Ο Γιώργος Νταλάρας, ο Θοδωρής Κοτονιάς, η Βασιλική Καρακώστα και η Ασπασία Στρατηγού ζωντανεύουν επί σκηνής τον μουσικό κόσμο του Σταύρου Κουγιουμτζή. Βρεθήκαμε στην "Ακτή Πειραιώς" το πρώτο βράδυ (15/4) και δίνουμε το απόσταγμα μιας όμορφης και ουσιαστικής μουσικής παράστασης.
Ο Σταύρος Κουγιουμτζής δεν είναι απλώς ένα κεφάλαιο στη μουσική μας ιστορία – είναι ένας κόσμος ολόκληρος. Έρχεται ακριβώς εκεί όπου το λαϊκό μας τραγούδι αρχίζει να παίρνει διαστάσεις πιο εσώτερες χωρίς όμως να χάνει τίποτα από την αμεσότητα της επαφής και της λειτουργίας του με το ευρύ κοινό. Τουναντίον, οι πηγαίες μελωδικές ποιότητες του δίνουν σχεδόν σε κάθε τραγούδι που (υπο)γράφει ο Κουγιουμτζής διαστάσεις σχεδόν αριστουργηματικές. Και του χαρίζουν διάρκεια… Ο λογαριασμός είναι απλός: από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 ως την αρχή του νέου αιώνα, ο Σταύρος Κουγιουμτζής έγραψε πράγματα που μας αφορούν και θα μας αφορούν – ακόμα και το «Νάτανε το ’21», το τεράστιο παρωχημένο σουξέ του, φαίνεται πως με κάποιο τρόπο διατηρεί την αξία του.
Αυτός ο κόσμος –όπως τον καθορίζει η μουσική και τα τραγούδια του, αλλά και η σκέψη του, που έχει αποτυπωθεί στα βιβλία «Ανοιχτά παράθυρα σε κλειστά παντζούρια» και «Στα διώροφα έμεναν οι όμορφες»– βρίσκει μια εξαιρετική συναυλιακή υλοποίηση στη σκηνή της «Ακτής Πειραιώς» από τον «καθ’ ύλην αρμόδιο», τον Γιώργο Νταλάρα και τους συνεργάτες του, τον Θοδωρή Κοτονιά, την Βασιλική Καρακώστα και την μόνιμή του τα τελευταία χρόνια, Ασπασία Στρατηγού. Δεν υπάρχει μέτρια στιγμή σε ένα πρόγραμμα που παρέχει ουσιαστική χαρά, ευφορία, συγκίνηση και που ξυπνάει μνήμες αλλά, ταυτόχρονα, σε κρατάει καρφωμένο με τη σκέψη στο σήμερα, δίνοντας ένα μέτρο σύγκρισης και αξίας μιας τέχνης που ξέρεις πως πάντα θα φυλάς ανάμεσα στα ακριβά σου αποκτήματα και πράγματα.
Ο Νταλάρας το ξέρει αυτό και το διαχέει σε κάθε στιγμή του προγράμματος – ωθώντας και τους επί σκηνής φίλους του, μουσικούς και τραγουδιστές, να κάνουν το ίδιο. Αποσπάσματα από τα γραπτά του και στιγμές από τη ζωή του Σταύρου Κουγιουμτζή που διηγείται ο Γιώργος Νταλάρας, φέρνουν το πρόγραμμα να παίρνει τη φόρμα μιας όμορφης προσωπογραφίας ενός καλλιτέχνη που ξέρουμε τα τραγούδια του – γιατί τα έχουμε ζήσει και εξακολουθούμε να τα ζούμε – αλλά θα συνεχίσουμε να τον μαθαίνουμε. Όλα αυτά φτιάχνουν ένα γλέντι και μια γιορτή ουσιώδη – κάτι που δεν συναντάμε συχνά στο θολό νυχτερινό τοπίο ή στην πορεία της καθημερινότητας.
Τα παιδιά, η Βασιλική, ο Θοδωρής, η Ασπασία, πέρα από τις επιμέρους ποιότητες και τις φανταστικές τους φωνές, διαθέτουν τέτοιο feeling που σου δίνουν την αίσθηση ότι κάνουν δικό τους ό,τι τραγουδούν. Στο ερώτημά μου (όχι εντελώς ρητορικό) ποια από τις τραγουδίστριες θα πει το «Κόκκινο φουστάνι», που τόσο πετυχημένα και μοναδικά έχει οικειοποιηθεί η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η απάντηση ήρθε αποστομωτική και υπέροχη: ο Θοδωρής Κοτονιάς. Μετά από τόσα χρόνια, συνειδητοποίησα πως πρόκειται για καθαρά αντρικό τραγούδι! Δεν έχει νόημα να αναφέρω επιμέρους τίτλους τραγουδιών – είναι όλα εκεί και υπάρχουν και άλλα ακόμα.
Έτσι έχουμε ένα τρίωρο πρόγραμμα με όλες σχεδόν τις τραγουδοποιητικές και συνθετικές πτυχές του Σταύρου Κουγιουμτζή να περνούν από μπροστά μας ερμηνευμένες από τον Γιώργο, τον Θοδωρή, τη Βασιλική και την Ασπασία με τον μόνο τρόπο που τους πρέπει: με αίσθημα και ψυχή.
H παράσταση στην «Ακτή Πειραιώς» επαναλαμβάνεται λόγω μεγάλης ζήτησης το Σάββατο 7/5.
