Ο Έλληνας ηθοποιός που έχει συνδέσει το όνομά του με την πρόσφατη φεστιβαλική άνθηση του ελληνικού σινεμά μιλά για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στην «Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» αλλά και για τη νέα γενιά σκηνοθετών που τον εμπιστεύεται στις ταινίες της.
Πώς σας προσέγγισε η Ελίνα Ψύκου;
Την είχα γνωρίσει παλιότερα, όταν κάναμε τα γυρίσματα του τηλεοπτικού «10» του Καραγάτση, όπου ήταν βοηθός. Με πήρε τηλέφωνο πριν από δύο χρόνια και μου πρότεινε να παίξω στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της. Συναντηθήκαμε και είδα πόσο το ήθελε. Διάβασα το σενάριο, το οποίο μου άρεσε πολύ, και είπα να πιαστούμε χέρι χέρι για να το κάνουμε. Από εκεί και πέρα τα πράγματα κυλάνε από μόνα τους εφόσον υπάρχει εμπιστοσύνη. Ευτυχώς είχαμε απόλυτη συνεννόηση με την Ελίνα.
Σε ό,τι έχει να κάνει με το σενάριο, έγιναν αλλαγές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων; Υπήρχαν περιθώρια αυτοσχεδιασμού για εσάς;
Είχαμε κάνει μια προεργασία δύο μήνες πριν από την έναρξη των γυρισμάτων, οπότε και βρισκόμασταν καθημερινά με την Ελίνα. Τότε προέκυψαν –κατά τη συζήτηση– κάποιες αλλαγές, οι οποίες και κρατήθηκαν. Στην πραγματικότητα όμως ακολουθήσαμε την τελική μορφή του σεναρίου. Αυτή η μέθοδος μου αρέσει. Σου προσφέρει μια βάση για να πατάς και από εκεί και πέρα αφήνεσαι στην ελευθερία που σου δίνει ο σκηνοθέτης.
Το ονειρικό μονοπλάνο μέσα στο ξενοδοχείο ήταν κατά τη γνώμη μου η κορυφαία στιγμή της ταινίας. Πόσο δύσκολο ήταν να γυριστεί;
Ήταν μία ημέρα γύρισμα. Πήρε γύρω στις 5-6 ώρες για να στηθεί. Ήταν δύσκολο, διότι η χορογραφία του πλήθους ήταν απαιτητική, όπως και ο συντονισμός με την κάμερα. Να φανταστείτε ότι σε εκείνο το πλάνο υπήρχαν τέσσερις σκηνοθέτες που ο καθένας είχε υπό την εποπτεία του έναν ξεχωριστό χώρο του γυρίσματος. Το αποτέλεσμα ήταν μια απόλυτα επιτυχημένη δουλειά της Ελίνας.
Γενικότερα προσεγγίζετε τους ρόλους σας βιωματικά;
Αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα... Τα τελευταία 20 χρόνια στόχος μου είναι να μπαίνω στις καταστάσεις που βιώνει ο ήρωας. Πρόκειται για μια απόλυτα οργανική διαδικασία. Προσπαθώ να βρω τις αντιδράσεις του χαρακτήρα τον οποίο υποδύομαι και να τις φτάσω στον απόλυτο βαθμό, κάτι που δεν κάνουμε στην πραγματική ζωή. Έχει κάποια σχέση με τη Μέθοδο αυτή η διαδικασία;
Έχει μια σχέση. Υποψιάστηκα λιγάκι τι σημαίνει «Mέθοδος» όταν έμεινα μια περίοδο στη Νέα Υόρκη κατά τη δεκαετία του ’80 και παρακολούθησα κάποια σεμινάρια στο Actors Studio. Είχα κάνει κάποια μαθήματα με έναν πολύ καλό δάσκαλο, τον Γουόλτερ Λοτ, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Κουβαλάω αυτήν την εμπειρία χωρίς να ξέρω αν εφαρμόζω ακριβώς τη Μέθοδο. Νομίζω ότι ο καθένας έχει τη δική του προσέγγιση και γενικότερα πρόκειται για ένα αυστηρά προσωπικό θέμα. Αρκεί να αισθανθείς ελεύθερος να υποστείς αυτό που υφίσταται ο ήρωάς σου. Επίσης προσπαθώ να βρω το δίκιο του ήρωα υποστηρίζοντάς τον απόλυτα. Αν έχω λοιπόν να ερμηνεύσω έναν ρόλο κακού, π.χ. έναν δολοφόνο, παίρνοντας το μέρος του αμέσως αυτός ο χαρακτήρας γίνεται ακόμη χειρότερος. Αν υποδύομαι έναν καλό ήρωα υποστηρίζοντας το δίκιο του, ο χαρακτήρας του γίνεται ακόμη καλύτερος.
