© Studio Kominis
Το Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού υποδέχεται το δεύτερο μέρος του φετινού προγράμματός του, το οποίο επιμελείται η Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων. Κεντρική θέση στο πολιτιστικό πρόγραμμα έχουν επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις που ξεχώρισαν την καλοκαιρινή περίοδο – από κλασικά έργα του αρχαίου δράματος έως σύγχρονες δημιουργίες, καθώς και συναυλίες από καταξιωμένους καλλιτέχνες της ελληνικής και διεθνούς μουσικής σκηνής.
Θεατρική αυλαία, το Σάββατο 30 Αυγούστου με τον "Αίαντα" του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη. Ο Μιχάλης Σαράντης ερμηνεύει και τους εννέα ρόλους της τραγωδίας, ενώ ο Απόστολος Χαντζαράς συνομιλεί μαζί του ζωγραφίζοντας, σε μια παράσταση όπου η τέχνη του θεάτρου συναντιέται με αυτήν της ζωγραφικής. Τη Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου, ο Αιμίλιος Χειλάκης είναι "Μόνος με τον Άμλετ", σε μια τολμηρή διασκευή του εμβληματικού σαιξπηρικού έργου. Σε σκηνοθεσία του ίδιου και του Μανώλη Δούνια, ερμηνεύει όλους τους βασικούς ρόλους του έργου και, μαζί με τον μουσικό Δημήτρη Καμαρωτό επί σκηνής, ξεδιπλώνει τα πάθη, τις εσωτερικές συγκρούσεις και την τραγική ειρωνεία που διατρέχει την ιστορία του Άμλετ.
Η αρχή γίνεται με τον Έλληνα σταρ Σάκη Ρουβά. Σε ένα μοναδικό σόου στην Αθήνα, έρχεται στον Λυκαβηττό την Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου με μια συναυλία με τραγούδια που άφησαν εποχή αλλά και με νέες του επιτυχίες.
Ακολουθεί σερί θεατρικών παραστάσεων, με πέντε μεγάλες θεατρικές παραγωγές να κάνουν στάση στη σκηνή του Λυκαβηττού. Την Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, μεταμορφώνεται στον "Υπηρέτη δύο Αφεντάδων" του Κάρλο Γκολντόνι, της διαχρονικής σάτιρας που δημιουργεί ένα μωσαϊκό παρεξηγήσεων, κωμικών καταστάσεων και διαχρονικών σχολίων για την ανθρώπινη φύση, ενώ το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου οι "Αινιγματικές Παραλλαγές" του Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ ανεβαίνουν σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια και Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη. Ο τελευταίος συμπρωταγωνιστεί με τον Γιάννη Μπέζο και μαζί, ως δημοσιογράφος και απομονωμένος συγγραφέας αντίστοιχα, στήνουν μια συνέντευξη που οδηγεί σε ένα σκληρό παιχνίδι της αλήθειας και παράλληλα φανερώνει έναν τρυφερό και ευαίσθητο κόσμο.
Την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου οι Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και Γιώργος Χρυσοστόμου, μαζί με μία πλειάδα εξαιρετικών ηθοποιών, αναμετριούνται με την ανθρώπινη κατάσταση, τη φθορά της εξουσίας και την ελπίδα για έναν νέο κόσμο στις αριστοφανικές "Όρνιθες", σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη. Την επόμενη, Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου, ο Δημήτρης Τάρλοου παρουσιάζει την πρώτη σκηνοθεσία του στη σοφόκλεια "Ηλέκτρα", ένα έργο - καθρέφτη των ανθρώπινων διλημμάτων, της διαχρονικής σύγκρουσης ανάμεσα στη δικαιοσύνη και την ηθική, με τους Λουκία Μιχαλοπούλου, Αναστάση Ροϊλό, Ιωάννα Παππά, Νικόλα Παπαγιάννη, Γιάννη Αναστασάκη, Γρηγορία Μεθενίτη και Περικλή Σιούντα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. "Μια Άλλη Θήβα" ακολουθεί την Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου. Το πολυεπίπεδο έργο του Σέρχιο Μπλάνκο, μια σύγχρονη σπουδή για την ανδρική ταυτότητα, την καταπίεση, τη βία και το έγκλημα, την τιμωρία και τις διακρίσεις, αλλά ταυτόχρονα και τις ίδιες τις δημιουργικές διαδικασίες της τέχνης του θεάτρου, σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, με τους Θάνο Λέκκα και Δημήτρη Καπουράνη να πρωταγωνιστούν.
