αθηνων αρενα

extra large!

Extra large ως αίθουσα, παραγωγή και διάρκεια, έτσι που αποτελεί must για τον εξοδούχο - «πάμε στο νέο Μέγαρο». Η συνύπαρξη Γιώργου Νταλάρα-Αντώνη Ρέμου δημιουργεί ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ συναυλίας και γλεντιού. Σίγουρα ακούς πολύ καλά τραγούδια.

Aπό τις 11 έως τις 4! Πέντε ώρες είναι περιπέτεια προκειμένου για μουσική σκηνή - σχεδόν μουσική σκηνή, αφού, όπως διαπιστώσαμε, τα λουλούδια αργούν να φανούν και η πίστα παραχωρείται μόνο για λίγο, στην άκρη της, «καταχρηστικά» για κάποια ζεϊμπέκικα. Εννοείται βεβαίως ότι οι ερμηνευτές και τα θέματα παρουσιάζονται άψογα. Γιώργος Νταλάρας και Αντώνης Ρέμος κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση μαζί και καθ' όλη τη διάρκεια του προγράμματος εναλλάσσονται σόλο και σε ντουέτο, ενώ κάποιες στιγμές καλούν και έναν τρίτο τραγουδιστή. Στα κοινά τους, αρχικά μοιράζονται (με ανταλλαγές) προσωπικές τους επιτυχίες (π.χ. «Έτσι ξαφνικά», «Luna rossa», «Κι αν υπάρχει λόγος», «Έλα να με τελειώσεις»), αργότερα ο Ρέμος κάνει ένα σετ με επιτυχίες του, δίνοντας έμφαση στο νεότερο «Χαμογέλασε» αλλά και στο «Να μην ξημέρωνε ποτέ» (κάποια στιγμή μού φάνηκε ότι έκανε και κίνηση moon walking), στη συνέχεια ο Νταλάρας (με σακάκι, τζην και μακό που έγραφε «stealing from thieves») λέει επιτυχίες του («Κι έχω ένα προαίσθημα», ύστερα με σύνθημα «πάμε στα παλιά» ακούμε «Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια», «Το πεπρωμένο», «Έχω έναν καφενέ», «Στα χρόνια της υπομονής» (με Αντριάννα Μπάμπαλη) «Λεβερκούζεν» (με Γρηγόρη Πετράκο), «Τα βεγγαλικά σου μάτια» κ.λπ., ενώ κλείνει μαζί με Ρέμο σε δυναμική εκτέλεση του «Διδυμότειχο μπλουζ» - στιγμές απογείωσης.

Στη συνέχεια ο Ρέμος διαπλέκει δικά του με ρεπερτόριο Τερζή αλλά και Αλεξίου ή Σταμάτη Κόκκοτα για να οδηγήσει τα πράγματα στα παλιά γλεντζέδικα λαϊκά τύπου «Όσο αξίζεις εσύ» αλλά και τύπου σινεμά-Πλέσσας (σε αυτό το σετ έχουμε και την παρέλαση των λουλουδέζ). Νέο σόλο του Νταλάρα με λαϊκά όπως «Και καλή τύχη», «Εγώ είμαι ένας τραγουδιστής», «Όποια και να 'σαι» (καλεί κόσμο στην πίστα για ζεϊμπεκιές), λέει και τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», την «Αλάνα», το «Με τελείωσες», περνάει και σε χασαποσέρβικα, ενώ παρακάτω έρχεται και ο Ρέμος για να συνεχίσουν με «Φαντασία», «Πριν το χάραμα», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Θα σου κλείσω το στόμα» (εδώ παρεμβολή της Θεσσαλονικιάς Ναταλί με «Μπαλαμό»), «Το μερτικό μου απ' τη χαρά», «Γιατί να είμαστε λοιπόν αισθηματίες», «Όλα σε θυμίζουν», «Φέρτε μου νερό να ξεδιψάσω», ώσπου να φτάσουν στους «Ζεϊμπέκηδες» στου Δελή Φραγκιά, που κλείνει με την κατάλληλη φράση για φινάλε: «γεια σας, βρε παιδιά!».

