Πίσω στο 2011, η δυστοπική ανθολογική σειρά του Τσάρλι Μπρόυκερ ξεκίνησε να δημιουργεί τεχνολογικούς εφιάλτες, ψηφιακούς παράδεισους και οτιδήποτε μπορεί να βρίσκεται ανάμεσά τους. Το "Black Mirror" έχει συνηθίζει να παίζει με τους κανόνες ηθικής μας, να μας εξοικειώνει με ζεστά περιβάλλοντα που, εν τέλει, είναι πιο τεχνητά απ' όσο φανταζόμασταν, να μας κάνει να νιώθουμε συμπάθεια για στυγερούς εγκληματίες.
Μετά από μία απογοητευτική έκτη σεζόν, η σειρά κατάφερε να επιστρέψει δυναμικά (με το πρώτο sequel επεισόδιο στην ιστορία της), φέρνοντάς μας μερικές από τις πιο συγκινητικές ιστορίες της μέχρι στιγμής. Κοιτώντας πίσω στα 14 χρόνια που έχουν περάσει από την πρεμιέρα της πρώτης σεζόν, επιλέξαμε τα πέντε αγαπημένα μας επεισόδια.
"White Bear"
Μία γυναίκα (Λενόρα Κρίτσλοου) ξυπνάει αγνοώντας την ταυτότητα και το παρελθόν της, σε έναν δυστοπικό κόσμο, εξ' ολοκλήρου διαφορετικό από αυτόν που θα περίμενε. Ένα παράξενο σήμα βρίσκεται σε κάθε τηλεόραση και το οποίο μετατρέπει τους συμπολίτες της σε απαθείς θεατές, ενώ, όσοι δεν επηρεάζονται από το σήμα, έχουν παραδοθεί σε μία ζωή εγκλήματος, κυνηγώντας και σκοτώνοντας τους υπόλοιπους. Η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να επιβιώσει - και να μάθει ποια είναι και πώς έφτασε εκεί - όσο περαστικοί την παρακολουθούν μέσα από τις κάμερες των κινητών τους, τραβώντας φωτογραφίες και βίντεο.
Για τον 14χρονο εαυτό μου, δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να με είχε προετοιμάσει για το μεγαλύτερο plot twist της σειράς: η πρωταγωνίστρια είναι μία εγκληματίας που, μαζί με τον αρραβωνιαστικό της, απήγαγε και σκότωσε ένα μικρό κοριτσάκι. Η εμπειρία της είναι μέρος μίας ψυχολογικής τιμωρίας: έχει καταδικαστεί να ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά στις εγκαταστάσεις του White Bear Justice Park, όσο οι επισκέπτες παρακολουθούν και μαγνητοσκοπούν τη διαδικασία στα κινητά τους.
Σε μία από τις πιο δυνατές στιγμές της σειράς και πριν το true crime πραγματικά κυριαρχήσει στις σειρές και τα πόντκαστ μας, το "Black Mirror" έφερε στο προσκήνιο την παράνοια της μετατροπής των εγκλημάτων (και των τιμωριών τους) σε θεάματα.
"San Junipero"
Το "San Junipero" ήταν, μάλλον, η εκπλήρωση ενός σαπφικού ονείρου. Δύο γυναίκες (Γκούγκου Μπάθα-Ρόου και Μακένζι Ντέιβις) ζουν τον έρωτά τους σε έναν τεχνητό παράδεισο όπου ο χρόνος είναι κολλημένος στα 80s. Όσο η πλοκή εκτυλίσσεται, μαθαίνουμε πως στην πραγματικότητα το San Junipero είναι κυριολεκτικά ένας παράδεισος: το μέρος στο οποίο "ανεβαίνει" η συνείδησή πεθαμένων ή ηλικιωμένων ανθρώπων, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν για πάντα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το "Black Mirror" μας συγκινεί με έναν ομόφυλο έρωτα που λαμβάνει χώρα σε ψηφιακά εδάφη. Στο "Striking Vipers", δύο κολλητοί ζουν το δικό τους "San Junipero", παρ' όλο που η πραγματική ζωή αποτελεί ακόμη μία επιλογή γι' αυτούς. Όπως έχει πει η Μπάρμπαρα Κρούγκερ, οι άντρες δημιουργούν περίπλοκες ιεροτελεστίες που τους επιτρέπουν να ακουμπούν το δέρμα άλλων αντρών.