Μέσα στην ίδια χρονιά ερμηνεύετε δύο τηλεοπτικούς σταρ στην «Αιώνια Επιστροφή…» και στο «Runway Day». Δεν είναι λίγο ειρωνικό αυτό; Από ό,τι ξέρω εσείς απείχατε από τη χρυσή τηλεοπτική περίοδο των ’90s και ’00s με τους παχυλούς μισθούς και την εκτυφλωτική λάμψη.
Έχω κάνει τρεις τηλεοπτικές σειρές, αλλά στην πραγματικότητα δεν συμμετείχα ποτέ. Δεν άντεχα να το βλέπω. Και τώρα δεν αντέχω να βλέπω αυτά που γίνονται. Δεν αντέχω να χρησιμοποιείται από τα ΜΜΕ οποιοδήποτε μέσο για να επιτευχθεί η τηλεθέαση. Αυτό πραγματικά με θλίβει. Δυστυχώς, ο κόσμος εξακολουθεί να επηρεάζεται από την τηλεόραση και το lifestyle. Συνεχίζεται αυτή η κατάσταση και δεν βλέπω πώς μπορεί να διορθωθεί. Αυτό που μου δίνει ελπίδα είναι ότι τα νέα παιδιά δεν βλέπουν τηλεόραση, προτιμούν το Internet.
Πρωταγωνιστώντας στον «Κυνόδοντα», βρεθήκατε στον πυρήνα της πρόσφατης αναγέννησης του ελληνικού σινεμά. Τι πιστεύετε ότι παίρνουν από εσάς οι νέοι σκηνοθέτες που σας επιλέγουν και τι παίρνετε εσείς από αυτούς;
Μου δίνει μεγάλη χαρά να δουλεύω με νέους δημιουργούς. Ό,τι σου δίνει μεγάλη χαρά δεν το κρίνεις, απλώς το απολαμβάνεις. Εχω την εντύπωση ότι το πάρε δώσε είναι αμοιβαίο με αυτά τα παιδιά. Δεν ξέρω τι ευθύνεται για την καλή σχέση που έχω μαζί τους. Τους καταλαβαίνω; Τους νιώθω; Συμπλέω με την ορμή και τα «θέλω» τους; Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Ίσως βλέπουν ότι τους καταλαβαίνω και γι’ αυτό με φωνάζουν. Ελπίζω να μη σταματήσει ποτέ αυτό.
Πώς βλέπετε τις τεράστιες φεστιβαλικές επιτυχίες του ελληνικού σινεμά;
Είναι πάρα πολύ ελπιδοφόρες. Μπορεί κάποιες ταινίες να πετυχαίνουν περισσότερο και άλλες λιγότερο. Η διάθεση των παιδιών όμως είναι να πουν με θάρρος αυτό που θέλουν. Αυτό το θάρρος συμμερίζομαι. Αρχίζουν να μη φοβούνται και να λένε αυτό που αισθάνονται. Αρκεί ο στόχος τους να μην είναι η επιτυχία, διότι τότε το έχασαν το παιχνίδι. Το ζήτημα είναι να έχουν κάτι να πουν.
Στο θέατρο κάνετε κάτι τελείως διαφορετικό παίζοντας στο μιούζικαλ-υπερπαραγωγή «Η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο»…
H παράσταση αφηγείται τη ζωή της σπουδαίας τραγουδίστριας τόσο με πρόζα όσο και με πολλά τραγούδια, τα οποία θα ερμηνεύουμε και η Μαρινέλλα κι εμείς. Υπάρχει μια πολύ ευαίσθητη προσέγγιση στο θέμα. Εγώ κάνω τον Μίμη Τραϊφόρο, με τον οποίο αγαπήθηκε τρελά η Βέμπο, αλλά δυστυχώς οι καημένοι δεν μπόρεσαν να χειριστούν τον έρωτά τους.
Περισσότερες πληροφορίες
Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά
Ο Αντώνης Παρασκευάς, διάσημος τηλεπαρουσιαστής, αποσύρεται μυστικά σε ένα έρημο ξενοδοχείο και απολαμβάνει τη μιντιακή φρενίτιδα γύρω από την εξαφάνισή του, προετοιμάζοντας τη θριαμβευτική επιστροφή του.
