Μετά την τεράστια επιτυχία του "Squid Game", άλλη μία σειρά ήρθε από τη Νότια Κορέα στο Netflix και επανέφερε το ερώτημα: Είναι το κορεάτικο κύμα στην ψυχαγωγία ένα νέο trend που θα κάνει τον κύκλο του και θα περάσει ή ήρθε για να μείνει, αλλάζοντας καθοριστικά ό,τι γνωρίζαμε; Το "The Silent Sea", ή αλλιώς η "Θάλασσα της Ηρεμίας", όπως μεταφράζεται στα ελληνικά ο τίτλος, είναι μια μεταφορά της μικρού μήκους ταινίας "The Sea of Tranquility" που δημιούργησε το 2014 ο Τσόι Χανγκ-γιονγκ, ο οποίος εδώ επιστρέφει ως σκηνοθέτης. Σε ένα ίσως όχι και τόσο μακρινό μέλλον, όπου ολόκληρη η Γη πλήττεται από λειψυδρία, το "Silent Sea" αφηγείται την ιστορία των μελών μιας ειδικής ομάδας που έχει ως αποστολή να διαφυλάξει ένα μυστηριώδες δείγμα σε μια εγκαταλειμμένη ερευνητική μονάδα στη Σελήνη.
Το μεγαλύτερο μέρος της δράσης εκτυλίσσεται, όπως είναι αναμενόμενο στο Διάστημα, μέσα στην ερευνητική μονάδα, όμως το κλειστοφοβικό στοιχείο, που ειδικά σε ένα τέτοιου είδους θρίλερ μυστηρίου είναι παραπάνω από αναμενόμενο, εδώ μένει στο περιθώριο. Η αχανής σεληνιακή μονάδα επιτρέπει στους απεσταλμένους να κινούνται με άνεση στους δαιδαλώδεις και φαρδείς διαδρόμους της και στα πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια, όμως παρ’ όλα αυτά το αίσθημα της παγίδευσης είναι διαρκώς και εντέχνως παρόν.
Το μυστηριώδες αυτό δείγμα που πρέπει να εντοπίσουν και να φέρουν πίσω στη Γη φαίνεται να είναι η μόνη ελπίδα επιβίωσης του "μπλε πλανήτη", παράλληλα όμως θα μπορούσε να είναι και η ολοκληρωτική καταστροφή του. Κι αν η νέα αυτή ομάδα μπορεί να είναι οι εκλεκτοί που θα σώσουν το ανθρώπινο είδος, άλλο τόσο μοιάζουν με πρόβατα που οδηγούνται σε μια απερίσκεπτη αλλά και προγραμματισμένη θυσία – άμεσα μαθαίνουμε ότι ο συγκεκριμένος σταθμός είναι εγκαταλειμμένος εδώ και πέντε χρόνια όχι από πρόθεση, αλλά ύστερα από ένα αινιγματικό και μοιραίο ατύχημα.
Λίγο δυσοίωνο, λίγο apocalyptic, το "Silent Sea" φαίνεται να έχει ό,τι χρειάζεται για να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού. Κι αν τα οκτώ, μεγάλα σε διάρκεια επεισόδια κάνουν την ιστορία να τρέχει με αργούς ρυθμούς και την εξέλιξή της να μένει αδικαιολόγητα στάσιμη ανά σημεία, το εγχείρημα σώζεται από την άρτια ατμόσφαιρα και τα καλοσχεδιασμένα γραφικά που επιτυγχάνει η ακριβή παραγωγή.
Το στόρι του "Silent Sea" δεν θυμίζει πολύ αυτό του "Squid Game", όμως ο παραλληλισμός που κάναμε στην αρχή είναι αναπόφευκτος. Πέρα από την κοινή τους γλώσσα, αυτό που μπαίνει σε πρώτο πλάνο και στις δύο σειρές με το δυστοπικό και τραβηγμένο (;) σενάριο είναι το κοινωνικό σχόλιο. Στο "Silent Sea", καθένα από τα μέλη του πληρώματος της διαστημικής αποστολής έχει τους δικούς του λόγους και μυστικά που το οδήγησαν να πει το "ναι" σε αυτή την παράτολμη αποστολή, ενώ πίσω στη Γη το λιγοστό νερό κατανέμεται στους ανθρώπους ανάλογα με την κοινωνική τους θέση. Οι ταξικές ανισότητες της σημερινής Νότιας Κορέας υπογραμμίζονται και πάλι, σε μια σειρά που κατάφερε με τη σειρά της να κάνει παγκόσμια επιτυχία, γεγονός που μας κάνει να αναρωτιόμαστε: Πρόκειται για την ανάδυση μιας νέας πολιτικής συνείδησης ή όλα αυτά χρησιμοποιούνται απλώς για να "διασκεδάσουν" τους… Δυτικούς;
