Με φλογερό ταμπεραμέντο και πάθος, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η Φωτεινή Βελεσιώτου διατρέχουν το ελληνικό τραγούδι από τη ρεμπέτικη έως την ποπ άκρη του. Ο Νίκος Βουλαλάς και ο Γιώργος Χαρωνίτης παρακολούθησαν την πολυσυζητημένη συνεργασία και μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους.
Back-to-back σε μια κολόνα, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η Φωτεινή Βελεσιώτου (οι σκιές τους, για την ακρίβεια) εμφανίζονται στην έναρξη «ζωντανεύοντας» την promo αφίσα της συνεργασίας τους και κάνοντας μία σύντομη περίληψη του προγράμματος με πάσες τραγουδιών δικών τους αλλά και –κυρίως–άλλων ερμηνευτών («Μέλισσες», «Οι παλιοί μας φίλοι», «Αυτή η νύχτα μένει»). Σε βάζουν, έτσι, στο δρόμο που θα ακολουθήσουν, στο (μακρύ) μήκος του οποίου θα κινηθούν παράλληλα με τα ξεχωριστά τους μέσα: η Ζουγανέλη, με διαρκείς ελιγμούς ανάμεσα στα είδη και με συναυλιακού τύπου ζωηράδα (στα 2/3 του προγράμματος), ενώ η Βελεσιώτου, με κλειστά τα μάτια και το τσιγάρο στα χέρια, ένα λιτό τρόπο που της έχει χαρίσει το χαρακτηρισμό της νεο-ρεμπέτισσας.
«Κόντρα ντουέτο» τιτλοφορείται αυτή η μουσική παράσταση, αλλά ουσιαστικά το μοναδικό «κόντρα» στοιχείο είναι η σκηνική τους εικόνα. Γιατί κατά τ’ άλλα, εδώ έχουμε να κάνουμε με δύο χαρισματικές και παθιασμένες φωνές. Εκείνη της Ζουγανέλη, της επιτρέπει να σκάβει στο βάθος κάθε τραγουδιού, στην ευφορία του «Μικρά βεγγαλικά», στον πόνο του «Μου ’χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση», στη φρενίτιδα του «Τρελό από χαρά», αλλά και την οδηγεί κάτω στην πλατεία για ν’ ανέβει στις καρέκλες και να χορέψει με το fan club της. Και η φωνή της Βελεσιώτου γίνεται σύνδεσμος με το ρεμπέτικο και λαϊκό παρελθόν μας – γι’ αυτό τη χειροκροτάς με την ίδια ένταση όταν λέει τα «Διόδια» και στην a cappella έξοδο με το «Θα με δικάσει».
Είτε για τη μία είτε για την άλλη έρθεις στην «Ακτή Πειραιώς», η Ζουγανέλη και η Βελεσιώτου θα σε διασκεδάσουν – ίσως γι’ αυτό να προκρίνεται η προσέγγιση ποτ πουρί (τυπική των εμφανίσεων της Ζουγανέλη), αλλά και να απουσιάζει μια εκτενέστερη αναφορά στις πρόσφατες δισκογραφικές δουλειές τους, που έχουν ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο. Ν.Β.
Ένα πρόγραμμα «κόντρα» από ένα «κόντρα ντουέτο» δύο εξαιρετικών γυναικείων φωνών. Παρότι οι δυο τους, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η Φωτεινή Βελεσιώτου, βαδίζουν σε πολλούς κοινούς δρόμους –πολλούς περισσότερους από όσους ίσως και οι ίδιες φαντάζονται–, το πρόγραμμά τους είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να εξυπηρετεί τις επιμέρους καλλιτεχνικές τους ιδιαιτερότητες – και ενδεχομένως να απευθύνεται σε δύο διαφορετικά κοινά που όμως συνυπάρχουν αρμονικά στην «Ακτή Πειραιώς».
Η Βελεσιώτου αρκεί να κουνήσει το δαχτυλάκι της –ή μάλλον τα δάχτυλα που κρατούν το τσιγάρο– για να διαχυθεί η παρουσία της στο χώρο. (Κάτι που μόνο με την Μπέλλου το έχω ξαναδεί.) Η Ζουγανέλη είναι ένα πλάσμα που σε κατακτά με την κίνηση, το μπρίο, το παίξιμο της φωνής της, καλύπτοντας ένα φάσμα που πιάνει από το σύγχρονο λαϊκό έως το ποπ και το μουσικό θέατρο.
Και οι δύο καταφέρνουν να μοιραστούν τις αρετές τους με το κοινό κατά τη διάρκεια ενός τετράωρου (more or less) προγράμματος που εκτείνεται σε όλο το ρεπερτόριό τους – με λιγότερη έμφαση στις πρόσφατες δισκογραφικές τους δουλειές, που είναι θαυμάσιες και καθόλου «κόντρα». Ανάμεσά τους, ο Δημήτρης Υφαντής, λειτουργεί ως σύνδεσμος σε παραδοσιακά στιγμιότυπα. Γ.Χ.
