
Η ιστορική μουσική σκηνής της Πλάκας, απόλυτο must για τους φίλους του γνήσιου λαϊκού και ρεμπέτικου, επιστρέφει για ακόμη μια σεζόν στα νυχτερινά πράγματα της πόλης με την επιτυχημένη συνταγή ενός αυθεντικού λαϊκού γλεντιού. Το Περιβόλι του Ουρανού φέρνει στο πάλκο της για έκτη συνεχόμενη χρονιά τον μεγάλο λαϊκό συνθέτη και βιρτουόζο του μπουζουκιού Χρήστο Νικολόπουλο, την Πίτσα Παπαδοπούλου, τον Στέλιο Διονυσίου και την Ελεάνα Παπαϊωάννου. Η ομάδα έρχεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ αλλά και τα μεσημέρια της Κυριακής με ανανεωμένο πρόγραμμα με ραχοκοκαλιά το ατέλειωτο ρεπερτόριο του Χρήστου Νικολόπουλου και παλιές και νέες επιτυχίες απ' όλο το φάσμα της λαϊκής δημιουργίας.

Βαρύ πυροβολικό του σχήματος είναι αδιαπραγμάτευτα η Πίτσα Παπαδοπούλου. Η μεγάλη λαική ερμηνεύτρια καθηλώνει με τις ερμηνείες της σε δικά της μεγάλα τραγούδια - όπως "Γκρέμισ' τα", "Μη Μιλάς", "Υπάρχω", "Κάτω Απ' Το Πουκάμισό Μου", "Έρωτά Μου Αγιάτρευτε" και "Νύχτα Στάσου" - με την "ήρεμη δύναμη" του Χρήστου Νικολόπουλου να την πλαισιώνει δεξιοτεχνικά. "Και Φούμα-Φούμα", "Μία Είναι Η Ουσία", "Με Το Στόμα Γεμάτο Φιλιά", "Βρέχει Στη Φτωχογειτονιά", "Μια Γυναίκα Φεύγει", είναι λίγες μόνο από τις πιο φωτεινές στιγμές της μακράς πορείας του Νικολόπουλου και highlights του προγράμματός του στο "Περιβόλι του Ουρανού".

Ένας από τους πιο καταξιωμένους λαικούς τραγουδιστές της νεότερης γενιάς ο επιβλητικός Στέλιος Διονυσίου λάμπει με τη σειρά του σε δικά του κομμάτια ("Πες Του Μάγκα", "Ψηλά Τα Χέρια" κ.α.) αλλά και προσεκτικά επιλεγμένες διασκευές τραγουδιών-θησαυρών του ελληνικού πενταγράμμου. Η Ελεάνα Παπαϊωάννου, το νεότερο μέλος της παρέας, έρχεται για δεύτερη χρονιά αυτό τον χειμώνα με επιλογές από τη δική της δυναμική δισκογραφία, τσιφτετέλια και τραγούδια του Νικολόπουλο κυρίως.

Όσοι έχουν ξαναβρεθεί στο "Περιβόλι του Ουρανού" και σε προηγούμενα χρόνια, ξέρουν βέβαια ότι αυτό το πρόγραμμα διαθέτει συχνά εκπλήξεις και εκλεκτούς καλεσμένους. Το κοινό δεν αγαπά όμως το "Περιβόλι" μόνο για το πάλκο του ούτε για την ποιότητα και τη συνέπειά του στο καλό φαγητό. Ο κόσμος επιστρέφει ξανά και ξανά στο στέκι του Κέντρου χάρη στην οικεία ατμόσφαιρά του που μετατρέπει το κοινό σε μια μεγάλη παρέα θολώνοντας συχνά τα όρια μεταξύ της πίστας και των τραπεζιών.