Συναντηθήκαμε με το Νίκο Βέρτη ένα βράδυ στο καμαρίνι του (διακοσμημένο με πίνακες και εικόνες που του έχουν χαρίσει φίλοι και θαυμαστές), προτού εκείνος βγει στην πίστα του «Fantasia» για το πρώτο του πρόγραμμα.
Και παρόλο που είμαι συνήθως διστακτικός, για να μην πω κυνικός, με τους μετριόφρονες, ομολογώ πως ο Νίκος μού ακουγόταν πέρα για πέρα ειλικρινής όταν έλεγε «δόξα τω θεώ» κάθε φορά που η κουβέντα ερχόταν στην επιτυχία του. Κι ας βγάζει δίσκους που γίνονται τέσσερις φορές πλατινένιοι, κι ας κάνει θριαμβευτικά one-man show χωρίς άλλο μεγάλο όνομα δίπλα του, που υπερβαίνουν την καθιερωμένη διάρκεια της σεζόν. Να οφείλεται στο χαρακτήρα του; Να οφείλεται στην ξενιτιά και την ανατροφή από τους γονείς του που δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν στα ελληνικά δεδομένα; Ας τα ξεχάσουμε αυτά τα κλισέ – εκτός από εκείνο που αναφέρει ο ίδιος για τα τραγούδια του. Το ότι κανείς δεν έχει κολλήσει στο όνομά του την ταμπέλα του «καλού παιδιού», οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σ’ αυτό για το οποίο ανέκαθεν θεωρούσα πως πρέπει να μας ενδιαφέρει στους τραγουδιστές: στη δουλειά τους! Αν θέλετε να διαπιστώσετε γιατί το μοναδικό κοπλιμέντο που δέχεται ο Νίκος είναι ότι στέλνει τον κόσμο σπίτι με «αλλαγμένη διάθεση», τον προλαβαίνετε στο «Fantasia» μέχρι τις 29/7 κι αν ο δρόμος σας φέρει στη Θεσσαλονίκη, θα τον βρείτε εκεί από τις 16/8. Αλλά να επιστρέψει σύντομα, έτσι;
Πριν λίγο καιρό έγινε η απονομή του πλατινένιου σου δίσκου. Θύμισέ μου, πόσες φορές πλατινένιος;
Απ’ ό,τι μου είπαν, τέσσερις φορές. Δεν τα παρακολουθώ αυτά για να μην αγχώνομαι και να μην μπαίνω στο τριπάκι. Πάντως σ’ αυτές τις εποχές που ζούμε είναι απίστευτο. Δεν περίμενα καν να γίνει μια φορά πλατίνα, δεν έχω λόγια για το τέσσερις φορές πλατίνα.
Ειδικά αν υπολογίσεις τη ζημιά από τα κατεβάσματα.
Κατεβάζει όντως πολύ ο κόσμος. Το Internet κάνει μεγάλη ζημιά, αλλά κάνει και μεγάλη δουλειά. Είναι διαφήμιση. Όταν το «Αστέρι» έχει εκατομμύρια hits στο YouTube, αυτό είναι σπουδαίο για ένα ελληνικό τραγούδι, τη στιγμή που οι δίσκοι πουλούν 40-50 χιλιάδες αντίτυπα. Με ενδιαφέρει βέβαια να ακουστεί το τραγούδι, αλλά με ενδιαφέρει να πληρωθεί η εταιρεία και οι συντελεστές. Άσε μας εμάς τους τραγουδιστές, ας μην πληρωθούμε. Το βασικό είναι να υπάρχουν έσοδα, ώστε να γίνονται καλές παραγωγές. Δεν είναι θέμα να πλουτίσουμε. Ας έρχεται η μία ή η άλλη με τα έσοδα, να βγαίνει ένα μεροκάματο, να σου το πω και έτσι, και για τις εταιρείες και για όλους μας, αλλά στο επίπεδο που να μπορούμε να κάνουμε την επόμενη δουλειά με καλή παραγωγή. Αν εσύ πληρώνεις δέκα δραχμές… καλύτερα να μην πω δραχμές, γιατί είμαστε κοντά [σ.σ. η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε πριν από τις εκλογές]… Αν λοιπόν εσύ πληρώνεις δέκα ευρώ για να φτιάξεις και να προωθήσεις μια δουλειά, θέλεις να πάρεις τουλάχιστο δέκα ευρώ πίσω. Αν πάρεις 8 ή 7, στην επόμενη δουλειά θα ξέρεις ότι το μάξιμουμ όριό σου είναι 8 ή 7 ευρώ, οπότε η ποιότητα της παραγωγής θα πέσει.
