Am I Being Unreasonable?
Οι λόγοι που με οδήγησαν στο "Am I Being Unreasonable?", μία από τις 16 ξένες σειρές που φιλοξενεί το Cinobo, ήταν τρεις: η βρετανική του προέλευση, η Ντέιζι Μέι Κούπερ, η οποία γράφει και πρωταγωνιστεί μαζί με την Σελίν Χίζλι, και το ερώτημα που θέτει εξ αρχής ("είμαι παράλογη;"), ένα ερώτημα ενοχλητικά γνώριμο, ταυτισμένο με την γυναικεία, κοινωνικά επιβεβλημένη τάση αυτοαμφισβήτησης και ενοχικότητας. Από τον τίτλο μέχρι το σενάριο και τις δημιουργούς (κολλητές φίλες στην πραγματική ζωή), η μίνι σειρά του BBC συνθέτει μια ωδή στην αλληλεγγύη μεταξύ θηλυκοτήτων, φέρνοντας μπροστά/κοντά δύο γυναίκες με παρόμοια βιώματα και κοινή -μεταξύ τους- λογική.
Στο πρώτο επεισόδιο βλέπουμε την Νικ (Koύπερ) να καταχωρεί ανώνυμα μια ερώτηση σε ένα blog για παντρεμένες μητέρες. Θέλει να μάθει αν είναι η μόνη η οποία απωθείται τόσο πολύ από τον άντρα της. Εγκλωβισμένη σε έναν γάμο χωρίς πάθος και ασφυκτιώντας σε μια μικρή βρετανική πόλη, όπου τίποτα συναρπαστικό δε συμβαίνει και όλοι είναι αφόρητα βαρετοί, η Νικ βιώνει, παράλληλα, το πένθος ενός έρωτα που δεν μπορεί να μοιραστεί με κανέναν. Η πιο ανάλαφρη και ουσιαστική σχέση που έχει είναι αυτή που μοιράζεται με τον 9χρονο, αλλά εντυπωσιακά ώριμο, γιο της, Όλι (Λένι Ρας). Μέχρι που εμφανίζεται η Τζεν (Χίζλι).
Μυστηριώδης και ταυτόχρονα προσιτή, η Τζεν είναι μια μόνη μητέρα με την οποία η Νικ συνδέεται αμέσως. Οι δυο τους μιλούν την ίδια γλώσσα, τις εκνευρίζουν τα ίδια άτομα, αντιμετωπίζουν την μητρότητα με τον ίδιο τρόπο και διακατέχονται από μια ανάγκη να νιώσουν αποδεκτές. Κυρίως όμως, έχουν και οι δυο μυστικά που συνοδεύονται από ντροπή και φόβο. Μεταξύ τους θα χτίσουν μια φιλία βασισμένη στα σκοτάδια του παρελθόντος, τις εμμονές και τα τραύματα τους (το γνωστό και ως trauma-bonding). Και είναι ακριβώς αυτά που τις καθιστούν δύσκολες και αντιπαθητικές για τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά τις κάνουν να φαντάζουν υπέροχες η μία στα μάτια της άλλης.
Σε αντίθεση με το σπαρακτικό "Rain Dogs" της Κας Κάραγουεϊ, ένα οδοιπορικό στο περιθώριο της βρετανικής κοινωνίας, της οικονομικής απελπισίας και των καταχρήσεων, η Ντέιζι Μέι Κούπερ υποδύεται αυτήν τη φορά μια προνομιούχα γυναίκα της μεσαίας τάξης, μια εκκεντρική νοικοκυρά που χαζεύει ριάλιτι, μια εκπρόσωπο της hun culture - της βρετανικής υποκουλτούρας που εκφράζει θηλυκότητες και γκέι άνδρες, εξυμνώντας το camp και προσδίδοντας star-quality σε απλές γυναίκες (η Τζεν παρομοιάζει δικαίως την Νικ με τον Έλτον Τζον).
Η κοινωνική πραγματικότητα της πρωταγωνίστριάς του, δίνει στο "Am I Being Unreasonable?" τη δυνατότητα να εστιάσει στα έμφυλα ζητήματα που προκύπτουν. Από την απιστία και το βάρος που φέρουν οι επιλογές μιας μητέρας, μέχρι την σεξουαλική κακοποίηση και την ενδοοικογενειακή -και μη- βία, η αφήγηση κατακερματίζεται για να διερευνήσει διάφορες πτυχές μιας σύγχρονης γυναικείας εμπειρίας. Η συνοχή της σειράς προκύπτει από την υπόνοια πως κάθε βίωμα που παρουσιάζεται, είναι ταυτόχρονα προσωπικό και συλλογικό.
Ισορροπώντας μεταξύ θρίλερ και κωμωδίας (το δυνατό στοιχείο της Κούπερ), το "Am I Being Unreasonable?" επιστρατεύει, τελικά, την υπερβολή για να καταθέσει ένα χιουμοριστικό, φεμινιστικό σχόλιο, το οποίο "δένει" με το φινάλε της σεζόν (διαθέσιμο στις 29/4), και τότε είναι που καλούμαστε ως θεατές να απαντήσουμε το ερώτημα που θέτουν οι πρωταγωνίστριες μέσω του τίτλου. Και μάλλον ο καθησυχασμός θα έρθει αποκλειστικά από τις θηλυκότητες - τουλάχιστον από εκείνες που έχουν ανά στιγμές αισθανθεί το ίδιο "παράλογες".
