Στη σκηνή του Club του «Σταυρού του Νότου», πίσω από την οποία ορθώνεται μια κατασκευή που μοιάζει με τοίχωμα σπηλιάς και πάνω της διασκορπίζονται οι χρωματιστοί φωτισμοί αλλά και φυσικοί ήχοι πριν από την έναρξη του μουσικού προγράμματος, ο Χρήστος Θηβαίος και η Μαρία Παπαγεωργίου ανταλλάσσουν βλέμματα, αγγίγματα και τραγούδια, μοιράζονται τη σκηνή σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς, διαπλέκουν τις προσωπικές τους ιστορίες κι εκείνες από τις δημιουργίες τραγουδιών, αγκαλιάζονται. Η συνάντησή τους, που ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο της την περασμένη Παρασκευή και θα επαναληφθεί προς το τέλος της σεζόν, είναι μια τρυφερή υπόθεση καλλιτεχνικού αλληλοθαυμασμού και σύμπνοιας: η Παπαγεωργίου έχει ονομάσει το βιωματικό βιβλιαράκι της για τις κρίσεις πανικού από το τραγούδι του Θηβαίου «Μια χαραμάδα πανικού», ενώ εκείνος, πριν ξεκινήσουν να τραγουδούν μαζί, τη χαρακτήρισε «μονόδρομο».
Το αβίαστο και ειλικρινές δέσιμό τους αντανακλάται σε μία setlist που μοιάζει σαν ρέον αφήγημα των κοινών σημείων της προσωπικότητας και της στάσης τους απέναντι στο τραγούδι. Σ’ αυτήν τη συνάντηση ακούσαμε και απολαύσαμε σε ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις την «ασημένια ιαχή» από το «Σιδερένιο νησί» του Θηβαίου να γίνεται ακόμη πιο δυνατή με την «Ιαχή» της Παπαγεωργίου ή μετά τη «Βροχή μου» του πρώτου να φυτρώνει ο «Σπόρος» της δεύτερης – κυρίως απολαύσαμε την ειλικρίνεια και την απλοχεριά του παλιού προς τη νέα και το αντίστροφο.