Σε ενοχλεί που κυκλοφορούν τα cd στο περίπτερο;
Ήμουν ο πρώτος που κυκλοφόρησε cd σε περίπτερο. Έκανε τρελές πωλήσεις. Από τη στιγμή όμως που δεν υπάρχουν σημεία πώλησης, ψάχνεις να τα βρεις. Όταν μου έγινε η πρόταση, αρχικά θεώρησα ότι με πρόσβαλλε. Το περίπτερο είναι όμως μια όαση. Μπορεί να μην είναι αυτό που φανταζόμασταν, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει είναι να φτάσει οπουδήποτε η δουλειά μου σε καλή ποιότητα.
Πώς εξηγείς την επιτυχία του τελευταίου σου δίσκου;
Τυχερά είναι αυτό. Κάπου είχα διαβάσει πως «δουλεύω πάρα πολύ για να είμαι τυχερός». Δουλέψαμε σκληρά και έκατσε έτσι ώστε να αγαπηθούν πολλά τραγούδια, σχεδόν τα μισά του cd. Να σκεφτείς πως εγώ ελπίζω πάντα να αγαπηθεί τουλάχιστο ένα τραγούδι από τον κόσμο. Να αγαπηθεί, όχι να κάνει επιτυχία ή να παιχτεί πολύ στο ραδιόφωνο. Τα ραδιόφωνα δεν δημιουργούν πάντα επιτυχίες κι αυτό έχει αποδειχτεί. Υπάρχουν τραγούδια που δεν έχουν παίξει στο ραδιόφωνο και τα τραγουδάει όλος ο κόσμος, όπως μου συνέβη με το «Κάποτε θα δεις».
Πώς επιλέγεις τα τραγούδια που θα συμπεριλάβεις σε ένα cd;
Όταν ζητάω τραγούδια από κάποιους συντελεστές, δεν λέω ότι «αυτό το θέλω» για να κάνει επιτυχία, αλλά γιατί το συγκεκριμένο τραγούδι με αντιπροσωπεύει. Αν δεν κάνει επιτυχία δεν πειράζει. Δεν ξεκίνησα αυτήν τη δουλειά για να κάνω επιτυχία, σας το ορκίζομαι. Θα κάνω αυτό που αγαπάω εγώ, κι αν ο κόσμος το αγαπήσει με τη σειρά του, λέω «δόξα τω θεώ». Αν δεν το αγαπήσει τουλάχιστο, εγώ θα συνεχίσω να είμαι περήφανος. Έχω συμβιβαστεί με ένα-δυο τραγούδια. Όχι πως δεν ήταν καλά, αλλά δεν με αντιπροσώπευαν εντελώς. Και το μετάνιωσα. Από τότε αποφάσισα πως θα βάζω στους δίσκους μόνο τραγούδια που διαλέγω εγώ. Αυτό το κλισέ που λένε πως τα τραγούδια είναι παιδιά μας, όντως είναι, με την προϋπόθεση ότι τα διαλέγεις τα παιδιά σου!
Ούτε την επιτυχία της περσινής σεζόν την περίμενες;
Ε, όχι, με τίποτα! Και με πιάνει μια φοβία, γιατί λέω πως κάτι χρωστάω στο θεό και κάπου θα την πληρώσω.
Συνεχίζει πάντως να βγαίνει ο κόσμος τη νύχτα.
