Ο Έλληνας σκηνοθέτης που συνεχίζει την επιτυχημένη του καριέρα στην Αμερική μιλά για το καινούργιο φιλόδοξο θρίλερ του «Plus One», για τη σχέση του με το Χόλιγουντ και το ελληνικό σινεμά.
Γιατί άργησες τόσο να σκηνοθετήσεις τη δεύτερη χολιγουντιανή σου ταινία;
Δεν μιλάω συχνά για τα σχέδιά μου, διότι αυτή η δουλειά είναι πολύ απρόβλεπτη – ειδικά σε αυτό το επίπεδο. Μετά την επιτυχία του «Το Τελευταίο Σπίτι Αριστερά» έκλεισα κάποιες πολύ μεγάλες παραγωγές με στούντιο οι οποίες άρχισαν να δημοσιεύονται στον Τύπο. Οι μεγαλύτερες ήταν το ριμέικ των χιτσκοκικών «Πουλιών» και το «Jekyll» με τον Κιάνου Ριβς. Είχα τρελή δουλειά καθώς τα projects βρίσκονταν σε διαφορετικά στάδια εξέλιξης και είχαν διαφορετικό βάθος χρόνου. Όμως στο Χόλιγουντ, εξαιτίας των τεράστιων μπάτζετ και των σύνθετων διαδικασιών, για κάθε ταινία που ξεκινάει άλλες ενενήντα εννιά καθυστερούν. Έτσι παραδόξως η πρώτη ταινία την οποία τελείωσα είναι το «Plus One», που είναι και η πιο «ανεξάρτητη» παραγωγή. Ποτέ δεν ξέρεις. Από δω και μπρος μπορεί να είμαι σε συνεχή γυρίσματα, μπορεί και να μου ξανακάνεις στο μέλλον την ίδια ερώτηση.
Πώς κατέληξες στο «Plus One»; Γιατί αποφάσισες να σκηνοθετήσεις κι εν μέρει να γράψεις πάλι ένα θρίλερ;
Η ιδέα για την ταινία ήταν δική μου και στη συνέχεια έγραψα το σενάριο με έναν Αμερικανό σεναριογράφο. Το μπάτζετ ήταν (κάπως) πιο χαμηλό, ο παραγωγός που έχει κάνει από το «Τελευταία Ευκαιρία» μέχρι το «Shortbus» είναι φίλος μου κι έτσι προχωρήσαμε. Έχει στοιχεία θρίλερ, αλλά διαφέρει πολύ απ’ ό,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα. Επίσης έχει και κάποια κωμικά στοιχεία, κάτι που επιζητούσα. Είναι μακράν η πιο δύσκολη και φιλόδοξη ταινία που έχω κάνει – τεχνικά και μη.
Πώς θα χαρακτήριζες τη νέα σου ταινία;
Θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, και party movie, και πολύ παράδοξη ιστορία αγάπης.
Έχεις εγκλιματιστεί στο Χόλιγουντ και στις ανάγκες του; Σε τι κατάσταση βρίσκεται η βαριά αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία;
Έχω εγκλιματιστεί, αλλά πάντα μπορείς να γίνεις σοφότερος και να κρατάς ανοιχτές τις εναλλακτικές σου. Γυρίζονται πολύ λιγότερες ταινίες από τα στούντιο, στη συντριπτική τους πλειονότητα tentpoles. Ο μεσαίος «ποιοτικός» χώρος έχει μετακομίσει στην τηλεόραση και το ανεξάρτητο σινεμά συγκεντρώνει από Σταλόνε μέχρι Μιράντα Τζουλάι.
Από τον καιρό που έχεις φύγει από την Ελλάδα τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο… Παρόλα αυτά οι Έλληνες συνάδελφοί σου συνεχίζουν να διακρίνονται στα κορυφαία φεστιβάλ.
Για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα το ταλέντο και το «καλλιτεχνικό» σινεμά δεν συναντιούνται σχεδόν καθόλου με το mainstream και με ένα μεγαλύτερο κοινό, με αποτέλεσμα να μη γυρίζονται ενδιαφέρουσες «εμπορικές» ταινίες. Έτσι το σινεμά κινδυνεύει να μείνει καθηλωμένο στα «άκρα» και σε μια φόρμα. Πάντως, το ότι κερδίζουν ελληνικές ταινίες σημαντικά διεθνή βραβεία μόνο καλό κάνει και πρέπει να μας χαροποιεί όλους.
Υπάρχει περιθώριο επιστροφής στην Ελλάδα για σένα; Και αν ναι, υπό ποιες συνθήκες;
Τα σχέδια είναι για να ανατρέπονται και σίγουρα θέλω να ξανακάνω κάποια στιγμή ταινία στην Ελλάδα. Ελπίζω οι συνθήκες να βελτιωθούν και να προσανατολιστεί το όλο σύστημα στο να γίνονται καταρχάς καλές, σύγχρονες ταινίες που να αφορούν και το εσωτερικό και το εξωτερικό, διότι κάτι πράγματα που βλέπω και ακούω με τρομάζουν...
Περισσότερες πληροφορίες
Ένας Ακόμα
Δυο φίλοι πηγαίνουν σε ένα ξέφρενο κολεγιακό πάρτι, το οποίο παίρνει μια απρόσμενη τροπή υπό την επήρεια ενός μυστηριώδους φαινομένου που προκαλεί η πτώση ενός μετεωρίτη.