Συνέχεια στο συναυλιακό κομμάτι του Λυκαβηττού, με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη να παίρνει τη σκυτάλη την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου για μια βραδιά με hits, ρυθμό και συναίσθημα. Λίγο αργότερα, το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου οι θρυλικοί Jethro Tull με τον εμβληματικό Ian Anderson, επιστρέφουν στον Λυκαβηττό για να δώσουν μια συναυλία-επιστέγασμα της καριέρας τους, με τραγούδια ορόσημα από ολόκληρη την ιστορία τους που απλώνεται σε έξι δεκαετίες και περνά από τα blues, τη folk και την jazz στην progressive και την παραδοσιακή rock.
Tην Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου, φλογερές κιθάρες και κρουστά μετατρέπουν τη σκηνή του Λυκαβηττού σε υπαίθριο tablao, με τους "βασιλιάδες" Gipsy Kings να δίνουν τον ρυθμό μέσα από αξεπέραστες επιτυχίες τους όπως το "Bamboléo” και το "Volare”, ενώ την επόμενη ακολουθεί η Νατάσσα Μποφίλιου. Τη Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου, η δυναμική ερμηνεύτρια μαζί με τους Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμο Ευαγγελάτο, παρουσιάζουν τον δεύτερο και ανανεωμένο κύκλο των πολύ επιτυχημένων, εκρηκτικών αλλά και άκρως συναισθηματικών παραστάσεών τους.
H "Ανδρομάχη" του Ευριπίδη είναι ακόμα μία αρχαία τραγωδία που συγκαταλέγεται στο θεατρικό μέρος του φετινού προγράμματος του Λυκαβηττού. Σε σκηνοθεσία της Μαρίας Πρωτόπαππα και με τους Αργύρη Ξάφη, Τάσο Λέκκα, Γιάννη Νταλιάνη, Δημήτρη Πιατά και Στέλλα Γκίκα να συμπρωταγωνιστούν μαζί της, παρουσιάζεται την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου διερευνώντας τις εμπειρίες του τρόμου και της καταστροφής, τις ατομικές επιλογές και τη βαθιά επιρροή τους στην κοινωνία.
Το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου, η ομάδα του Nepenthe γιορτάζει τα τρία χρόνια παρουσίας της στο industry της ηλεκτρονικής μουσικής, με ένα μοναδικό μουσικό επεισόδιο, για πρώτη φορά στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, ενώ την επόμενη μέρα, Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου, η Cantada συμπληρώνει έναν χρόνο παρουσίας στη σκηνή της ελληνικής live μουσικής και το γιορτάζει με ένα ξεχωριστό live.
Και... ο Οκτώβριος
Την Τετάρτη 1 Οκτωβρίου, ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Γιώργος Θεοφάνους ενώνουν για πρώτη φορά επί σκηνής τις δημιουργικές τους δυνάμεις στη μουσική παράσταση "Εκεί που σμίγουν οι χορδές", με τους Κώστα Μακεδόνα, Στέλιο Διονυσίου και Ελεάννα Παπαϊωάννου να ερμηνεύουν το πλούσιο ρεπερτόριο των δύο σπουδαίων λαϊκών συνθετών. Για το τέλος, φινάλε με ξέφρενο γλέντι το Σάββατο 4 Οκτωβρίου: Ο Γιάννης Χαρούλης κλείνει τη φετινή σεζόν του Λυκαβηττού με μια συναυλία-γιορτή γεμάτη ένταση, παλμό και αγαπημένα τραγούδια. Ραντεβού το 2026!
*Το πρόγραμμα ενδέχεται να εμπλουτιστεί ή/και να τροποποιηθεί.
Πληροφορίες πρόσβασης
Η πρόσβαση στον Λόφο του Λυκαβηττού για τις ημέρες και ώρες που διοργανώνονται εκδηλώσεις στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού είναι ελεύθερη για τους πεζούς και για τα δίκυκλα. Οι οδηγοί τους μπορούν να σταθμεύουν στο πάρκινγκ ακολουθώντας τις οδηγίες του προσωπικού. Με σεβασμό προς το περιβάλλον του Λόφου και για την αποφυγή της κυκλοφοριακής συμφόρησης στην ευρύτερη περιοχή, η προσέγγιση με αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του Θεάτρου επιτρέπεται μόνο σε ΑμεΑ, σε άτομα άνω των 60 ετών, καθώς και στα ταξί για αποβίβαση ή επιβίβαση. Παράλληλα, ο Δήμος Αθηναίων παρέχει στους επισκέπτες δωρεάν μεταφορά με τη χρήση shuttle bus, το οποίο πραγματοποιεί κυκλικά δρομολόγια προς το Θέατρο από τις 19:00 έως τις 21:30, ξεκινώντας από την οδό Σαρανταπήχου (στροφή προς μονοπάτι Λυκαβηττού, οι ώρες προσαρμόζονται βάσει των εκδηλώσεων). Μετά το πέρας της εκδήλωσης, το shuttle bus θα εξυπηρετεί την κατάβαση του κοινού από το Θέατρο. Προτεραιότητα θα έχουν ηλικιωμένοι, έγκυες και άνθρωποι με κινητικές ή άλλες δυσκολίες.
