Μαρίνα Σάττι
Στη συνέντευξη τύπου που διοργάνωσε η ΕΡΤ για τη Eurovision σήμερα, 15 Απριλίου, η Μαρίνα Σάττι μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις της για το "ΖΑΡΙ", την ομάδα της, τη δημιουργική διαδικασία της προετοιμασίας αλλά και την απήχηση του τραγουδιού στο ελληνικό κοινό. Έχοντας ήδη ξεκινήσει τις πρόβες στην Ελλάδα, η ελληνική αποστολή θα αναχωρήσει σε περίπου δυο εβδομάδες για τη Σουηδία, με προορισμό τον τελικό, ο οποίος θα μεταδοθεί live στις 7-11 Μαΐου, με σχολιαστές τους Θανάσης Αλευρά και Ζερόμ Καλούτα.
H συνέντευξη του "α" με τη Μαρίνα Σάττι:
Μαρίνα, πώς γεννήθηκε το "ΖΑΡΙ";
"To πρώτο αρχείο που μου είχε στείλει ο OGE στο μέιλ, το είχε ονομάσει "ΖΑΡΙ", παρότι δεν είχε ακόμα στίχους. Όταν τον ρώτησα γιατί ο τίτλος μου είπε "το έσωσα έτσι, λέω θα κάτσει, δεν θα κάτσει;". Οπότε μου άρεσε η ιδέα του ζαριού και μετά ο στίχος γράφτηκε πάνω σε αυτή την ιδέα του τίτλου που υπήρχε εξαρχής. Κάποια στιγμή σκέφτηκα μήπως θα έπρεπε να συμμετάσχουμε με μπαλάντα αλλά κατέληξα πως αφού έχουμε μόνο 3 λεπτά, το αποτύπωμα θέλω να είναι πιο δυναμικό. Είχα στο μυαλό μου ότι θα ήθελα σίγουρα να έχει ένα παραδοσιακό όργανο. Από την εμπειρία μου από τα φεστιβάλ που έχουμε παίξει στο εξωτερικό, έχω δει κάποια πράγματα που λειτουργούν και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, όποτε προσπάθησα πάνω σε αυτό να βασιστούμε, σε αυτόν τον πιο Balkan ήχο".
"Ας πούμε, αυτή η ρυθμολογία του τραγουδιού είναι βασισμένη σε ένα χορό που υπάρχει σε όλες τις κουλτούρες, δηλαδή και μουσικολογικά αν το δούμε. Είναι ένας ήχος που υπάρχει σε όλες τις παραδόσεις, και στην Αφρική και στη Λατινική Αμερική, στη Βραζιλία, στην Ινδία. Κάποιοι το λένε ρεγκετόν, κάποιοι μπαϊάο, εδώ στην Ελλάδα το λέμε ρούμπα. Οπότε ξέρω ότι είναι ένας χορός ο οποίος θα ήταν γνώριμος. Ήξερα επίσης ότι θα ήθελα να σχετίζεται και με αυτό που κάνω και εγώ όλα τα χρόνια στη δουλειά μου. Ήθελα να δω πώς συνδυάζονται αυτοί οι κόσμοι. Και συνεπώς δε θα μπορούσε η γλώσσα να είναι άλλη από ελληνικά, όταν αυτή ήταν και όλη η πρόθεση του πρότζεκτ".
Το concept του βίντεο κλιπ
"Το βίντεο κλιπ στηρίχθηκε πάνω σε στερεότυπα που είχα παρατηρήσει ότι επικρατούν στο εξωτερικό, και στα φεστιβάλ όταν σπούδαζα στην Αμερική. Κατάλαβα ότι οι ξένοι ξέρουν πολύ λίγα και συγκεκριμένα πράγματα για την Ελλάδα. Άκουγα στην αρχή που είχα αναλάβει το πρότζεκτ αυτό το "η Ελληνίδα επρόσωπος που θα εκπροσωπήσει την χώρα μας" και είπα "οκ, θα σας ξεναγήσω. Welcome to Greece!". Κάπως έτσι χιουμοριστικά ήρθε η ιδέα για το κλιπ. Υπάρχουν βέβαια και άλλες ποιότητες, η urban κουλτούρα, η χιπ χοπ κουλτούρα, το μοντέρνο στοιχείο που καθορίζονται συνήθως από τη Δύση. Έτσι, το σύνολο έχει κάτι από Ελλάδα αλλά όλη η ενέργεια είναι ταυτόχρονα εναρμονισμένη με την ευρύτερη ποπ τάση".
