Τα τραγούδια της Βάσως Αλλαγιάννη

Είναι μια σειρά από τραγούδια που διαπερνούν το μυαλό, την καρδιά, τις αισθήσεις, τραγούδια που μπορούν ακόμα και να σε διαλύσουν. Όλα φέρουν μια υπογραφή που δεν είναι απλώς υπογραφή – είναι ψυχή. Και την έχει βάλει η Βάσω Αλλαγιάννη. Τα τραγούδια που έχει γράψει τα έχουμε συνδέσει κυρίως με τους ερμηνευτές – π.χ. ο «Υδροχόος», το «Λεμόνι στην πορτοκαλιά», το «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ» και το εκπληκτικό «Απόψε σιωπηλοί» είναι του Νίκου Παπάζογλου. Και το πιο καινούριο της άλμπουμ («Τον εαυτό μου ρώτησα») φαίνεται πως «ανήκει» στον Βασίλη Λέκκα. Στο μεσοδιάστημα, «Μια αγκαλιά τραγούδια» που θα τα ακούσουμε στο Θέατρο Μπάντμιντον (27/10) από Χαρούλα Αλεξίου, Μανώλη Λιδάκη, Βασίλη Λέκκα, Πίτσα Παπαδοπούλου και Ορφέα Περίδη.

Σημείωμα της Βάσως Αλλαγιάννη για τη συναυλία στο Μπάντμιντον «Τον εαυτό μου ρώτησα… Έλα μου ‘πε, πάμε τώρα δεν φοβόμαστε την μπόρα…» «Από το πρώτο μου “πέταγμα” στο τραγούδι με τον “Γλάρο”, στην τελευταία μου δισκογραφική “πτήση” με τον δίσκο “Τον εαυτό μου ρώτησα”…» Και τον ξαναρώτησα…και είπα ναι, θέλω τους φίλους μου όλους μαζί…να τους μιλήσω με τα τραγούδια μου, να μιλήσουνε οι καρδιές μας γιατί μαζί περνάμε τις συμπληγάδες αυτού του τόπου…τις συμπληγάδες όλης της ανθρωπότητας… Μαζί ψάχνουμε να ξανά ονειρευτούμε ζωή…μαζί χαιρόμαστε και μαζί πονάμε…η μοίρα μας είναι κοινή… Τα τραγούδια μας μιλάνε, τα λένε όλα…μιλάνε για την χαρά, τον πόνο, την έλλειψη, τον έρωτα, την απογοήτευση και την ελπίδα που έχουμε κρυμμένη στην καρδιά μας για το καλύτερο! Γράφω τραγούδια πολλά χρόνια, αυτός είναι ο τρόπος της ψυχής μου, να εκφράζει, να επικοινωνεί, να καταθέτει και να μοιράζετε τα βιώματα… Έχουν περάσει εννέα χρόνια από την τελευταία μας συνάντηση, έχουν γίνει πολλά από τότε… Αισθάνθηκα ότι τώρα είναι η ώρα να βρεθούμε και να τα πούμε όλα…τραγουδώντας! Έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες…τραγουδάμε στα δύσκολα…στις αγωνίες μας στους πόνους μας και…στις χαρές μας! Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ..!

Η Βάσω Αλλαγιάννη είχε δυο μεγάλους αγαπημένους δασκάλους τον Μάνο Λοίζο και τον Νότη Μαυρουδή, μαζί τους έμαθε μουσική και άρχισε να γράφει τα δικά της τραγούδια. Ακούγοντας τα τραγούδια αυτά οι δάσκαλοι αλλά και εμπνευστές της, την παρακίνησαν να ασχοληθεί με τη μουσική. Αξίζει να σημειωθεί πως μέσα σε εκείνα τα πρώτα τραγούδια που έγραψε υπήρχαν διαμάντια όπως ο «Γλάρος» (το δημιούργησε μαθήτρια ακόμα και το ερμήνευσε 20 χρόνια αργότερα ο Μανώλης Λιδάκης). Η πρώτη δισκογραφική της δουλειά είχε πολύ μεγάλη απήχηση στον κόσμο. Ήταν το «Χαράτσι» (1982), όπου σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη έγραψε τον «Υδροχόο» και το «Λεμόνι στην Πορτοκαλιά», και που ερμήνευσε ο Νίκος Παπάζογλου. Η μεγάλη επιτυχία του τρίπτυχου Αλλαγιάννη – Ρασούλη – Παπάζογλου έφερε ακόμη δύο δίσκους, τα «Σύνεργα» (1990) με το «Απόψε σιωπηλοί» (με στίχους και μουσική δικούς της) και το «Στο Λυκαβηττό» (1991), με το τραγούδι «Αχ Ελλάδα» να γίνεται ο ύμνος που αγγίζει την ψυχή του σύγχρονου Έλληνα. Η Αλλαγιάννη, στην συνέχεια συνεργάζεται δισκογραφικά με το Μανώλη Λιδάκη («4 κύκλοι τραγουδιών», 1995), το Σταύρο Λογαρίδη («Ονειρεμένες πολιτείες»,1996) με την Πίτσα Παπαδοπούλου («Με τα μάτια κλειστά», 1994), τη Βούλα Σαββίδη («Το φίλημα του χρόνου» 1992), τη Γιούλη Τσίρου (Κάθε βράδυ τραγουδάω 1988), την Άννα Ζήση («Της αγάπης δρομολόγια», 1996) το Δημήτρη Μπάση («Μιλάω Χρόνια», 2000), με τη Χαρούλα Αλεξίου («Παράξενο Φως», 2000), (Το 2004 έκδωσε το «Svarno» με το «Βοτσαλάκι» και 16 υπέροχα ορχηστρικά κομμάτια), συνεργάστηκε με την Γλυκερία («Η αγάπη είναι ελεύθερη» 2011), με την Χαρούλα Αλεξίου στην («ΤΡΙΠΛΑ», 2012), με τον Μανώλη Λιδάκη («Αύριο θα είναι αργά», 2014) με το Βασίλη Λέκκα («Τον εαυτό μου ρώτησα», 2015) την πιο πρόσφατη συνεργασία της….