Περισσότερες πληροφορίες
Όρνιθες
Στο έργο, ο αρχαίος ποιητής εξιστορεί την απόφαση δύο Αθηναίων, του Πεισθέτερου και του Ευελπίδη, να εγκαταλείψουν τον κόσμο των ανθρώπων αναζητώντας μια πόλη χωρίς μικρότητα και διαφθορά, όπου να μπορεί κανείς να ζήσει με ειρήνη και δικαιοσύνη. Ιδρύουν μαζί με τα Πουλιά μια πολιτεία στους αιθέρες και υψώνουν ένα τείχος ανάμεσα στους ανθρώπους και τους θεούς.Η σκηνοθεσία τοποθετεί το έργο σε ένα προ-τραγικό περιβάλλον προσεγγίζοντάς το σαν αρχέγονη τελετή. Και όπως συμβαίνει σε κάθε τελετή, ένας θίασος ζωντανεύει βιωματικά τον μύθο. Οι δύο πρωταγωνιστές ζητούν, αλληγορικά, να «αδειάσουν» από κάθε άλλη ανθρώπινη ιδιότητα και να «κατοικηθούν», άλλοτε ηδονικά κι άλλοτε μανιασμένα, από τη ζωώδη ορμή των πουλιών σε μια παράσταση – συναυλία. Με σύμμαχο την εκρηκτικότητα της μουσικής και της κίνησης, ο Άρης Μπινιάρης δημιουργεί μια σύγχρονη σάτιρα παρασύροντάς μας σ’ ένα ηλεκτρισμένο «άσμα», που ρίχνει εκτυφλωτικό φως στα κρίσιμα ζητήματα της πόλης με το αριστοφανικό έργο πάντα ως πυξίδα.
Αινιγματικές παραλλαγές
Ο διχασμός, η απομόνωση και οι ανθρώπινες σχέσεις βρίσκονται στο επίκεντρο της συνάντησης ενός νομπελίστα συγγραφέα αποτραβηγμένου από τον κόσμο και ενός δημοσιογράφου που καταφέρνει να του πάρει συνέντευξη. Ο Αμπέλ Ζνόρκο είναι ένας συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ που ζει μόνος, αποτραβηγμένος στο Ροσβανοϋ, ένα μικρό νησί στη Θάλασσα της Νορβηγίας, αποφεύγοντας τα πάντα και ειδικά τους ανθρώπους. Έχοντας πρόσφατα εκδώσει το 21ο του βιβλίο που έχει γίνει τεράστια επιτυχία, δέχεται να δώσει συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο που τον πολιορκεί καιρό τον Έρικ Λάρσεν. Άραγε πόσο τυχαία επέλεξε ο Αμπέλ Ζνόρκο τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο και πόσο τυχαία επέλεξε ο Έρικ Λάρσεν τον συγκεκριμένο συγγραφέα; Αυτό το έργο επέλεξε ο Σ. Τσαφούλιας για την πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα που έχουν παρακολουθήσει μέχρι σήμερα 30.000 θεατές με τον Γιάννη Μπέζο και τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη σε δύο ερμηνείες που βραβεύτηκαν από τα Θεατρικά Βραβεία Κοινού του "α".
Μια άλλη Θήβα
Ένας συγγραφέας επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν 21χρονο, τον Μαρτίν, καταδικασμένο σε ισόβια για πατροκτονία. Ο συγγραφέας έχει σκοπό, μέσα από τις συναντήσεις του με τον ισοβίτη, να γράψει ένα έργο με επίκεντρο την πατροκτονία, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο με ερμηνευτές τον ίδιο τον πατροκτόνο και τον συγγραφέα. Παρά την αρχική άδεια όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγορεύει στον Μαρτίν να παίξει στην παράσταση. Έτσι ο συγγραφέας βρίσκει έναν νέο ηθοποιό, τον Φεδερίκο, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του πατροκτόνου στο θέατρο. Οι σχέσεις των προσώπων πρόκειται να σημαδέψουν τις ζωές τους και να δοκιμάσουν τις βεβαιότητές τους, στην παράσταση που συνεχίζεται για τρίτη χρονιά με δύο εξαιρετικές ερμηνείες.