Ωστόσο υπάρχει ανκόρ, όπου ακούσαμε «Σ’ το 'πα και σ’ το ξαναλέω», «Πριν το τέλος», «Γέλα πουλί μου γέλα»…

Καλά ζυγιασμένα λοιπόν τα πράγματα ώστε να ισορροπήσουν παρελθόν και παρόν. Είναι αλήθεια (όπως φάνηκε και σε άλλες συνεργασίες του Ρέμου) ότι το κοινό είναι κατά βάση «ρεμικό». Οι «νταλαρικοί», και ως ηλικίες και ως γενικότερη νοοτροπία, είναι ή έγιναν με την πάροδο του χρόνου άνθρωποι των συναυλιών (από ανοιχτά θέατρα μέχρι Μέγαρο). Ωστόσο, παλιά τραγούδια που είναι πλέον κλασικά μπορούν να περάσουν έστω και με μια ακουστική διάθεση και στις μοδάτες αίθουσες, αφού επιλεχτούν και δέσουν με τα υπόλοιπα σε μια καλή ροή. Ο ίδιος ο Νταλάρας, έχοντας την ανάγκη να βρεθεί τώρα στο γλέντι του κόσμου, παραμερίζει την παλιά του αδιαλλαξία και τον βλέπουμε να κυκλοφορεί στην πίστα όρθιος με μικρόφωνο στο χέρι ή να καλεί για χορό - κάτι που δεν συνέβη με τον Ρέμο, δηλαδή μια αλλαγή 180 μοιρών. Από την άλλη, ο Ρέμος αποδεικνύει, τραγουδώντας παρέα του και τα παλιά, ότι διαθέτει ένα σημερινό γκελ, impact, ψυχή που αγγίζει τις χορδές του κόσμου. Πέρα από αξιολογήσεις, εκείνο που διαμορφώνει την ιστορία είναι μια χημεία - που στον Ρέμο υπάρχει, ενώ δεν την βλέπεις σε πιο «έντεχνες» σημερινές περιπτώσεις.

Αλλά να πούμε και για τους τόσους άλλους συνεργάτες. Η Ταμίλα Τάμτα (είχε διακριθεί στο «Super Idol») και η Ελεονώρα Ζουγανέλη (κόρη του Γιάννη και της Ισιδώρας Σιδέρη) συμμετέχουν στην αρχή και συχνά στη διάρκεια του προγράμματος με πολύ καλές ερμηνείες, η Αντριάννα Μπάμπαλη κάνει δυο τρεις ωραίες παρουσίες (και με έξυπνο alternative ντύσιμο),

ο Μάνος Πυροβολάκης ενθουσιάζει με τη λύρα και τον ethno-ροκάδικο παλμό του, η Ναταλί ερμηνεύει και το «Φύσηξε ο Βαρδάρης» του Παπάζογλου, ο Γρηγόρης Πετράκος λειτουργεί κομψά ως κάπως lounge τραγουδοποιός με αξιοπρεπή ερμηνεία, και οι δύο νέοι, Θάνος Τζάννης και Μάνος Πασχαλίδης, στέκουν στο ύψος των περιστάσεων. Παρεμπιπτόντως, η βραδιά ξεκινά με d.j. Η αίθουσα, όπως γράψαμε πρόσφατα, είναι επιβλητική, ένα θέαμα από μόνη της, ίσως το μεγαλύτερο θέατρο στην Ευρώπη. Η αισθητική της, και εξωτερικά και στο εσωτερικό, πήρε την τελική της διαμόρφωση από το γλύπτη Κώστα Βαρώτσο.

Τα σκηνικά ανήκουν στους Γιώργο Γαβαλά και Γιάννη Μουρίκη, και από όλες τις εικόνες που μας έδωσαν ξεχωρίζουμε, ιδιαίτερα στην τελική ενότητα, τη σύνθεση «στοίβες από καθίσματα, ανακατεμένα με γαρίφαλα». Η σκηνοθεσία είναι του Σταμάτη Φασουλή. Στα φώτα ο Alain Lonchampt. Οι ενορχηστρώσεις (και με επίβλέψη του Νταλάρα) ανήκουν στους Νίκο Κούρο και Κώστα Γανωσέλη. Ο ήχος εξαίρετος, επίτευγμα για ένα τόσον τεράστιο χώρο.

ΑΘΗΝΩΝ ΑΡΕΝΑ Πειραιώς 166, 2103471111. Είσοδος με ποτό € 15, φιάλη ουίσκι € 130. Από Πέμ.-Κυρ. Κυριακή

έναρξη 9 μ.μ.