Αυτό το κείμενο θα μπορούσε εύκολα να ξεκινάει αναλύοντας το πόσο πάσχει η ψυχαγωγία στον τομέα της πρωινής και μεσημεριανής τηλεοπτικής ζώνης. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε ονόματα που μένουν κολλημένα στις πρώτες καρέκλες χωρίς να προσφέρουν κάτι, για γεμάτα ένταση πάνελ που θέλουν να πλασάρουν στο κοινό την ιδέα της παρέας, για θεματολογία που κιτρινίζει σε εγκληματικό πλέον βαθμό. Όμως όχι. Κι αυτό επειδή μόλις παρακολουθήσαμε μία ακόμα εκπομπή του "Πρωίαν σε είδον την μεσημβρίαν" στην ΕΡΤ1. Να μας επηρέασαν αυτή η θετική και τόσο μεταδοτική αύρα του Φώτη Σεργουλόπουλου και η γλυκύτητα της Τζένης Μελιτά ή να φταίει ο ενθουσιασμός μας που στη δίωρη εκπομπή τους παρακολουθούμε επιτέλους κάτι πραγματικά ευχάριστο; Όπως και να ’χει, το κείμενο αυτό δεν γράφεται για να συγκρίνει την εκπομπή του Φώτη και της Τζένης με τους "απέναντι", αλλά για το πόσο όμορφο είναι να παρακολουθείς κάτι που αφήνει αβίαστα ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σου.
Σε σκηνοθεσία Κώστα Γρηγορακάκη και αρχισυνταξία Γιώργου Βλαχογιάννη, το "Πρωίαν σε είδον την μεσημβρίαν" έρχεται καθημερινά στη 13:00 με μια πρωτότυπη σκαλέτα που προσεγγίζει πολλά ζητήματα της καθημερινής ζωής μέσα από ξεχωριστές θεματικές (με έξυπνη χρήση των social media), ρεπορτάζ και συνεντεύξεις που έχουν πάντα ως στόχο την ουσιαστική πληροφορία μέσα από την ψυχαγωγία. Μη φανταστείτε όμως ένα ροζ (τηλεοπτικό) συννεφάκι που έρχεται να σκεπάσει όλα τα κακώς κείμενα της πραγματικότητάς μας· η επικαιρότητα, ακόμα και τα πιο σκληρά θέματά της, είναι παρούσα και σχολιάζεται εύστοχα, θαρραλέα και σύντομα, χωρίς βαρύγδουπους τίτλους, εντάσεις και τηλεοπτικές υπερβολές, ούτε επικοινωνιακά στρογγυλέματα. Ο Φώτης Σεργουλόπουλος και η Τζένη Μελιτά φτιάχνουν μια εκπομπή όπου η αισθητική κυριαρχεί σε όλους τους τομείς, ο λόγος όλων έχει χώρο και ουσία και το φαγητό (εδώ από τη Γωγώ Δελογιάννη) έχει άλλη γεύση επειδή απολαμβάνεται με παρέα. Με λίγα λόγια και χωρίς υπερβολές, η ποιοτική τηλεοπτική ψυχαγωγία βρίσκει πλέον το χώρο της στο "Πρωίαν σε είδον την μεσημβρίαν".