Αίας
Ο Μιχάλης Σαράντης ερμηνεύει και τους εννιά ρόλους της τραγωδίας που έγραψε ο Σοφοκλής, συνομιλώντας την ίδια στιγμή με το ζωγραφικό σύμπαν του Απόστολου Χαντζαρά σε μια πρωτότυπη παράσταση, μια εξωστρεφή σκηνική συνάντηση λόγου, κινήσεων και αισθήσεων. Κεντρικό πρόσωπο του έργο είναι ο Αίας, ο μεγαλύτερος πολεμιστής στο στρατόπεδο των Ελλήνων, ο οποίος δικαιούται τα όπλα του Αχιλλέα μετά τον θάνατό του. Όταν αυτά, όμως, με δολοπλοκία καταλήγουν στον Οδυσσέα, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση. Ωστόσο, τελικά καταλήγει έρμαιο της θεάς Αθηνάς και όντας πια περίγελος του στρατεύματος των Αργείων, νιώθοντας πλήρως ατιμασμένος και απεγνωσμένος, δίνει τέλος στη ζωή του.
Ηλέκτρα
Σε έναν κόσμο βίας και αυταρχισμού, η ερμηνεία της σοφόκλειας Ηλέκτρας εγείρει κρίσιμα ηθικά διλήμματα. Η ηρωίδα παραμένει έξω από το παλάτι, σκεπτόμενη αν αξίζει να γίνει μέρος ενός κόσμου που μισεί. Ο σκηνοθέτης αναρωτιέται αν η βίαιη κάθαρση είναι λύση ή αν η ουσιαστική αντίσταση βρίσκεται στην άρνηση του αίματος. Ο Σοφοκλής δεν προσφέρει απαντήσεις-οι θεοί σιωπούν, η ενοχή αποσιωπάται. Η Ηλέκτρα δεν πράττει, αλλά στέκει μετέωρη, σημάδι της ηθικής αμφιταλάντευσης. Μια σπαρακτική τραγωδία που θέτει το ερώτημα: τι μένει όταν οι τύραννοι εκλείπουν;
Ανδρομάχη
Η τραγωδία του Ευριπίδη αναδεικνύει τη σύγκρουση ανάμεσα στην εξουσία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η Ανδρομάχη, η οποία ερμηνεύεται από άνδρα ηθοποιό, αιχμάλωτη πολέμου και μητέρα ενός παιδιού από βιασμό, αρνείται να σιωπήσει μπροστά στην κοινωνική αδικία και καταπίεση. Η αντίστασή της αποκαλύπτει την ηθική φτώχεια των ισχυρών και καταρρίπτει τις ψευδαισθήσεις ανωτερότητας. Ο Ευριπίδης παρουσιάζει τη Νέμεση ως αναγκαία αποκατάσταση της ισορροπίας, όταν η ανθρώπινη δικαιοσύνη αποτυγχάνει. Μέσα από τη φωνή της Ανδρομάχης, προβάλλεται η δύναμη του πνεύματος και η ανάγκη για αλήθεια, ελευθερία και δικαιοσύνη.
Ο υπηρέτης δύο αφεντάδων
Η γνωστή βενετσιάνικη κωμωδία με τον δαιμόνιο βιοπαλαιστή υπηρέτη Τρουφαλντίνο, που δουλεύει για δύο αφεντικά, μπλέκει την ενέργεια της κομέντια ντελ άρτε με το αιχμηρό κοινωνικό σχόλιο. Στη διαχρονική σάτιρα που ανανέωσε το είδος μέσα από πολυδιάστατους χαρακτήρες και την καταιγιστική πλοκή, η απόφαση του υπηρέτη να μην αποκαλύψει σε κανέναν την απάτη, οδηγεί σε μια αλληλουχία από ανατροπές, παρεξηγήσεις και ξεκαρδιστικές καταστάσεις, ενώ ταυτόχρονα το έργο σχολιάζει με σαρκασμό και χιούμορ τη διαφθορά, την υποκρισία και τις ταξικές αντιθέσεις.
Μόνος με τον Άμλετ
Η τολμηρή σκηνική προσέγγιση του σαιξπηρικού «Άμλετ» που αγαπήθηκε από το κοινό, επιστρέφει οκτώ χρόνια μετά, με τον Αιμίλιο Χειλάκη να ερμηνεύει όλους τους ρόλους -Άμλετ, Οφηλία, Κλαύδιος, Γερτρούδη, Πολώνιος, Λαέρτης, Οράτιος, το Φάντασμα του βασιλιά-, με όχημα τη διαχρονική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. Συνειδητοποιώντας πως το σύστημα αξιών στο οποίο πίστευε και η επίπλαστη ευδαιμονία που απολάμβανε έχουν πεθάνει, ο Άμλετ πασχίζει να διατηρήσει την αξιοπρέπεια και τα ιδανικά του μέσα σε μια κοινωνία που ιδεολογικά καταρρέει. Η παράσταση θέτει το ερώτημα αν είναι προτιμότερο να ζει κανείς άπραγος ή να πεθαίνει πράττοντας, αντίστοιχα με τον «να ζει κανείς ή να μη ζει».
