Δεν χρειάζεται να παραθέσουμε πολλά επιχειρήματα για να αποδείξουμε ότι η Τουρκία διαθέτει μια από τις πλέον ακμαίες εθνικές κινηματογραφίες στον πλανήτη. Η βράβευση της «Χειμερίας Νάρκης» του απαράμιλλου δεξιοτέχνη Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν με τον Χρυσό Φοίνικα στο περασμένο Φεστιβάλ των Κανών αποτελεί ακλόνητο πειστήριο ότι ο κινηματογράφος της γείτονας χώρας διανύει μια από τις ανθηρότερες περιόδους του. Οπότε, η Εβδομάδα Τουρκικού Κινηματογράφου που διοργανώνουν η Πρεσβεία της Τουρκίας στην Αθήνα και το Γενικό Προξενείο Αθηνών Πειραιώς σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Ίδρυμα Μαζικής Επικοινωνίας και Ερευνών στις 23-29 Οκτωβρίου στην Ταινιοθήκη έρχεται την κατάλληλη στιγμή. Αφορμή για το περιεκτικό αφιέρωμα είναι η συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του τουρκικού κινηματογράφου, με τη χορταστική διοργάνωση να παρουσιάζει κορυφαίες σύγχρονες και κλασσικές ταινίες από την παραγωγή της γείτονας χώρας.
Η Εβδομάδα κάνει πρεμιέρα με την βραβευμένη στη Ρώμη ελληνοτουρκική παραγωγή «Εγώ Δεν Είμαι Εγώ» («Ben o Degilim») που προβάλλεται για πρώτη φορά στη χώρα μας, με τον σκηνοθέτη της Ταϊφούν Πιρσελίμογλου να παρευρίσκεται στην τελετή έναρξης μαζί με τους συνεργάτες του Ερτσάν Κεσάλ (πρωταγωνιστής και σεναριογράφος), Ανδρέα Σινάνο (Διευθυντή Φωτογραφίας) και Γρηγόρη Κουνενδάκη (Επιμέλεια Ήχου). Στο αφιέρωμα θα δούμε αρκετές ακόμη πρόσφατες τούρκικες παραγωγές που διακρίθηκαν πρόσφατα σε φεστιβάλ.
Ο «Κύκλος» («Diare») του Ατίλ Ινάτς που παρουσιάζει το ταξίδι αυτογνωσίας ενός καθηγητή φιλοσοφίας κέρδισε το πρώτο βραβείο στα Άδανα και την Άγκυρα, ενώ η κοινωνικο-πολιτικά καυστική «Μούχλα» («Küf») του Αλί Αϊντίν διακρίθηκε στα Φεστιβάλ Βενετίας, Θεσσαλονίκης και Σεράγεβο. Tο «Κόσμος» («Cosmos») είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα φιλμ του μοναδικά ποιητικού σινεμά του Ρεχά Ερντέμ, το «Όνειρο της Πεταλούδας» του Γιλμάζ Ερντογάν μας ταξιδεύει στις παράπλευρες απώλειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ το «Με Τα Μάτια της Ψυχής» («Kelebeğin Rüyasi») των Μελίκ Σαράτσογλου και Χακί Κουρτουλούς αφηγείται μια συνταρακτική κινηματογραφική ιστορία. Η «Εξορία» του Ερόλ Οζλεβί μιλάει για έναν καταδικασμένο ελληνοτουρκικό έρωτα, το «Yozgat Blues» του Μαχμούτ Φαζίλ Τσοσκούν μας μεταφέρει με μπλουζιάρικη διάθεση στα βάθη της Ανατολίας και οι «Άνθρωποι Του Παππού Μου» («Dedemin Ιnsanlari») του Τσαγάν Ιρμάκ κοιτάζουν το δράμα της ανταλλαγής πληθυσμών μέσα από μια φορτισμένη προσωπική ιστορία.
Σε ότι έχει να κάνει με τα κλασσικά έργα του τούρκικου κινηματογράφου, ο αριστουργηματικός «Δρόμος» («Yol», 1982) των Σερίφ Γκιορέν και Γιλμάζ Γκιουνέι δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει από αυτά. Όπως, και η «Νύφη» («Gelin», 1973) του Ομέρ Λουτφί Ακάντ που μιλάει με διαχρονική κινηματογραφική γλώσσα για την εσωτερική μετανάστευση της δεκαετίας του ’70. Το «Ξενοδοχείο Αναγούρτ» («Anayurt Oteli», 1987) του Ομέρ Καβοούρ είναι ένα ακόμη κορυφαίο δείγμα γραφής για την εθνική κινηματογραφία, όπως και το «Κορίτσι Με Την Κόκκινη Μανδύλα» («Selvi Βoylum, Αl Υazmalim», 1977) του Ατίφ Γιλμάζ. Τέλος, η «Αθωότητα» («Masumiyet», 1997), η αιρετική χαρτογράφηση της τουρκικής κοινωνίας από τον Ζεκί Ντεμίρκουμπουζ είναι σίγουρα από τα highlights της Εβδομάδας.
