"Ήσουν πολύ όμορφος προχθές στο Désiré. Μοναδικά όμορφος. Δεν με συμφέρει να στο πω – γιατί είμαι φριχτά ζηλιάρα – αλλά δεν μπορώ να μην στο πω γιατί από την άλλη το χάρηκα παρά τη ζήλια”.
Το απόσπασμα είναι από το "Ο άνεμος κουβάρι” του Διονύση Χαριτόπουλου. Η Λορίν έχει βρεθεί με τον έρωτα της για ακόμα μια φορά στο Désiré, το δικό τους σταθερό σημείο συνάντησης. Εκεί στα λίγα τραπεζάκια του σεπαρέ το ζευγάρι έχει χωρίσει και τα έχει ξαναβρεί άπειρες φορές. Μια θυελλώδης ερωτική ιστορία με φόντο τις βιτρίνες με τα πτι φουρ, τις μον μπλαν και τις τρούφες αμυγδάλου.
Με αφορμή αυτή την εικόνα που μου ήρθε ξανά στο μυαλό για κάποιο λόγο, πήγα πάλι στο Désiré μετά από χρόνια. Ελάχιστα είχαν αλλάξει – για ποιό λόγο άλλωστε να αλλάξουν; – κάθισα σε ένα από τα τραπεζάκια και ξεκίνησα να φτιάχνω την προσωπική μου λίστα, όχι με τρικυμιώδεις έρωτες, αλλά με τις διαχρονικές "patisserie” της Αθήνας. Με όλα αυτά τα ζαχαροπλαστεία που μετρούν πολλά χρόνια καριέρας και στα οποία στοιχηματίζω δεν θα βρεις καμία ένδειξη "0% sugar” ούτε "gluten free” πουθενά.
Για να είναι όσο το δυνατόν πιο πλήρης η λίστα, ζήτησα και τη βοήθεια φίλων που η χάρη τους απλώνεται από τον Πειραιά έως τη Νέα Ιωνία. Φίλων που αν ακούσουν τη λέξη "χιονούλες” καταλαβαίνουν ακριβώς για τί μιλάμε. Ναι, Ράνια εσένα λέω ;)
Ιδού λοιπόν τα αποτελέσματα:
Désiré στο Κολωνάκι, για τις τρούφες αμυγδάλου και τη Saint Honore. Προσπάθησα να διαλέξω μόνο το ένα από τα δύο, αδύνατον. Να σημειώσω ότι όλα ξεκίνησαν το 1962.
Δημοκρίτου 6, Κολωνάκι
Lido στο Παγκράτι, για τα πολίτικα γλυκά -ειδικά το τσουρέκι. Τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ από το 1967. Ούτε στις συνταγές, ούτε στον χώρο.
Χρεμωνίδου 35, Παγκράτι
Rio στο Παλαιό Φάληρο, για τους σούπερ αφράτους μπαμπάδες. Η χαρακτηριστική πινακίδα "Patisserie Confiserie" αποσαφηνίζει τα πράγματα από το 1981.
Πρωτέως 4 και Μουσών, Π. Φάληρο
Χαρά στα Πατήσια, για το παγωτό εκμέκ. Με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, η "Χαρά" άνοιξε στην κοσμική Πατησίων του μοντερνισμού το 1969.
Πατησίων 339, Πατήσια
Κοσμικόν στον Άγιο Νικόλαο, για το γαλακτομπούρεκο. Υπάρχουν σπίτια στην Αθήνα στα οποία δεν έχει μπει ποτέ αυτό το χαρακτηριστικό ταψί του γαλακτομπούρεκου; Αμφιβάλλω. Η ιστορία ξεκινάει το 1961.
Λ. Ιωνίας 104, Α. Νικόλαος
Μικέ στην πλατεία Μαβίλη για τη νουγκατίνα. Από το 1956 παραμένει διαχρονικά ένα από τα πιο κομψά κεράσματα της πόλης. Κάπως φέρνει στο νου τη Μαίρη Αρώνη, όχι;
Δημητρίου Σούτσου 9, Πλ. Μαβίλη
Αμαρυλλίς στον Πειραιά, για την πάστα "ποντικάκι”. Όσοι μεγάλωσαν στα 80s ξέρουν. Εδώ, σε ένα από τα πιο κλασικά ζαχαροπλαστεία του Πειραιά τα φτιάχνουν από το 1970.
Λ. Αφεντούλη 8, Πειραιάς
Κρίνος στην Αιόλου για τους λουκουμάδες. Το πρώτο μεγάλο ζαχαροπλαστείο του κέντρου της Αθήνας, ο Κρίνος, φτιάχνει τους λουκουμάδες του ίδιους από το 1923.
Αιόλου 87, Κέντρο
Τα Γιούλια στη Νέα Ιωνία για τις "χιονούλες”. Είναι πάλλευκα κεράσματα με κρέμα, επικάλυψη ινδική καρύδα και μια allure 80s. Τα Γιούλια ωστόσο είναι πιο παλιά, από το 1945. Σε αυτό το σημείο να πω και για το τσουρέκι τους.
Μεσολογγίου 24, Ν. Ιωνία
Βάρσος στην Κηφισιά, για το ρυζόγαλο. Εδώ πέρα ξεκινάμε από το 1892 και μάλλον έχουμε να κάνουμε με το πιο παλιό ζαχαροπλαστείο της πόλης.
Κασσαβέτη 5, Κηφισιά
Pastry Family στο Παγκράτι, για τα δαμάσκηνα με σοκολάτα. Η Dusty Springfield κάνει χαμό με το "Son of a preacher man" και στα αστικά σαλόνια του Παγκρατίου εμφανίζονται τα πρώτα κεράσματα από το Pastry Family. Είμαστε στο έτος 1969.
Ριζάρη 19, Παγκράτι
Μητροπολιτικόν στο Σύνταγμα, για τους εργολάβους. Το 1930 που ξεκινάει η ιστορία του "Μητροπολιτικόν" η πελατεία εκτίμησε ιδιαιτέρως και τα παραδοσιακά υδραίικα αμυγδαλωτά του. Τα εκτιμάει το ίδιο και το 2023.
Βουλής 39, Κέντρο
Αριστοκρατικόν στο Σύνταγμα, για τα χειροποίητα σοκολατάκια. Προσωπική επιλογή αυτά με γέμιση κάστανο -και όχι μόνο, τώρα που το ξανασκέφτομαι. Η "αριστοκρατική" ιστορία της σοκολάτας ξεκίνησε το 1928.
Βουλής 7, Κέντρο
