Πριν από περίπου ένα μήνα, το Ανώτατο Δικαστήριο της Μ. Βρετανίας περιόρισε τον νομικό ορισμό της "γυναίκας", αποκλείοντας τις τρανς γυναίκες από οποιαδήποτε προστασία απέναντι στην έμφυλη προκατάληψη. Ανατριχιαστική και ταυτόχρονα προβλέψιμη εξέλιξη, αν λάβει κανείς υπόψη το κλίμα που επικρατεί στη δημόσια συζήτηση για τα τρανς ζητήματα: οι χωριστές τουαλέτες, το (μη αποδεδειγμένο, παρεμπιπτόντως) πλεονέκτημα των τρανς αθλητριών και η γενικευμένη προκατάληψη είναι ενδείξεις μιας κοινωνίας που απομακρύνεται ολοταχώς από τη συμπερίληψη.
Αν έχετε διαβάσει μέχρι εδώ και αναρωτιέστε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Χάρι Πότερ, τότε μάλλον δεν έχετε πέσει πάνω στα τρανσφοβικά παραληρήματα της συγγραφέα της σειράς βιβλίων Τζ. Κ. Ρόουλινγκ στο ίντερνετ – και σας ζηλεύω γι’ αυτό. Όλα ξεκίνησαν όταν πίσω στο 2018, η Ρόουλινγκ είχε την πρώτη της δημόσια επαφή με την τρανσφοβική ρητορική. Η συγγραφέας έκανε "like" σε ένα tweet που αναφερόταν στις τρανς γυναίκες ως "άντρες που φοράνε φορέματα", ενώ η ομάδα της προσπάθησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, ισχυριζόμενη πως επρόκειτο για μια "άγαρμπη μεσήλικη στιγμή", ένα ατύχημα που προέκυψε επειδή "δεν κρατούσε σωστά το κινητό της". Το "κατά λάθος", όμως, έγινε σιγά σιγά "επίτηδες", καθώς η Ρόουλινγκ άρχισε να ακολουθεί και να επαινεί λογαριασμούς με TERF περιεχόμενο (ή, αλλιώς, ριζοσπαστική φεμινίστρια που αποκλείει τα τρανς άτομα) και στη συνέχεια να το αναπαράγει, πλέον δημόσια και περήφανα.
Φτάνοντας στο σήμερα, η Ρόουλινγκ, υπό το πρόσχημα της υπεράσπισης των γυναικών από το μισογυνισμό, έχει κατηγορήσει και αμφισβητήσει την ταυτότητα των τρανς γυναικών, έχει εκθέσει γυναίκες σε μηνύματα μίσους από το κοινό της (όπως την τρανς YouTuber Τζέσι Ερλ ή η cis πυγμάχο Ιμάν Κελίφ) και, φυσικά, πανηγύρισε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου με ένα πούρο, ένα ποτήρι ουίσκι και την περιγραφή "το λατρεύω όταν ένα σχέδιο πετυχαίνει". Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που ο Πέδρο Πασκάλ χαρακτήρισε τη συμπεριφορά της ως αυτή μιας "heinous loser" ή, στα ελληνικά, "ειδεχθούς κακομοίρας".
Καθώς πολλοί από τους ηθοποιούς που συμμετείχαν στις ταινίες Χάρι Πότερ αντιδρούν δημόσια κατά των δηλώσεων της Ρόουλινγκ (ανάμεσά τους οι πρωταγωνιστές Ντάνιελ Ράντκλιφ και Έμα Γουότσον), όσο το κοινό καλεί σε μποϊκοτάρισμα του franchise, εύλογα γεννιέται το ερώτημα: γιατί το HBO επιλέγει να επενδύσει στη μεταφορά του στη μικρή οθόνη;
Η απάντηση είναι αναμενόμενη και θλιβερή. Ο διευθύνων σύμβουλος του HBO, Κέισι Μπλόις, απάντησε στους δημοσιογράφους πως δεν ανησυχεί καθόλου για τις αντιδράσεις που μπορεί να φέρει η συνεργασία του HBO με την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ: "Δείτε την επιτυχία του βιντεοπαιχνιδιού με το Χόγκουαρτς που κυκλοφόρησε πέρυσι". Όταν έχει στα χέρια του μια σειρά που έχει ήδη εγγυημένη εμπορική αξία, δεν υπάρχει κανένας λόγος μια τεράστια εταιρεία παραγωγής όπως η HBO να προσποιηθεί ότι ενδιαφέρεται για την πολιτική ορθότητα. Ίσως την επόμενη σεζόν, αν αποδειχθεί πιο προσοδοφόρο.
Λίγες ημέρες αργότερα, σε μια χαρακτηριστική περίπτωση του "και την πίτα ολόκληρη, και το σκύλο χορτάτο", ο διευθύνων σύμβουλος δήλωσε πως οι απόψεις της συγγραφέα για τα τρανς ζητήματα δεν θα είναι ορατές στη σειρά. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εύρεσης σεναριογράφου και σκηνοθέτη, ο Μπλόις ανέφερε πως η Ρόουλινγκ θα είχε "πάρα πολύ ενεργό ρόλο στην επιλογή τους".
Έτσι, διστάζω να πιστέψω ότι ο Πάπα Εσιέντου επιλέχθηκε για τον ρόλο του Σέβερους Σνέιπ για τους "σωστούς" λόγους (π.χ. ότι πρόκειται για έναν ηθοποιό που έχει αποδείξει το υποκριτικό του ταλέντο). Η επιλογή ενός μαύρου ηθοποιού φωτίζει διαφορετικά την ιστορία του Σνέιπ, του οποίου η εξέλιξη μέσα στη σειρά επηρεάστηκε από το γεγονός πως βρισκόταν πάντα στο περιθώριο. Απ’ έξω, μοιάζει λίγο σαν επικοινωνιακή ειρηνευτική χειρονομία χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Αλλά, για να γυρίσουμε τη συζήτηση σε εμάς: το "Χάρι Πότερ" έχει αποτελέσει από χαρούμενη παιδική ανάμνηση έως καταφύγιο από τον πραγματικό κόσμο για τον μέσο millennial. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να εφεύρει κανείς για να συνεχίσει να παίζει τα παιχνίδια, να αγοράζει ραβδιά και ζαχαρωτά με περίεργες γεύσεις, να παρακολουθεί το κινηματογραφικό και τηλεοπτικό σύμπαν. Ωστόσο, ακόμη και η πιο πετυχημένη βουτυρόμπιρα αφήνει την πιο πικρή γεύση όταν συνειδητοποιείς πως η υποστήριξή σου τροφοδοτεί ένα σύστημα που περιθωριοποιεί και βλάπτει πραγματικούς ανθρώπους. Ίσως έχει έρθει η ώρα να εγκαταλείψουμε το Χόγκουαρτς μια για πάντα.
Διαβάστε Επίσης
