ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ - ΕΛΕΝΗ ΖΙΩΓΑ - ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ - ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΠΙΡΗΣ
Η εμβληματική ερμηνεύτρια Μαρία Φαραντούρη δίνει τη φωνή της στο πρωτότυπο τραγούδι που ντύνει μουσικά τη νέα, πολυαναμενόμενη σειρά του MEGA, "Famagusta", σε σύνθεση του Χρίστου Στυλιανού και στίχους της Ελένης Ζιώγα.
Η μουσική για το τραγούδι "Δεν ξεχνώ (Ο Αγνοούμενος)" γράφτηκε με γνώμονα την τραγωδία της τουρκικής κατοχής της Βόρειας Κύπρου, που ο συνθέτης Χρίστος Στυλιανού, ο οποίος κατάγεται από το νησί, έμαθε και συναισθάνθηκε από μαρτυρικές αφηγήσεις αληθινών δραματικών ιστοριών του κοντινού συγγενικού και φιλικού του περιβάλλοντος.
Ο συνθέτης, αποτίοντας φόρο τιμής στην πατρίδα του, που το 2024 κλείνει 50 χρόνια μνήμης από την τραγωδία της εισβολής, μετέφρασε μουσικά τον συλλογικό πόνο των συμπατριωτών του, πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο και αντλώντας την έμπνευσή του από την πλούσια πηγή του δημοτικού τραγουδιού του νησιού του.
Η Ελένη Ζιώγα κλήθηκε να γράψει τους στίχους, πάνω στην συγκινητική αυτή μελωδία, καθώς ως έφηβη από την Ελλάδα, είχε ζήσει όλα τα τραγικά γεγονότα. Οι μνήμες της δημιουργού από τη θλίψη που κατέλαβε τον ελληνισμό για την τραγωδία του νησιού τότε είναι ζωντανές και αυτές ανέσυρε για να γράψει το ποίημα που, υπό μορφή στίχου, δίνει το θέμα στο τραγούδι.
Οι στίχοι του "Δεν Ξεχνώ (Ο Αγνοούμενος)"
Κι όταν ξυπνώ, θυμάμαι
Κι όταν στον ύπνο κρυφτώ, αχ, θυμάμαι
Κι όταν διψώ, θυμάμαι
Κι όταν χορταίνω νερό, αχ, θυμάμαι
Κι αν σε πήραν, είσ’ εδώ
Σ’ έχουν αυτοί, μα σ’ έχω εγώ
Κι αν, μισή, ακόμα ζω
Είναι που δεν ξεχνώ
Κι αν μου πήραν την ψυχή
Δεν μου ‘χουν πάρει το κλειδί
Το ‘κανα χρυσό
Για να στο χαρίσω όταν σε βρω
Κι όλα πια δικά σου θα ΄ναι
Δεν ξεχνώ. Σε θυμάμαι.
Κι όταν γελώ, λυπάμαι
Κι όταν για ελπίδα μιλώ, αχ, φοβάμαι
Χρόνια, καρφιά, περνάνε
Κι όσο περνάν, πιο βαθιά, αχ, τρυπάνε
Πυρήνας της έμπνευσής της είναι η φράση "Δεν ξεχνώ", ένα σύνθημα-σύμβολο (έμπνευση του συγγραφέα Νίκου Δήμου) που δημιουργήθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου στο 1974, ημέρα της Τουρκικής εισβολής με το σχέδιο "Αττίλας 2" στην Κύπρο και έκτοτε πέρασε στο συλλογικό ασυνείδητο των ελληνο-κυπρίων, αλλά και του ελληνισμού γενικότερα.
Η στιχουργός επιστρατεύει στο ποίημα αυτό, που ακολουθεί επίσης τις γραμμές και τη φόρμα του δημοτικού τραγουδιού, μια ισχυρή μεταφορά: η σφαγιασμένη, κομμένη στα δύο Κύπρος, στοιχειωμένη από το πένθος και την ακατάσχετη νοσταλγία, αναζητά την επανένωση με το άλλο της μισό.
Ακούστε το soundtrack της σειράς εδώ:
