Η 74η τελετή απονομής των βραβείων Emmy ήρθε το βράδυ της Δευτέρας 12/9 για να τιμήσει όσους κατάφεραν με το έργο τους να ξεχωρίσουν στη μικρή οθόνη την περασμένη τηλεοπτική σεζόν. Η τελετή, που είδαμε ζωντανά από την CosmoteTV, δεν παύει βέβαια να είναι κι εκείνη ένα τηλεοπτικό σόου, που κάθε χρόνο θα προσπαθεί να ξεχωρίσει και να πρωτοτυπήσει. Ως σόου, λοιπόν, δεν μπορούμε να πούμε ότι απογοήτευσε, μιας και, τουλάχιστον, είχε ποικιλία.
Στο κατάμεστο Microsoft Theater στο Λος Άντζελες, τα γεμάτα σταρ τραπέζια στήθηκαν γύρω από τις διάσπαρτες σκηνές της τηλεοπτικής δράσης: εκεί που οι νικητές θα παραλάμβαναν τα βραβεία τους, εκεί που ο Τζον Λέτζεντ θα έπαιζε στο πιάνο του για το in memoriam, εκεί που ο κωμικός και φετινός οικοδεσπότης της βραδιάς Κέναν Τόμσον θα χόρευε σε ρυθμούς διάσημων τηλεοπτικών μουσικών θεμάτων πλάι στον διάσημο καναπέ των "Friends" με τις χαρακτηριστικές ομπρέλες ανά χείρας ή φορώντας την ξανθιά περούκα της Ντάνι από το "Game of Thrones", εκεί που θα έκοβαν βόλτες τα ποδήλατα του "Stranger Things" και θα έκαναν ένα μίνι πέρασμα οι Stormtroopers του Star Wars και η γιγαντιαία κούκλα-δολοφόνος του "Squid Game", αλλά και στο μπαρ που θα άραζε για ποτό ο… Χόμερ Σίμπσον, στο οποίο αργότερα ο όχι και τόσο πετυχημένος bartender Κουμάιλ Ναντζιάνι θα αναλάμβανε να σερβίρει τον Τζέισον Σουντέικις.
Αυτές οι σύντομες και ως επί το πλείστον ευχάριστες νότες έδωσαν το ρυθμό σε ένα ζωντανό τηλεοπτικό σόου, στο οποίο όμως κύριο λόγο θα είχαν, αναμενόμενα, οι υποψήφιοι που βρέθηκαν εκεί για να μάθουν αν θα είναι τελικά και νικητές. Κι όμως, σόου και απονομή δεν μοιράστηκε ισόποσα σε αυτήν την κάτι περισσότερο από τρίωρη τηλεοπτική μετάδοση, καθώς όλα τα παραπάνω φάνηκαν να "κλέβουν" πολύτιμο χρόνο από τους καταναγκαστικά περιορισμένους σε λίγα δευτερόλεπτα ευχαριστήριους λόγους των νικητών/πρωταγωνιστών της βραδιάς. Δεν λέμε ότι πρωτοτύπησαν στους λόγους τους, η νευρικότητα όμως με την οποία έτρεχαν να προλάβουν το χρονόμετρο οι περισσότεροι ήταν έκδηλη και αρκετά μεταδοτική.
Υπήρχαν όμως κι αυτοί που δεν μάσησαν: η βετεράνος Σέριλ Λι Ραλφ (β’ κωμική ερμηνεία, "Abbott Elementary") τραγούδησε καθηλωτικά τους γεμάτους νόημα στίχους του "Endangered Species" της Νταϊάν Ριβς, η απολαυστική Lizzo (Εmmy καλύτερου διαγωνιστικού ριάλιτι) μίλησε από καρδιάς στον πιο συναισθηματικό λόγο, ενώ η Τζένιφερ Κούλιτζ (β’ ερμηνεία σε μίνι σειρά, "The White Lotus") κατέληξε να χορεύει στους ρυθμούς της μουσικής που έπεσε για να κλείσει τον λόγο της.
Τα βραβεία πάντως ήρθαν χωρίς πολλές εκπλήξεις από την Ακαδημία: το "Succession" αναδείχτηκε καλύτερη δραματική σειρά, το "Ted Lasso" διέπρεψε στην κωμική κατηγορία (καλύτερη κωμική σειρά, Α΄ και Β’ ανδρικού ρόλου για τους Τζέισον Σουντέικις και Μπρετ Γκόλντσταϊν) και το "The White Lotus" σάρωσε στις μίνι σειρές.
Η Ζεντάγια επιβεβαίωσε ότι είναι το next big thing, κερδίζοντας για δεύτερη φορά Emmy α’ δραματικής ερμηνείας (η πρώτη μαύρη αλλά και η νεότερη ηθοποιός που το καταφέρνει), ενώ η μεγάλη, γλυκόπικρη ανατροπή ήρθε από την Κορέα: το "Squid Game" του Netflix έγινε η πρώτη μη αγγλόφωνη σειρά που αποσπά βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας σε δραματική σειρά, ενώ ο Νοτιοκορεάτης πρωταγωνιστής της Λι Τζονγκ-τζε έγινε ο πρώτος Ασιάτης που βραβεύεται με Emmy α’ δραματικού ρόλου.
Το γλυκόπικρο που αναφέραμε πριν συνίσταται στο ότι ναι μεν η επιτυχία του "Squid Game" βελτιώνει τα δεδομένα στο #SoWhite χρόνιο πρόβλημα (και) της Τηλεοπτικής Ακαδημίας, αφήνει ωστόσο χωρίς κανένα βραβείο τον Μπομπ Όντενκερκ, ο οποίος, αν κέρδιζε, θα έκλεινε με τον καλύτερο τρόπο τον αδιαμφησβήτητα σπουδαίο τηλεοπτικό ρόλο του Σολ Γκούντμαν ("Better Call Saul"). Όπως και να 'χει, τα ρεκόρ είναι για να σπάνε, τα στερεότυπα για να καταρρίπτονται και τα βραβεία –ίσως– να είναι πλέον απλώς μια εμπορική γιορτή.