Capital controls, χρήμα, κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, εκκλησία, υαλουρονικό κ.λπ. Μερικά θέματα που "αυτοφωτογραφίζονται" στη σκηνή της «Ανόδου» στο φετινό πρόγραμμα της ομάδας που, εδώ και χρόνια, αγαπάμε να αγαπάμε.
Κάθε φορά η σκηνή που τους φιλοξενεί δείχνει να γεμίζει από τη μουσική και τη θετική τους ενέργεια – και αυτό κρατάει χρόνια τώρα. Οι Άγαμοι Θύται γνωρίζουν την τέχνη και την τεχνική της αυτοανανέωσής τους, ακόμα και μέσα από τα κλισέ τους που, κάθε φορά, παίρνουν μια νέα φρεσκάδα. Τα κείμενά τους είναι πάντα updated και οι χαρακτήρες τους δεν δείχνουν να παλιώνουν. Οι πυλώνες του γκρουπ, ο Μιχαηλίδης και ο Σταρόβας, εξακολουθούν να δίνουν, ως συνήθως, το ρεσιτάλ τους στη «Γιαγιά» αλλά το χιούμορ είναι έκδηλο σε κάθε στιγμή της παράστασης: λεπτό και διεισδυτικό, εύστοχο και καίριο, ψυχαγωγικό και άνετο, χαμογελαστό και θεραπευτικό – ποτέ δεν σε κάνει να νιώθεις άβολα. Οι κάθε φορά guests τους: επιλεγμένοι και δυναμικά αυτόνομοι, μπορούν να εντάσσονται τέλεια στην ομάδα και, ταυτόχρονα, να παίρνουν στην πλάτη τους τις «στιγμές» που χρειάζονται. Φέτος, στο “Selfie” πρόγραμμα του Ιεροκλή Μιχαηλίδη και των φίλων του, με κείμενα της Δήμητρας Παπαδοπούλου, ο Κώστας Μακεδόνας είναι ο κεντρικός τραγουδιστής, μοναδικός και άψογος στο καθαρά δικό του μέρος – αλλά και στον ρόλο του στα ομαδικά σκετς. Και ο Σπύρος Παπαδόπουλος βρίσκεται σαν στο σπίτι του. Θα μπορούσε να είναι στους original Άγαμους. Original είναι η Ρούλα Μανισάνου – η σπουδαία αυτή soul woman. Αλλά και ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και ο Γιώργος Χατζής, εξπέρ στο «ξένο» ρεπερτόριο. Πέρα από τις άμεσες και ουσιώδεις αναφορές στην τρέχουσα κοινωνικοπολιτικοαισθητική κατάσταση και φάση που κάνουν οι Άγαμοι, φροντίζουν πάντα να μας αγγίζουν συγκινησιακά. Ιδιοσυγκρασιακό παίξιμο για κάθε χαρακτήρα, με τη μουσική να έρχεται πάντα με ιδέες διεισδυτικές, χωρίς να βαλτώνει ακόμα και στα «στάνταρντς» τους. Το πρόγραμμα ρέει μέσα από τραγούδια και ανάμεσα σε κλασικές «άγαμες» στιγμές («Νονός», «Γύφτος», «Γιαγιά»), σε ξένες επιτυχίες, σε μουσικά γκαγκς και σε σκετς που ξεχωρίζουν όπως «Στο ΑΤΜ» με όλους, στην «Πίττα ή πίπα» με τον Γιώργο Χρισοστόμου, στην «Η επιστολή του πατέρα», στον μοντέρνο παπά (Σπύρο Παπαδόπουλο) που κάνει πραγματική χιουμοριστική on stage λιτανεία! Πράγματα που τα χαίρεσαι και που θα μπορούσες να τα βλέπεις ξανά και ξανά. Αυτό είναι το προτέρημα που έχουν οι Άγαμοι Θύται – και το διατηρούν όλα αυτά τα χρόνια.