Διαβάστε Επίσης
"USS Callister" & "USS Callister: Into Infinity"
Το "USS Callister" ήταν ό,τι πιο κοντά θα μπορούσαμε να δούμε σε φόρο τιμής για το "Star Trek". Το "Infinity", ένα παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας δίνει την ευκαιρία στους χαρακτήρες να πετάξουν στο διάστημα και να εξερευνήσουν νέους πλανήτες. Ο Ρόμπερτ Ντέιλι (Τζέσι Πλέμονς), συνιδρυτής της εταιρείας Callister, μοναχικός και παραγκωνισμένος (τα incel είναι της μόδας αυτές τις μέρες), βρίσκει την ευκαιρία για εκδίκηση, δημιουργώντας παράνομα τους ψηφιακούς κλώνους των συναδέλφων του (Κρίστι Μιλιότι, Τζίμι Σίμπσον, Μικαέλα Κόελ, Μπίλι Μάγκνουσεν, Μιλάνκα Μπρους, Όσι Ικίλε και Πολ Τζ. Ρέιμοντ) και τιμωρώντας τους μέσα στο παιχνίδι.
Στο πρώτο επεισόδιο οι κλώνοι καταφέρουν να ξεφύγουν, βγαίνοντας από τον ιδιωτικό server του Ντέιλι στον online server του παιχνιδιού. Φέτος, τους είδαμε να προσπαθούν να επιβιώσουν, οι μόνοι "ζωντανοί" άνθρωποι σε ένα σύμπαν από άβαταρ που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Στο πρώτο επεισόδιο τέθηκαν ζητήματα ηθικής γύρω από την κλωνοποίηση, την "πραγματική" ταυτότητα, ακόμη και τον σεξισμό μέσα και έξω από τον χώρο εργασίας. Το δεύτερο αποτελεί περισσότερο την συνέχεια των αγαπημένων μας χαρακτήρων στο ταξίδι τους μέσα στον κόσμο του Ντέιλι - όπως και να 'χει, ήταν συναρπαστικό.
"Hang the DJ"
Στην ερώτηση "τι συμβαίνει όταν κάνεις ματς με κάποιον σε εφαρμογή γνωριμιών", η πλοκή του "Hang The DJ" δεν ήταν καν στη λίστα με τις απαντήσεις μου. Σε έναν κόσμο που οι σύντροφοί σου αλλά και ο χρόνος που θα περάσεις μαζί τους είναι προαποφασισμένοι από μία εφαρμογή, ο Φρανκ (Τζο Κολ) και η Έιμι (Τζορτζίνα Κάμπελ) ξεκινούν την δωδεκάωρη συναναστροφή τους. Όταν το ραντεβού τους τελειώνει, συνεχίζουν τις ζωές τους, μπαίνοντας στις επόμενες σχέσεις που τους προτείνει η σειρά και χάνοντας την εμπιστοσύνη τους όλο και περισσότερο στο σύστημα. Αφού βρίσκονται ξανά μαζί, αλλά χωρίζουν λόγω μίας παρεξήγησης, αποφασίζουν να δραπετεύσουν, για να μπορέσουν να ζήσουν τον έρωτά τους σε έναν κόσμο χωρίς περιορισμούς.
Και αυτή ήταν η δοκιμασία στην οποία υποβλήθηκαν 1000 ψηφιακά ζευγάρια Φρανκ και Τζο, ώστε να υπολογιστεί το ποσοστό επιτυχίας της σχέσης τους, όπως στο κινητό τους πριν από το πρώτο τους ραντεβού στον πραγματικό κόσμο: 99,8%, δηλαδή, 998 από αυτά τα ζευγάρια αποφάσισαν να επαναστατήσουν για να είναι μαζί. Δεν είναι από τα επεισόδια που το βαθύ νόημα τους σε κάνει να τα σκέφτεσαι καιρό, αλλά είναι σίγουρα ένας από τους πιο έξυπνους μηχανισμούς που έχουμε δει στη σειρά.
"Shut up and Dance"
Ίσως φταίνε οι Radiohead, ίσως φταίει η εφηβική γοητεία του Άλεξ Λόθερ (που, αμέσως μετά, έπαιξε στη σειρά του Netflix, "The End of the F***ing World"), ίσως φταίει το εξυπνακίστικο "χα, ένιωσες συμπάθεια για έναν κακό άνθρωπο" που σχεδόν φωνάζει στο τέλος του το "Shut up and Dance". Πάντως αυτό είναι το επεισόδιο που θυμάμαι πιο ξεκάθαρα από όλα τα επεισόδια της σειράς.
Ανώνυμοι χάκερς που έχουν στα χέρια τους ένα αποκαλυπτικό βίντεο του έφηβου Κένι, τον εκβιάζουν ώστε να κάνει μία σειρά από όλο και πιο περίεργες εγκληματικές πράξεις, ενώ έρχεται σε επαφή με άλλα θύματα εκβιασμού. Στο τέλος, και παρά τη συμμόρφωση των θυμάτων στις επιθυμίες των χάκερς, τα αποδεικτικά στοιχεία βγαίνουν στο φως και ο Κένι συλλαμβάνεται για κατανάλωση παιδικής πορνογραφίας, όσο ακούμε το "Exit Music (for a film)".
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