Η απήχηση στο ελληνικό κοινό
"Το γεγονός πως το τραγούδι δίχασε σημαίνει πως δεν πέρασε απαρατήρητο. Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν αρέσει σε όλους, πόσο μάλλον ένα τραγούδι το οποίο δεν πατάει σε γνώριμους δρόμους. Μπορεί ο κόσμος να είναι εξοικειωμένος με κάποια από τα επί μέρους στοιχεία του τραγουδιού, π.χ. τη ρυθμολογία ή την χορευτική ενέργεια. Μπορεί σε κάποιους, για παράδειγμα, ο ζουρνάς να φαίνεται πολύ σκληρός στο άκουσμα, και γι’ αυτό μου έλεγαν στην αρχή να το γλυκάνω. Όμως αν ήθελα γλυκό ήχο θα έβαζα φλάουτο. Ήθελα οι επιλογές να είναι συγκεκριμένες και το impact της κάθε επιλογής να είναι ξεκάθαρο".
"Θεωρώ ότι πάντα υπάρχει το περιθώριο να πας κόντρα σε όλα. Έχουμε στο μυαλό μας ότι αυτό που φτιάχνουμε θα το δει κόσμος από όλες τις χώρες, επομένως υπάρχει ίσως η διάθεση να κάνουμε κάτι φιλικό προς όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά και μάτια γίνεται. Όμως αυτό μπορεί πολύ εύκολα να γυρίσει μπούμερανγκ και να χάσεις πολλά στην προσπάθεια του να κάνεις κάτι που να μην ενοχλήσει. Δεν ήθελα να μπω σε ένα τρυπάκι του να κάνω κάτι "Eurovision friendly”, για παράδειγμα κάτι που θα μπορούσε να έχει κάνει κάποιος που είναι από την Αγγλία που έχει υψηλά production standards, με στούντιο και καλογυαλισμένα ηχητικά και καλογυαλισμένα βίντεο. Ήθελα να δείξω κάτι το οποίο να είναι μοναδικό".
Το στήσιμο του πρότζεκτ και η ομάδα
"Όλα τα παιδιά που συμμετέχουν στο πρότζεκτ είναι πάνω-κάτω 30 χρονών. Παραγωγοί, στιχουργοί, όλοι είναι πολύ καλοί ο καθένας στο είδος του. Ο OGΕ δουλεύει με τους περισσότερους μουσικούς στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, ο VLOSPA είναι ράπερ οπότε ξέρει αυτήν τη γλώσσα, η Τζώρτζια η ενδυματολόγος δουλεύει και στο Μιλάνο με μεγάλα fashion brands, τα παιδιά της NMR που κάνουν τα visuals έχουν δουλέψει με τον Travis Scott και τον Kanye West, σε μεγάλες καμπάνιες και editorials. Οπότε πιστεύω ότι επειδή είμαστε όλοι νέοι και ενεργοί ο καθένας στον τομέα του, φέρνουμε κάτι από την Ελλάδα μεν, που όμως μπορεί να μιλήσει και να συναγωνιστεί και τις άλλες χώρες. Αν έρθουν τα 12αρια θα είναι λόγω αυτών των παιδιών. Αυτό το εγχείρημα δεν είναι πια προσωπικό, όπως ήταν τόσο καιρό για μένα αυτό που κάνω. Αφορά την ομάδα, το κοινό, την ΕΡΤ, τη δισκογραφική μου. Είναι συλλογική προσπάθεια".
"Παράλληλα, έχει υπάρξει η πιο εύκολη δημιουργική διαδικασία που είχα ποτέ. Tα πράγματα κύλησαν πολύ πιο ευχάριστα απ’ ότι περίμενα. Στην αρχή, επειδή είμαι αγχώδης και πολύ συγκεντρωτική και control freak, απορούσα πώς θα καταφέρναμε σε 6 μήνες να το κάνουμε όλο αυτό, όταν εμένα μου πήρε 3 χρόνια να φτιάξω έναν δίσκο. Όμως, ακριβώς επειδή υπήρχαν προθεσμίες, δεν είχα περιθώριο να προσκολληθώ σε κάθε απόφαση. Έπρεπε να ακολουθήσω το πρώτο μου ένστικτο και εκ των υστέρων, δεν μετανιώνω για καμία από τις αποφάσεις έχουμε πάρει".
Προβλέψεις;
"Δεν μπορείς να προβλέψεις το αποτέλεσμα. Από την εμπειρία μου, όσες φορές έχω κάνει πράγματα που έχουμε πετύχει ήταν επειδή προσπαθούσα εκείνη τη στιγμή να είμαι παρούσα, να καταλάβω τι συμβαίνει γύρω μου, μουσικά και μη. Παρακολουθώντας τι συμβαίνει γύρω μου μουσικά, πιστεύω ότι το "ΖΑΡΙ" πατάει σε μια βάση που υπάρχει ήδη παγκοσμίως. Τελευταία, υπάρχει χώρος ο καθένας να φέρει κάτι διαφορετικό"
