Μπορεί η μεγάλη συναυλία του Γιάννη Σπανού στο Ηρώδειο να αναβλήθηκε ή να ματαιώθηκε, ωστόσο εμείς κάνουμε μια επιλογή από τα ίχνη μιας πορείας μισού (plus) αιώνα με τραγούδια που έχουν κάποιο ειδικό βάρος και φτιάχνουμε μια κασέτα ή CD-r (you know what I mean!) ή, έστω, play list για απόλαυση, συγκίνηση και τα σχετικά...
Πριν ακόμα από την έλευση του ελληνικού Νέου Κύματος στα μέσα της δεκαετίας του ’60 – που σαν όρος οφείλεται εξίσου στον Αλέκο Πατσιφά της «Λύρας» και στον Γιάννη Σπανό – ο νεαρός συνθέτης και πιανίστας έχει ήδη τη δική του πορεία στη γαλλική nouvelle vague. Ο Yani Spanos στο Παρίσι, αρχές των ‘60’s, δημιουργεί ήδη μια ξεχωριστή καλλιτεχνική ταυτότητα... «Frere Jacques». Αφετηρία είναι η μελωδία ενός πασίγνωστου παραδοσιακού γαλλικού τραγουδιού, όμως ο Σπανός μέσα από αυτό δίνει μια δική του originality που επισφραγίζει με την ερμηνεία της η Juliette Greco. Το ξέρουμε όλοι αυτό το τραγούδι – στα ελληνικά ακούγεται στην ταινία «Καλώς ήρθε το δολάριο», σε στίχους του Αλέκου Σακελλάριου.
«Έναν αητό αγάπησα». Σ’ αυτή την ταινία όμως το highlight το λέει η ασύγκριτη Μπέμπα Μπλανς – ενώ στην δισκογραφία έχει ακουστεί περισσότερο από την εύθραυστη φωνή της Αλέκας Μαβίλη. Είναι τραγούδι του Γιάννη Σπανού – και όχι του Γιώργου Ζαμπέτα, όπως νομίζουν πολλοί!
«Sidonie». Μένοντας στην «γαλλική» περίοδο του Γιάννη Σπανού, θυμόμαστε μια πανέμορφη Brigitte Bardot να τραγουδάει αυτή την όμορφη μελωδία του στην ταινία «Vie privee» του Louis Malle. Και η BB και ο Σπανός βρίσκονται σε κομβικά σημεία!
«Κι αν σ’ αγαπώ δεν σ’ ορίζω». Μπορεί οποιοδήποτε (άλλο) τραγούδι του Γιάννη Σπανού να οριοθετεί και να ορίζει οποιοδήποτε Κύμα! Αυτό όμως το τραγούδι, σε στίχους Γιώργου Παπαστεφάνου, με την φωνή της Καίτης Χωματά, ορίζει διαχρονικά την ευαισθησία και τον συναισθηματισμό. Των πάντων!
«Τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδιά». Το Νέο Κύμα είχε πάντα τα ανοίγματά του – και ο Γιάννης Σπανός από νωρίς άρχισε να δείχνει την λαϊκή όψη της μουσικής του. Εδώ έχουμε ένα τραγούδι συγκλονιστικό για την εποχή του – με την φωνή του Μιχάλη Βιολάρη.
«Η μπαλάντα της Καίτης». Η ταινία «Σκιές στην άμμο» του Βασίλη Μαυρομάτη ήταν η φιλμική απεικόνιση του Νέου Κύματος – κι εδώ τελειώνουμε μ’ αυτό! Μπορεί να μην ξέρουμε όλοι τη μπαλάντα (που έγραψε ο Κώστας Κωτούλας) αλλά όλοι ξέρουμε την Καίτη!
«Ο τρελός». Τι εκπληκτικό, τι υπέροχο τραγούδι! Από τα καλύτερα του Λευτέρη Παπαδόπουλου – με τον σπουδαίο Σταμάτη Κόκοτα. «Πες μου δυο λόγια να σωθώ, πρωτού στ’ αλήθεια τρελαθώ, δωσ’ μου το χέρι, για να κρατηθώ»...
«Ένα καλοκαίρι». Εμβληματικό σάουντρακ μιας ταινίας («Εκείνο το καλοκαίρι») του Βασίλη Γεωργιάδη, σαφώς επηρεασμένης από το «Love Story» σε πιο adult εκδοχή. Με την Έλενα Ναθαναήλ και τον Λάκη Κομνηνό. Η Αφροδίτη Μάνου στο τραγούδι...
«Οδός Αριστοτέλους». Classic: «Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη...», με λόγια του Λευτέρη Παπαδόπουλου και φωνή της Χαρούλας Αλεξίου. There’s nothing more to be said!
«Ιδανικός κι ανάξιος εραστής». Ο Κώστας Καράλης ερμηνεύει Νίκο Καββαδία. Όσο κι αν το χιτ της «Τρίτης Ανθολογίας» του Γιάννη Σπανού είναι το «Σπασμένο καράβι» - με ακόμα μεγαλύτερο μεταγενέστερο σουξέ από τον Δημήτρη Μπάση – εμείς θέλουμε αυτό!
«Άνθρωποι μονάχοι». Ή, αλλιώς, η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδάει Σπανό. Το συγκεκριμένο track είναι του Γιάννη Καλαμίτση.
«Προσωπικά». Ο ήχος και ο στίχος μιας εποχής: τέλη των ‘80’s με λόγια της Λίνας Νικολακοπούλου (με ευφυή και υπέροχη επιτήδευση!) και την φωνή της Ελένης Δήμου να το λέει (το τραγούδι) μοναδικά!
«Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο». Μια πραγματική όψη του λαϊκού μας ήχου μέσα από τη ματιά και την πέννα του Γιάννη Σπανού, με στίχους της Τασούλας Θωμαϊδου και την κλασική ερμηνεία της Κατερίνας Κούκα. Είναι στο mainstream ων ‘90’s και είναι αυθεντικός Σπανός.
«Κωλ γκερλς». Επειδή ο χρόνος τρέχει και ο χώρος πληρούται και, σύντομα, θα βρεθούμε εκτός (προγράμματος) ιδού ένα ωραίο instrumental από την ταινία «Αναζήτηση» του Ερρίκου Ανδρέου με Έλενα Ναθαναήλ και Άγγελο Αντωνόπουλο. Cult ως σάουντρακ. Το ακούμε ολόκληρο.
Και η διόρθωση ενός λάθους - δικού μου! Στο έντυπο "Αθηνόραμα" ανέφερα το "Γειτονάκι μου" ως σύνθεση του Γιάννη Σπανού. Υπάρχει όντως σύνθεση του Γιάννη Σπανού με αυτό τον τίτλο και τραγουδιστή τον Κόκοτα στον δίσκο "Μια Κυριακή". Το τραγούδι όμως που εννοούσα εγώ, το αριστουργηματικό "Γειτονάκι μου" με τον Πουλόπουλο είναι σύνθεση του Λίνου Κόκοτου. Ζητώ συγγνώμη και από τους δύο άξιους δημιουργούς. Γιώργος Χαρωνίτης
