Η Μαρία Καλλιμάνη είναι ηθοποιός. Αυτήν την εποχή ολοκληρώνει τα γυρίσματα στην τηλεοπτική σειρά "Άγριες Μέλισσες". Επίσης, βρίσκεται σε γυρίσματα για το "Milky Way", την τηλεοπτική σειρά του Βασίλη Κεκάτου. Παράλληλα, κάνει πρόβες για την ταινία "Brando with a glass eye" του Ελληνοαυστραλού Αντώνη Τσώνη.
Η υπόθεση
Το "Κομπραί" είναι η μικρή πόλη όπου ξεκινάει η "αναζήτηση του χαμένου χρόνου". Σ’ αυτή την πόλη ο βασικός ήρωας του έργου έχει ζήσει μεγάλο μέρος των παιδικών του χρόνων. "Οι εικόνες, οι ήχοι και τ’ αρώματα μιας περασμένης εποχής ζωντανεύουν απρόβλεφτα με τη γεύση μιας μαντλέν βουτηγμένης σ΄ένα φλιτζάνι τσάι", όπως αναφέρει ο Παύλος Ζάννας, ο οποίος μετέφρασε το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου στην διάρκεια της εξορίας του στα χρόνια της δικτατορίας.
Ο αφηγητής γυρνώντας στο παρελθόν, φέρνει στην επιφάνεια τις παιδικές του αναμνήσεις, την σχέση με την μητέρα του, την πρώτη επαφή με τον έρωτα και την βασανιστική πλευρά του, τη γνωριμία του με τον κόσμο της τέχνης ( του θεάτρου, της μουσικής, της λογοτεχνίας), την επιρροή που άσκησε πάνω του η επαφή με "τον μυθικό κύκλο της αριστοκρατίας". Γεύσεις και εντυπώσεις που ο αφηγητής αγωνίζεται να ξαναζωντανέψει και έτσι να κερδίσει τον χαμένο χρόνο.
Ο συγγραφέας
Ο Μαρσέλ Προυστ άρχισε να γράφει το δεκαπεντάτομο μυθιστόρημά του το 1907, σε ηλικία τριάντα έξι ετών. Οι δύο πρώτοι τόμοι εκδόθηκαν το 1913 με δικά του έξοδα, καθώς πέντε εκδότες τού είχαν αρνηθεί. Οι τελευταίοι τόμοι εκδόθηκαν το 1927, πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του.
Ο Προυστ σε ηλικία εννέα ετών προσβάλλεται από άσθμα και κάνει διακοπές διαρκείας στην πόλη Ιλλιέ. Αυτό το χωριό θα αποτελέσει την κύρια πηγή έμπνευσης για την μικρή πόλη "Κομπραί" όπου διαδραματίζεται μεγάλο μέρος του βιβλίου.
Τι μου άρεσε
Άρχισα να διαβάζω το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" μέσα στην πανδημία. Από καιρό ήθελα να το διαβάσω αλλά πάντα με αποκαρδίωνε ο μεγάλος όγκος του. Ο αρχικός εγκλεισμός εξαιτίας του κορονοϊού και η αναγκαστική παύση από ένα διαρκές τρέξιμο, με έβαλαν σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης και απολογισμού. Το βούτηγμα του κύριου ήρωα στις αναμνήσεις του, συνέπεσε με την δική μου ανάγκη να επανασυνδεθώ με τον εαυτό μου, τις αναμνήσεις μου αλλά και το παρόν, με βασικό όχημα τις αισθήσεις και με μια ησυχία που μου έδωσε ξαφνικά η πολυτέλεια του χρόνου.
Ακόμα συνεχίζω να το διαβάζω, παρόλο που το καθημερινό τρέξιμο έχει ξαναρχίσει. Είναι απολαυστικός ο τρόπος που ο Προυστ περιγράφει τοπία, ανθρώπους, συναισθήματα, ανθρώπινες σχέσεις, πώς βυθίζεται στο παρελθόν με απίθανες λεπτομέρειες. Είναι στιγμές που νοιώθω ότι με αφορά απόλυτα προσωπικά. Στιγμές, που μέσα από τις αισθήσεις που κεντρίζει η δεινότητα του συγγραφέα, ξυπνούν δικές μου αναμνήσεις και γυρνάω πίσω σε πολύ προσωπικά βιώματα. Έτσι ίσως ξανακερδίζω τον δικό μου χαμένο χρόνο.
Τι δεν μου άρεσε
Υπάρχουν κομμάτια που οι περιγραφές είναι τόσο μακροσκελείς και λεπτομερείς που μπορεί να κουράζουν, ένα μικρό εμπόδιο που όμως γρήγορα ξεπερνιέται..
Θα το σύστηνες;
Θα το σύστηνα ανεπιφύλακτα, είναι ένα αριστούργημα, παρά τον μεγάλο όγκο του, είναι ένα ολοκληρωμένο έργο του οποίου οι επιμέρους ιστορίες είναι συναρπαστικές. Χωρίζεται σε μέρη, έτσι μπορεί να διαβαστεί πιο εύκολα.
Η 8η έκδοση του "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο", κυκλοφόρησε το 2018 από το Βιβλιοπωλείον της Εστίας.