Ο Τελευταίος Σαμουράι

Επικό υπερθέαμα στη χρυσή χολιγουντιανή παράδοση, άψογα σκηνοθετημένο, με πιστευτούς χαρακτήρες και καταστάσεις, εμπνεόμενο ελεύθερα από ιστορικά γεγονότα (η κάστα των σαμουράι αντιτάχτηκε στον εκσυγχρονισμό της Ιαπωνίας και ενεπλάκη σε εμφύλιες διαμάχες και εξεγέρσεις). Η ταινία, αν και τιμά δεόντως τις αρχές των σαμουράι, αποφεύγει την εθνικιστική ρητορεία και πολεμοκαπηλεία, μ’ εξαίρεση τις αναγκαίες δραματουργικά σκηνές αυτοθυσίας, όπου οι τελευταίοι πεσόντες σαμουράι παρομοιάζονται με τους 300 του Λεωνίδα… Θετική εντύπωση κάνουν οι αντι-ιμπεριαλιστικές νύξεις (καταγγελία των εμπορικο-στρατιωτικών αμερικανικών συμφερόντων των ΗΠΑ στην Άπω Ανατολή), αρνητική το υπερβολικά μελοδραματικό (και κλισέ) τελευταίο δεκάλεπτο.