Όταν βλέπεις τόσο κόσμο να βγαίνει έξω, αν και η κατανάλωση δεν είναι όπως πριν, που δεν μας νοιάζει κιόλας… Όταν βλέπεις τόσο κόσμο να έρχεται και να ξεσπάει τόσο πολύ με τη διασκέδαση, καταλαβαίνεις ότι είναι πιο ουσιαστική. Έχει ανάγκη ο κόσμος να διασκεδάσει. Σκασμένοι μπαίνουν στο μαγαζί και φεύγουν λυτρωμένοι. Διανύουμε μια πολύ δύσκολη περίοδο, αλλά δεν είναι η ζωή αυτό το πράγμα μόνο. Δεν χρειάζεται να πέσουμε στην κατάθλιψη. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Θα πεθάνουμε κιόλας δηλαδή; Η στεναχώρια είναι βέβαια στεναχώρια. Αλλά πρέπει να ζούμε τη ζωή μας. Μια βολτίτσα να βγεις έξω να περπατήσεις, να πιεις ένα καφεδάκι...
Τον εαυτό σου πού τον βλέπεις να βρίσκεται στα επόμενα χρόνια;
Δεν βάζω πλέον στόχους. Δεν χρειάζομαι κάτι παραπάνω. Θέλω να έχω αυτά που έχω τώρα, και την πολυτέλεια να κάνω μουσική, μουσική αγαπάω και με κάνει περήφανο. Θέλω να έχω τους φίλους μου που είμαστε από παιδιά μαζί, την ορχήστρα μου, αγαπημένους ανθρώπους τριγύρω μου. Αν είναι να πάρω κάτι παραπάνω, ας το δώσει ο θεός σε κάποιον που το έχει πραγματικά ανάγκη. Εγώ δεν ζητάω τίποτα άλλο. Ίσως μάλιστα να μου πάρει και κάτι απ’ αυτά που έχω.
Γιατί δεν σε βλέπουμε να δίνεις συνεντεύξεις συχνότερα;
Έχω μια φοβία στην υπερέκθεση. Δεν θα ήθελα να δώσω στόχο. Όταν μιλάς πολύ, καταλήγεις να λες χαζομάρες. Δεν θα ήθελα να με βλέπω στα μεσημεριανά, που τώρα πια τα σκότωσε ο ίδιος ο κόσμος. Πήρα αυτό το ρίσκο της αποχής, αλλά δεν έχασα. Όταν ξεκίνησαν όλα αυτά, δεν μπόρεσα και δεν δέχτηκα να το κάνω, εξαιτίας του χαρακτήρα μου. Τελικά δεν έχασα. Μου είχε πει κάποτε ένας σημαντικός άνθρωπος πως παίζω κορώνα-γράμματα την καριέρα μου και του απάντησα πως αν είναι να τη χάσω, ας συμβεί από δική μου επιλογή. Όλο αυτό το παιχνίδι με τα μίντια είναι ψεύτικο, σαν ναρκωτικό. Πολλοί καλοί καλλιτέχνες κατέστρεψαν την καριέρα τους από την υπερέκθεση και έσκασαν σαν φούσκες.
Είναι όμως σαν ντοπάρισμα η δημοσιότητα και το χειροκρότημα.
Είναι, αλλά δε νομίζω ότι το αξίζουμε περισσότερο από κάθε άλλο άνθρωπο.
Πώς βλέπεις να εξελίσσεται η νυχτερινή διασκέδαση;
Είμαι πολύ αισιόδοξος, βλέπω πιο πολύ κέφι από πριν και το ότι ο κόσμος έρχεται στα μπουζούκια δεν είναι κάτι που πρέπει να αποδοκιμάζεται. Βλέπω παιδιά που έχουν 15 ευρώ και τα φυλούν στην άκρη για να έρθουν να πιουν ένα ποτό. Εκεί είναι η δική μου η μεγάλη ευθύνη. Να κάνω καλά τη δουλειά μου ώστε να πιάσουν τόπο τα λεφτά που δεν τους περισσεύουν κιόλας. Είναι αμαρτία να τους κοροϊδέψουμε.
