Αντρέι Ρουμπλιόφ

Αριστουργηματικός στοχασμός μνημειακών διαστάσεων πάνω στην τέχνη και την πνευματική αποστολή του καλλιτέχνη. Με αφορμή τη ζωή του αγιογράφου του 15ου αιώνα, ο Αντρέι Ταρκόφσκι κάνει ένα πολυσήμαντο σχόλιο πάνω στη φύση της καλλιτεχνικής δημιουργίας και τη σχέση τέχνης και εξουσίας, καλλιτέχνη και πραγματικότητας, στράτευσης και αναζήτησης ενός θρησκευτικού ιδεώδους. Η ταινία, χωρισμένη σε 9 κεφάλαια που δεν έχουν όλα ως ήρωα τον Ρουμπλιόφ, υιοθετεί τη μορφή μιας μυστικιστικής και κοπιαστικής αναζήτησης της ύστατης αλήθειας, την οποία ο ήρωας θα βρει στο τέλος της ζωής του στο πρόσωπο ενός νεαρού καμπανοποιού. Ο Ρουμπλιόφ πορεύεται σ’ έναν κόσμο διχασμένο ανάμεσα στο Χριστιανισμό και τον παγανισμό, τη διακήρυξη της αγάπης και τη βαρβαρότητα, όπου οι έννοιες του καλού και του κακού είναι αμφίσημες. Το στοιχείο του νερού που δεσπόζει σε όλη τη ταινία (τα πάντα χάνονται μέσα σ’ αυτό και ξαναδημιουργούνται από αυτό), αντιπαρατίθεται με το στοιχείο της φωτιάς, που άλλοτε είναι φορέας ζωής και δημιουργίας και άλλοτε της καταστροφής. Τα επιβλητικά και μεγάλα σε διάρκεια πλάνα, μας μεταφέρουν στο ρυθμό της ζωής των ηρώων, προκαλώντας ένα θρησκευτικό δέος ανάλογο με τις τοιχογραφίες του Ρουμπλιόφ.