Σε ποιο live τα παλιά μπουζούκια συναντούν την ακόμη πιο παλιά Αθήνα του Αττίκ και η Μαντάμ Σουσού τον Nick Cave; Μα, φυσικά, στης Μαρίζας Ρίζου, η οποία κάνει το μεγάλο άλμα προς την Κεντρική Σκηνή του "Σταυρού του Νότου" και τη "γεμίζει" με τις απολαυστικά εκτεταμένες παρλάτες της και τα swinging τραγούδια της. Κάθε Παρασκευή θα τη δείτε, λοιπόν, να σπάει πιάτα, να πετάει τις γόβες της ("Τα είδατε τι όμορφα που είναι; Τα βγάζω τώρα!"), να φλερτάρει τον πιανίστα της τον Μάρκο, να περιγράφει πως όταν ήταν μικρή νόμιζε ότι το "αγάπη νέα μου" από την "Ψυχεδέλεια" της Άννας Βίσση ήταν το αντρικό όνομα "Αγαπηνέας", να φοράει ένα καπέλο της "Μαντάμ Σουσού" για να πει το τραγούδι που έγραψε για την παράσταση και, αν είστε τυχεροί, να χορεύει μαζί με την cult μορφή του "Σταυρού", τη Γωγώ, το "Στην ντισκοτέκ".
Από τα πρώτα της βήματα μέχρι τώρα, η Μαρίζα έχει σημειώσει εκπληκτική πρόοδο, η οποία αντανακλάται τόσο στην άνεσή της –αλά stand-up comedian– όταν αφηγείται ιστορίες ανάμεσα στα τραγούδια όσο και σε ένα ισορροπημένο setlist με feelgood αλλά και πιο σκοτεινά τραγούδια: η "Μπόσα νόβα του Ησαΐα" και τα πολύ εύθυμα "Παιδιά του Πειραιά" δένονται με το βαθιά μελαγχολικό "Ζητάτε να σας πω" του Αττίκ, τη μεταγραφή του "Into my arms" από τον Διονύση Σαββόπουλο ως "Χέρια μου αδειανά" και μια πλουσιοπάροχη ενορχηστρωτικά διασκευή του "Καίγομαι καίγομαι". "Σαν μεγάλη γιορτή", το live της Μαρίζας, που έχει επιμεληθεί με διακριτικές σκηνοθετικές οδηγίες ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, κλείνει με γυαλιστερό κομφετί που "λούζει" το χαμογελαστό κοινό.
