμάτων… Πάντως είμαι σίγουρος ότι ένας Γάλλος σταρ τέτοιου βεληνεκούς μπορεί να προσφέρει πολλά σε εγχώριες παραγωγές και στους Έλληνες συνάδελφούς του.
Επειδή βρέθηκα και στην παραγωγή του «Έτερος Εγώ», είχα τη χαρά και την τύχη να συνεργαστώ και να μιλήσω όλη την ημέρα του γυρίσματος με τον Φρανσουά Κλουζέ. Είναι ένας υπέροχος και ευγενής επαγγελματίας. Είδα έναν άνθρωπο που πίστεψε στο κείμενο που του στείλαμε. Γιατί τα χρήματα για αυτόν δεν έπαιξαν ρόλο. Δεν είχαμε πολλά λεφτά να του δώσουμε έτσι κι αλλιώς. Ήθελε να παίξει γιατί είχε ένα παράλληλο κομμάτι κάποια στιγμή στη ζωή του, με αυτά που συμβαίνουν στο σενάριο. Η μεγάλη μου χαρά ήταν όταν μας πήρε τηλέφωνο και μας είπε ότι θα έρθει στην πρεμιέρα της ταινίας. Παράτησε τη ζωή του, ακύρωσε γυρίσματα, μόνο και μόνο για να έρθει στην Ελλάδα για την προβολή του «Έτερος Εγώ». Και αυτό λέει από μόνο του πολλά.
Πολλοί επικαλούνται τον διαχωρισμό μεταξύ εμπορικού και καλλιτεχνικού ελληνικού σινεμά. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό;
Τα λόγια που θα χρησιμοποιήσω για να απαντήσω δεν είναι δικά αλλά σπουδαίων ανθρώπων, επειδή δεν εγώ δεν έχω όλη τη γνώση που χρειάζεται στα τριανταεννιά μου. Η πρώτη ατάκα λοιπόν που κρατώ είναι αυτή που μου είπε ο Δημήτρης Καταλειφός: «Πυγμαλίωνα σε ότι κάνεις στη ζωή σου, να είσαι βαθιά παρών. Μην κάνεις ποτέ ασυνείδητες πράξεις στη ζωή σου»… Η άλλη είναι αυτή του Θανάση Παπαγεωργίου, με τον οποίο παίζαμε μαζί πέρσι στο «Δάφνες και Πικροδάφνες». Ο Θανάσης ρώτησε έναν Γάλλο πανεπιστημιακό καθηγητή τι πρέπει να κάνουμε για να εξελιχθούμε και πάλι σαν χώρα… και η απάντηση που πήρε ήταν «Εσύ να γίνεσαι καλύτερος ηθοποιός κάθε μέρα, ο σκηνοθέτης να γίνεται καλύτερος σκηνοθέτης κάθε μέρα, ο φούρναρης να γίνεται καλύτερος φούρναρης κάθε μέρα και ο καθένας ξεχωριστά να γίνεται καλύτερος κάθε μέρα. Αλλά, να μην περιμένει μια άμεση ανταπόδοση. Να το κάνει με ανιδιοτέλεια». Αυτήν είναι μια άποψη που με άλλαξε. Μέσα μου αναρωτήθηκα πόσες φορές έχω κρίνει άδικα ανθρώπους στη ζωή μου. Έμαθα να ψάχνω πρώτα την ποιότητα μέσα μου και μετά στους άλλους.
