Συννεφιές, ψιχάλες και πτώση της θερμοκρασίας στην Κρουαζέτ, αλλά ερωτικός καύσωνας στις οθόνες του Παλέ, με το μεταμεσονύχτιο «Love» του Γκασπάρ Νοέ να δίνει μια επιπλέον διάσταση στο φεστιβαλικό σεξ.
Ουρές, ανυπομονησία και σκανδαλοθηρική διάθεση πριν, γέλια, χειροκροτήματα και μια αίσθηση «πολύ κακό για το τίποτα» μετά. Το τρισδιάστατο «Love» του προβοκάτορα Γκασπάρ Νοέ («Μη Αναστρέψιμος»), το οποίο πρωτοπροβλήθηκε χθες τα μεσάνυχτα εκτός συναγωνισμού, εξελίσσεται κατά ένα μεγάλο μέρος του σε ένα κρεβάτι, με πρωταγωνιστές τρεις όμορφους κι ερωτευμένους νέους. Ένα αγόρι που θυμάται τον έρωτα του για ένα κορίτσι και προσπαθεί να τον ξεπεράσει κάνοντας έρωτα με ένα άλλο. Γραφικό σεξ, σκληρός ρομαντισμός, λίγο χιούμορ, λίγη θλίψη και πολύ στιλ – όλα σε δόσεις που τις έχουμε ξαναπάρει σε πολύ καλύτερους συνδυασμούς. Η ταινία καταχειροκροτήθηκε βέβαια, κυρίως για τη sui generis, απενοχοποιημένη τόλμη της, αν και οι φαν του σκηνοθέτη είναι σίγουρο πως δεν θα βρουν εδώ τίποτα αληθινά σοκαριστικό.
Από το μέτωπο των βραβείων, Χου Χσιάο – Χσιέν και Ζακ Οντιάρ έβαλαν κι αυτή υποψηφιότητα για κάποια υψηλή διάκριση, με το «Δολοφόνο» του Κινέζου στιλίστα να εντυπωσιάζει εικαστικά, το «Dheepan» του Γάλλου auteur, όμως, να αποδεικνύεται μια πολύ πιο ουσιαστική κινηματογραφικά πρόταση. Εξελισσόμενη στην Κίνα του 9ου αιώνα, η πρώτη περιπέτεια πολεμικών τεχνών του Χου Χσιάο – Χσιέν («Η Πόλη της Θλίψης», «Κυνηγώντας το Κόκκινο Μπαλόνι») είναι μια αποστασιοποιημένη, σχεδόν αγγελοπουλική μελέτη στο θεαματικό είδος, από το οποίο ο σκηνοθέτης κρατάει την εικαστική αρτιότητά του και κάποια χαρακτηριστικά light motives.
Πίσω απ’ αυτά, όμως, δεν υπάρχει παρά ένα στεγνό, εγκεφαλικό παιχνίδι ιδεών και θεωρητικών σχημάτων, το αντίθετο δηλαδή από τη λιτή ακρίβεια που χαρακτηρίζει το σινεμά του Ζακ Οντιάρ («Προφήτης», «Σώμα με Σώμα»). Απλό, κοινωνικά προσανατολισμένο και βαθιά ανθρωποκεντρικό, το «Dheepan» του χρησιμοποιεί την ιστορία τριών προσφύγων από την Σρι Λάνκα στο Παρίσι για να μιλήσει συγκινητικά για το σύγχρονο δυτικό παράδεισο, τις έννοιες του ξένου, της βίας, της ανθρώπινης επικοινωνίας και κυρίως της οικογένειας.
Τρία εικοσιτετράωρα πριν την απονομή των κυριακάτικων βραβείων πλέον, το φεστιβάλ ετοιμάζεται για την τελική ευθεία του περιμένοντας τρεις ακόμα ταινίες: τη γαλλική «Valley of Love» του Γκιγιόμ Νικλού με τους Ιζαμπέλ Ιπέρ και Ζεράρ Ντεπαρντιέ, το αγγλόφωνο «Chronic» του Μεξικανού Μισέλ Φράνκο («Μετά τη Λουτσία») με τον Τιμ Ροθ και ο σαιξπηρικός «Μάκβεθ» του Αυστραλού Τζάστιν Κέρζελ με τους Μάικλ Φασμπέντερ και Μαριόν Κοτιγιάρ. Αφού θα έχουν προβληθεί, θα επανέλθουμε αύριο με τις προβλέψεις της τελευταίας στιγμής.
