Είναι πολύ εντυπωσιακό πώς μέσα σε λιγότερο από πέντε χρόνια η τηλεόραση έχει καταφέρει να «λύσει» τους τηλεθεατές. Όταν ξεκίνησε το πρώτο «Big Brother», οι παίκτες που πήραν μέρος για αρκετό κόσμο είχαν τη ρετσινιά του «ψώνιου». Με τον καιρό, και καθ' όσον τα ριάλιτι βαφτίστηκαν talent shows και Ακαδημίες (τύφλα να 'χει ο Πλάτωνας), οι παίκτες απέκτησαν ένα κάποιο κύρος, αρκετοί γνώρισαν τη λαϊκή αποδοχή και κάποιοι από αυτούς κατάφεραν να ξεχωρίσουν στο χώρο του τραγουδιού κυρίως. Το «Big Mother» έρχεται να επαναπροσδιορίσει τα πράγματα και να μας συστήσει τη «μάνα-ριάλιτι» (λίγους μήνες μετά τη «μαμά-Περικλή»). Είναι ίσως ο ίδιος άνθρωπος, ο οποίος πριν από πέντε χρόνια δεν αισθανόταν και πολύ άνετα που το βλαστάρι του παρακολουθούνταν επί 24ώρου βάσεως από κάμερες, πλέον όμως, ακολουθώντας τις τηλεοπτικές νουβοτέ, δέχεται μετά τιμής να μαντρωθεί μαζί του στους φλούο τοίχους ενός ριάλιτι σκηνικού. Εξακολουθούμε να εντυπωσιαζόμαστε, ακόμα κι αν το παρελθόν έχει αποδείξει ότι όταν το ριάλιτι γίνεται οικογενειακή υπόθεση, δεν μπορεί να αντισταθεί ούτε ο Όζι Όσμπορν... Έμυ Ντούρου
edourou@athinorama.gr> Η ατάκα της εβδομάδας «Το φίδι και ο Τούρκος δεν αλλάζουν», όπως επίσης και: «Αν μπει η Τουρκία στην Ευρώπη, η ζωή μας θα γίνει τόπι»
Όταν ο Γιώργος Καρατζαφέρης αρθρώνει πολιτικό λόγο με τέτοια επιχειρηματολογία, δεν μπορεί κανείς παρά να ανατριχιάσει. Πατόκορφα.
