Ο σκηνοθέτης θρίλερ και θεαματικών περιπετειών («Silent Hill», «Η Αδελφότητα των Λύκων») Κριστόφ Γκανς μιλάει στον Χρήστο Μήτση για την τολμηρή απόφασή του να διασκευάσει κινηματογραφικά –μισό και πλέον αιώνα μετά τον Ζαν Κοκτό– το διάσημο παραμύθι «Η Πεντάμορφη και το Τέρας».
Πόσο μεγάλη πρόκληση ήταν για εσάς η αναμέτρηση με αυτήν την εμβληματική ταινία του Ζαν Κοκτό;
Η «Πεντάμορφη και το Τέρας» του Κοκτό είναι μία από τις πιο αγαπημένες μου γαλλικές ταινίες, αλλά είναι και μόνο μία από τις κινηματογραφικές προσεγγίσεις που μπορεί να επιχειρήσει κάποιος στο γνωστό παραμύθι. Ο Κοκτό κράτησε το σκελετό της ιστορίας και άφησε πολλά πράγματα έξω, ενώ εγώ προσπάθησα να μείνω πιστότερος στο κείμενο της Μαντάμ ντε Βιλνέβ. Εκείνη ήταν επηρεασμένη από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία, κυρίως όμως από τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου. Η ταινία μας έχει να κάνει με την έννοια της μεταμόρφωσης, κυρίως αυτήν του άντρα σε τέρας κι εκείνη ενός κοριτσιού σε γυναίκα. Γι’ αυτό και χρησιμοποίησα πολλά στοιχεία που παραπέμπουν σε μια θηλυκή εικονογραφία. Όπως επίσης και πολλά στοιχεία της γιαπωνέζικης ποπ κουλτούρας… Είμαι πράγματι λάτρης των manga και μεγάλος φαν του Χαγιάο Μιγιαζάκι. Κάποιος που τον ξέρει καλά θα αναγνωρίσει πολλές επιρροές του στην ταινία. Χαρακτηριστικότερη όλων η σχέση των ηρώων, και ειδικά της Μπελ, με τη φύση και τους αρχαίους θεούς της. Η ιστορία του πρίγκιπα με το ελάφι π.χ., η οποία μας λέει πως όποιος εναντιώνεται στη φύση εναντιώνεται στην πραγματικότητα στον εαυτό του, δεν υπάρχει στο παραμύθι και είναι κάτι που πήρα από την ελληνική μυθολογία.
Είναι παράδοξο πώς μια τόσο θεαματική ταινία δεν γυρίστηκε τρισδιάστατη.
Η ταινία ολοκληρώθηκε με προϋπολογισμό 35 εκατ. ευρώ. Για να γίνει το ίδιο σε καλό 3D, το κόστος θα έφτανε στα 50 εκατ. Τότε όμως θα έπρεπε η ταινία να είναι αγγλόφωνη, διότι αλλιώς θα ήταν εμπορικά καταδικασμένη. Ωστόσο εγώ –παρότι έχω δουλέψει στο Χόλιγουντ– πιστεύω ότι πρέπει να γυρίζουμε στη γλώσσα μας. Βγαίνει πάντα κάτι πιο αυθεντικό, κάτι πιο κοντινό σε εμάς. Γι’ αυτό προσπαθώ να γυρίσω ένα ριμέικ του «Φαντομά» στα γαλλικά, παρόλο που υπάρχουν χολιγουντιανές προσφορές.
Δεν πιστεύετε ότι η χρήση τόσων πολλών ψηφιακών εφέ αφαιρεί από τη μαγεία του παραμυθιού;
Προτού πάμε στο γύρισμα, είχαμε όλη την ταινία σχεδιασμένη σε storyboards. Εκατόν είκοσι πλάνα, μάλιστα, ζωγραφίστηκαν σαν πολύ μεγάλοι πίνακες, με όλες τις φωτιστικές και χρωματικές λεπτομέρειες. Έτσι στο πλατό είχα τη δυνατότητα να εστιάσω στους ηθοποιούς, από τους οποίους εξαρτάται και το τελικό αποτέλεσμα. Κι εκείνοι δεν είχαν πρόβλημα να παίζουν μπροστά σε green screen, διότι είναι μια τεχνική παρόμοια με αυτήν του θεάτρου: παίζεις «Άμλετ» μπροστά από χάρτινα ή ζωγραφισμένα σκηνικά και φαντάζεσαι ότι είσαι μέσα στο κάστρο της Ελσινόρης.
Περισσότερες πληροφορίες
Η Πεντάμορφη και το Τέρας
Στη Γαλλία του 1810, μια νεαρή κοπέλα, θέλοντας να σώσει τη ζωή του πατέρα της, αποφασίζει να ζήσει στον πύργο ενός ανθρωπόμορφου τέρατος, για να ανακαλύψει ότι εκείνο δεν είναι σκληρό και άκαρδο όπως αρχικά φαίνεται.
