Μπάιρον, Μπαλάντα Σ Έναν Δαίμονα

Όση όμως εκτίμηση κι αν έχει κανείς για τις προθέσεις και τη δουλειά του Νίκου Κούνδουρου, δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι η θέαση της ταινίας κουράζει. Από το πρώτο κιόλας μισάωρο έχει ανοίξει όλα τα χαρτιά της και μοιάζει αυτοεπαναλαμβανόμενη. Μένει βεβαίως η ασκητική φυσιογνωμία του Μάνου Βακούση, που αποτελεί από μόνη της ένα κίνητρο για να δει κανείς αυτή την ιδιόρρυθμη ταινία, την πιο αναχρονιστική του Κούνδουρου, που προσηλώθηκε πεισματικά σε αισθητικές φόρμες που ξεπεράστηκαν από τα σύγχρονα ρεύματα του σινεμά.