Δύο μικρές αφορμές από την επικαιρότητα της ιδιωτικής TV μάς κάνουν να ξανασχοληθούμε με τον φαύλο κύκλο στον οποίο κινείται στις δυόμισι δεκαετίες της ζωής της – παρεμπιπτόντως, αυτά τα γενέθλια πέρασαν ψιλο-απαρατήρητα, ενώ τα πενηντάχρονα της δημόσιας τηλεόρασης, που ξεκίνησαν να γιορτάζονται με ειδικά αφιερώματα, είναι μια ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας μ’ αυτή. Η μία, λοιπόν, αφορμή είναι η τηλεθέαση της μεσημεριανής εκπομπής του E TV «Αποκαλυπτικά» (στην 9η και 6η θέση του top-10 το προπερασμένο Σάββατο και Κυριακή, αντίστοιχα), ενώ η δεύτερη είναι η επιστροφή του Πέτρου Κωστόπουλου στον ALPHA με ένα –μαντέψτε– late night show.
Για όσους δεν τα γνωρίζουν (ζητάμε συγγνώμη που θα τους αναγκάσουμε να τα μάθουν), τα «Αποκαλυπτικά» είναι μια μεσημεριανή εκπομπή της οποίας ο παρουσιαστής κάνει είσοδο σαν πρώτο όνομα στα μπουζούκια, οι πανελίστες φωνάζουν ο ένας πάνω στον άλλο χωρίς ουσιαστικό πεδίο διαφωνίας, η θεματολογία κινείται από πιασάρικες αστυνομικές υποθέσεις μέχρι τηλεκριτική του τύπου «Ελένη Μενεγάκη είναι μόνο μία», ενώ στην επιστροφή από το διαφημιστικό διάλειμμα όλοι χοροπηδούν στο κάθισμά τους στο ρυθμό κάποιου νεολαϊκού σουξέ. Αυτή η εκπομπή, λοιπόν, την οποία δεν μπορείς να παρακολουθήσεις ούτε ως ένοχη απόλαυση, γιατί θα σε καταπιούν οι ενοχές, κομπάζει ότι με την τηλεθέασή της «ταράζει και πάλι την ηρεμία των μεγάλων καναλιών», αποδεικνύοντας πόσο χαμηλά βρίσκεται ο πήχης του ανταγωνισμού στην ιδιωτική τηλεόραση.
Όσο για τον Πέτρο Κωστόπουλο, μας αρκεί που τον προαναγγέλλουν χωρίς ίχνος αυτοσαρκασμού «γεννημένος για τη “late night zone” της τηλεόρασης, ή… για να πυροδοτεί τη μεταμεσονύκτια οθόνη μας». Απέναντι σ’ αυτά, η επανάληψη του «Νησιού» στο MEGA μάς θυμίζει πώς θα μπορούσαν να ξοδεύουν τα λεφτά τους τα ιδιωτικά κανάλια, αλλά επέλεξαν να μην το κάνουν (γι’ αυτό και μια τεράστια μερίδα του κοινού τα έχει προ πολλού διαγράψει), ενώ η δημόσια τηλεόραση συνεχίζει να αποτελεί μια όαση, παρότι βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων μόνο για λόγους πολιτικούς: αν δεν έχεις συνδρομητική/Netflix/υπολογιστή για να «κατεβάζεις», πού αλλού θα δεις όπερα σκηνοθετημένη από τον Ζανγκ Γιμού (δοκιμάστε την Τρίτη 9/2 στην ΕΡΤ3, που έχει ανανεώσει εντυπωσιακά το πρόγραμμά της) ή ντοκιμαντέρ για την ιστορία της μαύρης μουσικής (αυτό το Σάββατο και την Κυριακή στην ΕΡΤ2);
