Μήπως τελικά οι φιλικές σχέσεις κρύβουν σπουδαιότερο ρομαντισμό από κάθε ερωτική; Άλλη μία σειρά έρχεται να πει πως αν υπάρχει "το άλλο μας μισό", δε βρίσκεται απαραίτητα στο πρόσωπο ενός ερωτικού συντρόφου. Μετά τα πρόσφατα "Γκρέις και Φράνκι", τις "Πυγολαμπίδες", το "The Marvelous Mrs. Maisel" και πολλές άλλες τηλεοπτικές ιστορίες που έχουν ανά τα χρόνια στρέψει τον φακό σε ρομαντικές σχέσεις μεταξύ φίλων (ξεκινώντας από τo "Golden Girls" και "Τα Φιλαράκια" - όλοι συμφωνούμε πως το άλλο μισό του Τσάντλερ ήταν ο Τζόι και όχι η Μόνικα), το "Platonic" των Φραντσέσκα Ντελμπάνκο και Νίκολας Στόλερ πατάει στο ίδιο μοτίβο.
Με μία φρέσκια οπτική, ιδιόρρυθμο χιούμορ και την τεσταρισμένη χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών (τους ξαναείδαμε μαζί στο "Neighbours” και "Neighbours: Sorority Rising”), το "Platonic" βάζει τον Σεθ Ρόγκεν και την Ρόουζ Μπερν στους ρόλους των Γουίλ και Σίλβια, δύο κολλητών φίλων που επανασυνδέονται μετά από 5 χρόνια κατά τα οποία δεν είχαν καμία επαφή. Αφορμή της ρήξης τους ήταν οι αντιρρήσεις που είχε η Σίλβια σχετικά με τη γυναίκα που θα παντρευόταν ο Γουίλ, με την οποία τελικά χώρισε. Η Σίλβια τον προσεγγίζει όταν μαθαίνει για το διαζύγιο του, και πολύ γρήγορα η οικειότητά τους επανέρχεται και μαζί νοσταλγούν τη νεότητά τους ενώ παράλληλα προσπαθούν να διαχειριστούν το ενήλικο παρόν τους.
Τόσο ο Γουίλ όσο και η Σίλβια, προτιμούν τις νεότερες εκδοχές των εαυτών τους, τότε που τα όνειρά τους έφεραν ακόμα την πιθανότητα της πραγματοποίησης και οι έγνοιες και τα προβλήματα δεν είχαν τόση σημασία αφού αντιμετωπίζονταν πολύ εύκολα και γρήγορα, με την καλοπέραση και την ανεμελιά. Τώρα ο Γουίλ είναι 40 χρονών (και ας ντύνεται σαν κακόγουστος έφηβος), χωρισμένος και ιδιοκτήτης μίας χιπ μπυραρίας που δυσκολεύεται να πάρει στα σοβαρά. Η Σίλβια είναι παντρεμένη, μητέρα τριών παιδιών και στο επάγγελμα - που δεν ασκεί - δικηγόρος. Η καθημερινότητά της ορίζεται από τις δουλειές του σπιτιού και τις μητρικές της υποχρεώσεις, και δε δείχνει να την ικανοποιεί ιδιαίτερα. Με την αναζωπύρωση της σχέσης τους, ο καθένας βλέπει τον εαυτό του μέσα από τα μάτια του άλλου και από αυτήν την υπενθύμηση του "ποιος ήμουν πριν συμβεί αυτό που λέμε ζωή", αντλούν θάρρος.
Επιστρατεύοντας τίποτα περισσότερο από την παρουσία τους, η Σίλβια βοηθάει τον Γουίλ να ξεπεράσει τον χωρισμό του, και ο Γουίλ παρασέρνει την Σίλβια εκτός μιζέριας - γιατί έτσι κάνουν οι φίλοι. Όμως το κατά πόσο μπορούν ένας στρέιτ άνδρας και μία στρέιτ γυναίκα να είναι μόνο φίλοι και τίποτα παραπάνω, φυσικά και επανέρχεται ως ένα ερώτημα που έχει επανειλημμένα απασχολήσει την ποπ κουλτούρα. Παρ’ ότι η εξέλιξη της σχέσης τους δεν υπονοεί κανένα είδους υποβόσκοντα ερωτισμού, ο περίγυρός τους δεν πείθεται. Από τους φίλους του Γουίλ μέχρι την κολλητή της Σίλβια, όλοι πιστεύουν πως το κίνητρο που τροφοδοτεί την συναναστροφή τους είναι στην πραγματικότητα το σεξ (μέχρι και η 14χρονη κόρη της αμφισβητεί την πλατωνική τους σχέση). Ευτυχώς, το εξουθενωτικό αυτό αφήγημα δεν επισκιάζει την ιστορία και σημαντικός παράγοντας είναι ο άνδρας της Σίλβια, Τσάρλι (Λουκ ΜακΦάρλεϊν), ο οποίος δε δείχνει να ζηλεύει ή να αγχώνεται - τουλάχιστον όχι για απιστία.
Η σειρά εδραιώνει από νωρίς πως ο δεσμός που συνδέει τους πρωταγωνιστές της είναι και θα παραμείνει πλατωνικός (εκκρεμούν ακόμα 5 επεισόδια, αλλά προβλέπουμε πως δε θα εξελιχθεί σε "When Harry Met Sally”). To πραγματικό ερώτημα που θέτει δεν είναι αν δύο φύλα που έλκονται το ένα από το άλλο μπορούν να συντηρούν μία αμιγώς φιλική σχέση, αλλά το κατά πόσο είναι αποδεκτό για έναν άνθρωπο στα 40 του να επενδύει τόσο πολύ σε μία τέτοια σχέση. Για ποιόν λόγο είναι αξιοπερίεργη η επιλογή ενός μεσήλικα να τοποθετήσει έναν φίλο ή μία φίλη στο επίκεντρο της καθημερινότητας του και στην κορυφή των προτεραιοτήτων του;
Γιατί ενώ από παιδιά μαθαίνουμε για τη σπουδαιότητα της φιλίας και τον καθοριστικό ρόλο της στη ζωή μας, μεγαλώνοντας αυτή η ιδέα αποσιωπάται. Ξαφνικά καλούμαστε να επικεντρωθούμε σε άλλες αναζητήσεις (δουλειά, σύντροφο, τάξη και ασφάλεια). Το "Platonic” είναι μία feel-good σειρά γιατί επικεντρώνεται σε έναν feel-good τύπο σχέσης, τον λιγότερο πιθανό να προκαλέσει οποιοδήποτε αίσθημα καταπίεσης και δυσφορίας (χωρίς να θέλουμε να θίξουμε οικογένειες και ερωτικούς παρτενέρ). Και μας θυμίζει την ομορφιά του να πορεύεσαι παράλληλα με ανθρώπους που δεν περιμένουν από σένα τίποτα περισσότερο από το να είσαι ο (ακόμα) γεμάτος αντιφάσεις και χαοτικός, ειλικρινής εαυτός σου, γιατί ακριβώς έτσι σε γνώρισαν και σε αγκάλιασαν.
Δείτε το τρέιλερ της σειράς εδώ:
