Δείτε τις πριν τις κατεβάσουν: Οι ταινίες που "χάνονται" από τις 28ες Νύχτες Πρεμιέρας

Το πώς ο καθένας επιλέγει να παρακολουθήσει ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ αποτελεί οργανωμένη ιεροτελεστία. Προσωπικά, διαλέγω να κρατώ μια ισορροπία ανάμεσα σε κάποιον τίτλο που ανυπομονώ να δω ή τις σπάνιες επιλογές ενός αφιερώματος. Εκείνο, όμως, που πρωτίστως με ενδιαφέρει, είναι να βλέπω τις ταινίες του προγράμματος που δε θα έχω ξανά την ευκαιρία να παρακολουθήσω στη μεγάλη οθόνη. Φιλμ που συνήθως δεν έχουν διανομή ή παρουσιάζονται υπό ειδικές συνθήκες ή κάποια ξεχωριστή αφορμή. Επειδή, λοιπόν, οι 28ες Νύχτες Πρεμιέρας (28/9-9/10) διαθέτουν μπόλικους τίτλους που δεν πρόκειται να προβληθούν ξανά μετά το φεστιβάλ, ακολουθούν οι παρακάτω προσεκτικά επιλεγμένοι που, όντως, δεν πρέπει να χάσετε. Εξαιρούνται, φυσικά, τα αφιερώματα, διότι είναι αυτονόητο πως πρόκειται για one-off κατάσταση. Τις υπόλοιπες, κυριολεκτικά, δείτε τις πριν τις κατεβάσουν…

Διεθνές διαγωνιστικό

Σε μια χρονιά που έτσι κι αλλιώς προμηνύεται δυνατή για το διεθνές διαγωνιστικό τμήμα των Νυχτών Πρεμιέρας, υπάρχουν τρία φιλμ που δείχνουν πως απαιτούν τη σκοτεινή αίθουσα για να λειτουργήσουν ολοκληρωτικά. Ο ταλαντούχος Μάρκ Τζένκιν, του οποίου ούτε το εξαιρετικό ντεμπούτο "Bait" κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, τώρα στο "Βραχονήσι" εμπνέεται από τις λαϊκές παραδόσεις της πατρίδας του Κορνουάλης, εμπιστεύεται ξανά το φιλμ 16mm και παραδίδει ένα υποβλητικό δράμα. Στοιχειωτική δείχνει και η μεξικανική "Τελετή των Οστών" (Μισέλ Γκάρζα Σερβέρα), στην οποία, σύμφωνα με τον κατάλογο του φεστιβάλ, συναντιούνται η "Αποστροφή", η α λα Λούκα Γκουαντανίνο "Suspiria", ο "Εξορκιστής" και το "Μωρό της Ρόζμαρι". Τρελό… Σημειώνουμε ακόμα το βραβευμένο στο Σάντανς "Οι Δύο Σταθμοί" (Χουάν Πάμπλο Γκονζάλες), όπου μια μικρή κοινότητα η οποία βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής βρίσκει μια αναπάντεχη προστάτιδα στο πρόσωπο μιας 50χρονης γυναίκας.

Διεθνές διαγωνιστικό ντοκιμαντέρ

Δυστυχώς, διαχρονικά οι ταινίες τεκμηρίωσης δυσκολεύονται να βρουν το δρόμο τους στην κινηματογραφική διανομή, έτσι από το εν λόγω τμήμα υπάρχει πληθώρα τίτλων που μάλλον δε θα μας δοθεί η ευκαιρία να δούμε ξανά. Την προσοχή μας, πάντως, έχουν κερδίσει: οι "Θεοί του Μεξικού" (Χέλμουτ Ντοσάντος) για την επιλογή να απεικονιστεί δίχως διαλόγους η ζωή σε μια νοτιοαμερικανική επαρχεία, το "Licht: Η Εκκεντρική Κληρονομιά του Στοκχάουζεν" (Ούκε Χούγκενταϊκ) για τη μεταμοντέρνα προσέγγιση στο έργο μιας μουσικής διάνοιας, το "Πώς να Σώσεις ένα Νεκρό Φίλο" (Μαρούσια Σιρετσκόβσκαγια) για τον οδυνηρά προσωπικό θέμα του, το πολωνικό "Ενεχυροδανειστήριο" (Λούκας Κοβάλσκι) για την "καουρισμακική" αύρα που υπόσχεται και το "Περί της Δομής του Ανθρώπινου Σώματος" (Βερένα Παραβέλ & Λισιέν Καστάιν-Τέιλορ), καθώς έχει φτιαχτεί από πλάνα μικροκαμερών που χρησιμοποιούνται σε χειρουργεία(!).

Είδωλα

Τέσσερα φιλμ απαρτίζουν την ενότητα που αφιερώνεται σε σπουδαίες προσωπικότητες, τα τρία είναι "ορφανά". Συγκεκριμένα, το "Ένιο" (Τζουζέπε Τορνατόρε) για τον σπουδαίο συνθέτη Ένιο Μορικόνε, το οποίο μάλιστα παρουσιάζεται συνοδεία ζωντανής μουσικής και με παρουσία του γιου του μαέστρο Μάρκο Μορικόνε και του παραγωγού της ταινίας Τζιάνι Ρούσο στο Μέγαρο Μουσικής. Επίσης, το σινε-πορτραίτο του πρόσφατα εκλιπόντα Ζαν-Λικ Γκοντάρ με τίτλο "Γκοντάρ" (Σίριλ Λέτι) και εκείνο για τη κορυφαία συγγραφέα Πατρίσια Χάισμιθ ("Ερωτευμένη Χάισμιθ", Εύα Βίτια).

Τα αγαπημένα των φεστιβάλ

Εδώ κι αν γίνεται ο χαμός! Οι άνθρωποι των Νυχτών Πρεμιέρας έχουν μαζέψει τα καλύτερα από τα διεθνή φεστιβάλ του κόσμου, οπότε μας βάζουν δύσκολα. Σε κάθε περίπτωση ξεχωρίζουμε τα παρακάτω. Το "πειραγμένο" animation "Ιτιά Τυφλή, Γυναίκα Κοιμωμένη" (Πιέρ Φολντές), το σεξουαλικά γραφικό και βραβευμένο με Χρυσή Λεοπάρδαλη "Κανόνα 34" (Τζούλια Μουράτ), την εκκεντρική κωμωδία "Γ*μημένο Μπόρνχολμ" (Άνια Κάζεγιακ) και το γαλλικό νεονουάρ "Νότια Φρουρά" (Ματιέ Ζερό).

Μουσική & Φιλμ

Ολοκληρώνουμε με ένα από τα πιο αγαπημένα τμήματα της διοργάνωσης. Εδώ είναι απλούστερα τα πράγματα. Θέλεις νεοϋορκέζικο indie rock των ‘00s; Πας στο "Meet Me In the Bathroom" (Ντίλαν Σάουδερν). Θέλεις ‘70s κιθαριστική ψυχεδέλεια; Πας στο "In the Court of the Crimson King" (Τόμπι Έιμις). Σ’ αρέσουν (δικαίως) οι Triffids; Είναι σαφές, σημειώνεις την "Ιστορία των Triffids" (Τζόναθαν Άλεϊ). Τέλος, το "Δεύτε Λάβετε Techno" (Κρίστιαν Ρ. Χιλ) μιλάει από μόνο του…