Σε μια εποχή όπου το τηλεοπτικό κοινό δείχνει ελάχιστη υπομονή απέναντι σε σειρές που παίρνουν τον χρόνο τους για να στήσουν χαρακτήρες και πλοκή, μοιάζει με ευχάριστη έκπληξη όταν ένα τέτοιο εγχείρημα αποδίδει. Η -σκωτσέζικη παρακαλώ- αστυνομική σειρά Dept. Q, που εδώ και λίγες εβδομάδες έκανε πρεμιέρα στο Netflix και φιγουράρει στα πιο δημοφιλή της πλατφόρμας streaming, αποδεικνύει πως η αναμονή μπορεί τελικά να αξίζει.
Άνοιγμα με σοκ, πλοκή που παίρνει το χρόνο της
Το πρώτο πλάνο της σειράς είναι σκληρό και ακαριαίο: υλικό από κάμερα σώματος αστυνομικού που ακολουθεί δύο ντετέκτιβ σε μια σκηνή εγκλήματος. Ένας άντρας έχει δεχτεί μαχαιριά στο κεφάλι. Ένας από τους ντετέκτιβ είναι απαράδεκτα αγενής. Ξαφνικά, ο αστυνομικός στρέφεται, βλέπει έναν άντρα με full face μάσκα και δέχεται πυροβολισμό στον λαιμό. Η σφαίρα διαπερνά το σώμα του και χτυπά και τους δύο ντετέκτιβ.
Ο Anderson (Angus Yellowlees) πεθαίνει. Ο James Hardy (Jamie Sives) μένει παράλυτος. Ο Carl Morck (Matthew Goode) επιβιώνει, αν και τραυματίζεται σοβαρά. Μήνες μετά, ο τελευταίος επιστρέφει στην υπηρεσία, όμως όπως μαρτυρά η συνεδρία με τη θεραπεύτριά του, Dr. Rachel Irving (Kelly Macdonald), δεν έχει αλλάξει καθόλου ως προς τον δύσκολο χαρακτήρα του.
Η προϊσταμένη του Morck, Moira Jacobson (Kate Dickie), ενημερώνεται από την ηγεσία της αστυνομίας της Σκωτίας ότι πρόκειται να δημιουργηθεί ένα νέο τμήμα για την εξιχνίαση άλυτων υποθέσεων με επικεφαλής τον προβληματικό Morck, το "Department Q”. Μία από αυτές -τις ανεξιχνίαστες υποθέσεις- είναι της Merritt Lingard (Chloe Pirrie), η εξαφάνισή της έχει συμβεί τέσσερα χρόνια πριν.
Το πρώτο επεισόδιο της σειράς, διάρκειας λίγο πάνω από μία ώρα, αποδεικνύει γρήγορα ότι Dept. Q δεν είναι άλλη μία συμβατική αστυνομική σειρά. Ναι, ο Morck είναι αντιπαθητικός – το ξέρουν όλοι γύρω του: συνάδελφοι, προϊστάμενοι, ακόμα και ο γιος του. Αλλά ο Matthew Goode καταφέρνει να ενσαρκώσει έναν χαρακτήρα που, παρά τις απαράδεκτες συμπεριφορές του, διατηρεί μια έντονη εσωτερική συνείδηση.
Αν και η αφήγηση ξεκινά δίνοντας την εντύπωση ότι θα εξετάσουμε την υπόθεση του πυροβολισμού, το πραγματικό ενδιαφέρον της σειράς βρίσκεται στην αναζήτηση της εξαφανισμένης γυναίκας και στη δυναμική των χαρακτήρων. Για παράδειγμα, ο βοηθός του Morck Akram Salim (Alexej Manvelov), με τη δική του ιστορία και αντοχές, λειτουργεί ως ιδανικό αντίβαρο στον προϊστάμενό του, χωρίς να τρομάζει ή να καταπιέζεται από τη μόνιμη καχυποψία και το φαρμακερό του ύφος.
Το τελευταίο κομμάτι του επεισοδίου προσφέρει μια απροσδόκητη ανατροπή που ενώνει τις ιστορίες του Morck και της Merritt με τρόπο που δε φαίνεται επιτηδευμένος. Αντίθετα, η εξέλιξη φαίνεται να έχει χτιστεί προσεκτικά, αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για τη συνέχεια. Η τελευταία, δικαιώνει τον θεατή.
Να το δω ή όχι;
Η σειρά Dept. Q επενδύει χρόνο για να ξεδιπλώσει χαρακτήρες και πλοκή, αλλά ανταμείβει την υπομονή. Με στιβαρές ερμηνείες, ιδανική ατμόσφαιρα και αληθοφανείς ανθρώπινες αντιδράσεις, ξεκινά με τρόπο που δημιουργεί αυθεντική περιέργεια για το τι θα ακολουθήσει.
Είναι στιγμές που μοιάζει σαν το Slow Horses να μεταμορφώνει τον James Bond σε μια κυνική, ρεαλιστική προσέγγιση και το Dept. Q να κινείται σε πιο προβλέψιμα μονοπάτια: μια καταθλιπτική αστυνομική ιστορία που πατάει σε γνώριμες νόρμες. Οι χαρακτήρες είναι ομοιόμορφα κουρασμένοι από τη ζωή, αλλά τροφοδοτούνται από μια σκωπτική, μαύρη ειρωνεία που τους χαρίζει ένα είδος παράδοξου σφρίγους. Οι χαρακτήρες τους δεν είναι άψογοι, άτεγκτοι υπερασπιστές της δικαιοσύνης - οι ήρωες δεν εξαγνίζονται ποτέ πλήρως αλλά αντιθέτως κουβαλούν τις ρωγμές τους μέχρι τέλους. Και είναι ακριβώς από τα στοιχεία που κάνουν τη σειρά τόσο καθηλωτική.
Σίγουρα αξίζει να το βάλεις στη λίστα σου - αν δεν το έχεις κάνει ήδη.
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
