«Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας»
Ενδεχομένως σε κάποιους γεννημένους μετά το 2000 μπορεί να ακουστεί παράταιρο, όμως, κάποτε για να παρακολουθήσεις μια τηλεοπτική σειρά που είχε ολοκληρώσει τον κύκλο της στη μικρή οθόνη είχες, βασικά, δύο επιλογές: να προσεύχεσαι να προβληθεί από κάποιο κανάλι σε επανάληψη και να συντονιστείς ή να προσεύχεσαι να φέρει το κοντινότερο βίντεο κλαμπ τις κασετίνες. Δηλαδή όλες τις σεζόν σε πακέτα είτε με τη μορφή VHS είτε DVD, αναλόγως την παλαιότητα της παραγωγής. Κάπως έτσι βρέθηκα κι εγώ ως έφηβος λίγο πριν - λίγο μετά τα ‘10s, να βλέπω για πρώτη φορά τη μίνι σειρά "Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας" (1983), προσπαθώντας να καταλάβω γιατί μου μιλούσε πωρωμένη η μάνα μου για κάτι "τόσο παλιό".
Η τηλεοπτική μεταφορά του ρομαντικού μυθιστορήματος "Thorn Birds" της Κολίν ΜακΚάλοου, περιστρέφεται γύρω από το πάθος που κατακλύζει έναν καθολικό ιερέα και την κόρη ενός ισχυρού γαιοκτήμονα, ζευγάρι το οποίο στο πέρας τεσσάρων επεισοδίων κοντράρεται με το έντονο ερωτικό απωθημένο, αφού λόγω των κοινωνικών θέσεων του καθενός και με φόντο την Αυστραλία του 1920, μοιάζει απαγορευτικό να ικανοποιηθεί η έλξη τους. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του πάτερ κρατούσε ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 90 ετών και που υπήρξε καθοριστικός για την παγκόσμια επιτυχία της σειράς.
Κάτι η διαπεραστική γοητεία του ηθοποιού, σε συνδυασμο με ένα συνολικά ποιοτικό cast (Ρέιτσελ Γουόρντ, Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Κρίστοφερ Πλάμερ, Μπράιαν Μπράουν) και η κατάφωρα αισθαντική πλοκή, η οποία φλέρταρε με το άρλεκιν, βοήθησαν ώστε η διασκευή του "Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας" να στιγματίσει τη δεκαετία του ‘80 και να εξελιχθεί σε πρωτοφανή και κάπως απροσδόκητη επιτυχία. Σε μια εποχή που εκτός ΗΠΑ η ιδέα των σύντομων σειρών δε γνώριζε την ευρεία διάδοση και εξοικείωση που βιώνουν σήμερα, δε συζητάμε καν συνολικότερα για τη σχέση θεατών - τηλεοπτικού περιεχομένου, η συγκεκριμένη παραγωγή "μίλησε" σε μια αφανή πλην σαφώς σημαντική ανάγκη του κοινού. Η επιτυχία, πάντως, μεταφράστηκε και σε έξι βραβεία Emmy για τη σειρά και μία Χρυσή Σφαίρα για τον Τσάμπερλεϊν, ο οποίος τότε στέφθηκε άτυπος βασιλιάς της μικρής οθόνης.
Ήδη από τις αρχές της καριέρας του, τη δεκαετία του ‘60, ο Αμερικανός ηθοποιός είχε να επιδείξει ένα ξεχωριστό χάρισμα μέσω της τηλεόρασης, αφού η εμφάνισή του ως πρωταγωνιστής ήταν σχεδόν συνώνυμη της επιτυχίας. Πρώτα ως κεντρικός ήρωας του ιατρικού δράματος "Dr. Kildare" που ξεπέρασε τα 190 επεισόδια και αργότερα, κρατώντας τον κεντρικό ρόλο στο "Shogun" (1980), μιας ακόμα μίνι σειράς βασισμένης σε μυθιστόρημα. Προτού ταυτιστεί με το χαρακτήρα του πάτερ Ραλφ, ο Τσάμπερλεϊν έγινε διάσημος ενσαρκώνοντας τον Τζον Μπλάκθορν, του Άγγλου ναυτικού που καταλήγει αιχμάλωτος ενός στρατηγού στη φεουδαρχική Ιαπωνία και από το πουθενά βρίσκει τον εαυτό του μπλεγμένο στα γεωπολιτικά παιχνίδια της χώρας. Η καθηλωτική δράση, ελέω φυσικά της γραφής του Τζέιμ Κλάβελ που ευθύνεται για το βιβλίο, ανέδειξε σε φαινόμενο το "Shogun" και στην Ελλάδα. Διόλου τυχαία, επίσης, πρόσφατα είδαμε μια νέα απόδοσή του από το Disney+ που σάρωσε τα πάντα στο διάβα της.
Με αυτόν τον τρόπο, ο Τσάμπερλεϊν εκτός από κυρίαρχος στο "παιχνίδι" των μίνι σειρών, αναδείχθηκε και ένας από τους πλέον ακριβοπληρωμένους τηλεοπτικούς ηθοποιούς τουλάχιστον μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ‘90, όταν έκανε πρεμιέρα το "Missing Years", η συνέχεια του "Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας". Παραδόξως, όμως, το ίδιο διάστημα ο Αμερικανός δεν είχε την ίδια αναγνώριση στο σινεμά. Είναι πενιχρές οι αξιομνημόνευτες κινηματογραφικές συμμετοχές του ("Ο Πύργος της Κολάσεως", "Οι Τρεις Σωματοφύλακες"), με καλύτερη βέβαια το "Τελευταίο Κύμα" (1977) του εμβληματικού σκηνοθέτη Πίτερ Γουέιρ, ο οποίος παραλίγο να σκηνοθετήσει τα "Πουλιά"!
Πιο πρόσφατα, ο Τσάμπερλεϊν, μεταξύ άλλων, εμφανίστηκε στην τρίτη σεζόν του "Twin Peaks", ένα πέρασμα ως πράκτορας του FBI, ενώ συμμετείχε και στο "Καλάβρυτα 1943" (2021) του Νικόλα Δημητρόπουλου.
Διαβάστε Επίσης
