Ο Χορός της Ζωής μου

2,5

Βιογραφία του κορυφαίου Κουβανού σολίστα του μπαλέτου με έντονα κοινωνικοπολιτικό χρώμα, η οποία προσπαθεί να σπάσει την ακαδημαϊκή αφήγηση με χορευτικά νούμερα και διαρκείς χρονικές εναλλαγές.

Ο Χορός της Ζωής μου

Ο Βρετανός Πολ Λάβερτι, σεναριογράφος 13 ταινιών του Κεν Λόουτς, και η Μαδριλένα σκηνοθέτης και ηθοποιός Ιθιάρ Μπολαΐν είναι ζευγάρι εδώ και δυο δεκαετίες, συνεργαζόμενοι και στις ταινίες της τελευταίας «Ακόμα και η Βροχή» και «Η Ελιά». Έντονα πολιτικοποιημένοι καλλιτέχνες, επιλέγουν ανθρωποκεντρικές ιστορίες με κοινωνικές διαστάσεις και ουμανιστικά μηνύματα, στοιχεία τα οποία θα συναντήσουμε και στο «Χορό της Ζωής μου», το ενδιαφέρον κινηματογραφικό πορτρέτο του Κάρλος Ακόστα.

Ο 46χρονος σήμερα Κουβανός χορευτής και χορογράφος μεγάλωσε στους χωματόδρομους της Αβάνας θέλοντας να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά η απίστευτη επιμονή του πατέρα του, ενός φτωχού οδηγού φορτηγού, τον έσπρωξε προς τον κλασικό χορό και τη σχολή του Εθνικού Μπαλέτου της Κούβας. Από εκεί ως το ρόλο του κορυφαίου σολίστα στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου ο δρόμος ήταν ιδιαίτερα επώδυνος και περιπετειώδης για τον ατίθασο Κάρλος, τον οποίο η ταινία συναντά καθώς ετοιμάζει μια μεγάλη χορογραφία εμπνευσμένη από τη ζωή του.

Ο Χορός της Ζωής μου - εικόνα 1

Αφορμή για να αναπολήσει ένα παρελθόν από το οποίο το σενάριο του Λάβερτι, βασισμένο στην αυτοβιογραφία του Ακόστα «No way home», εστιάζει σε δυο κυρίως σημεία. Τη σχέση του πρωταγωνιστή με τη χώρα του, το πολιτικοκοινωνικό μέρος της ταινίας, και με τον πατέρα του, το ψυχολογικό κομμάτι της αφήγησης το οποίο χτίζει τους δυο κεντρικούς χαρακτήρες. Το δεύτερο είναι και το πλέον ενδιαφέρον, κερδίζοντας βάθος και διαστάσεις από την εξαιρετική ερμηνεία του Σαντιάγο Αλφόνσο, ο οποίος από θρύλος του κουβανέζικου κλασικού μπαλέτου μεταμορφώνεται ολοκληρωτικά σ’ έναν πεισματάρη, αυταρχικό όσο και σοφό μεροκαματιάρη.

Προσπαθώντας να αποφύγει τα ανιαρά διηγηματικά μονοπάτια της ακαδημαϊκής σινε-βιογραφίας, η Μπολαΐν εναλλάσσει διαρκώς το παρόν με το παρελθόν και τα «πραγματικά» γεγονότα με τη χορευτική μεταγραφή τους από τον Ακόστα. Κάποιες μελοδραματικές αναφορές και απλοϊκές καταγγελίες δεν αποφεύγονται, αλλά οι αναφορές στο αποικιοκρατικό παρελθόν της Κούβας είναι συγκινητικές, πλουμίζοντας την ιστορία με στοιχεία που τη βοηθούν να ξεπεράσει κινηματογραφικά το «αυστηρά για τους λάτρεις του μπαλέτου».

Γαλλία. 2019. Διάρκεια: 101΄. Διανομή: SEVEN FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Ο Χορός της Ζωής μου

Yuli
2,5
  • Δραματική
  • 2018
  • Διάρκεια: 115 '
  • Ισιάρ Μπολαΐν

Ο Κάρλος Ακόστα ετοιμάζει μια μεγάλη χορογραφία βασισμένη στη ζωή του, την οποία αναπολεί εστιάζοντας στην περίπλοκη σχέση με τον πατέρα του.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Ελληνικό box office: Ράιαν Γκόσλινγκ εναντίον Γκάρφιλντ

Σε μια εβδομάδα όπου τα σινεμά υπολειτουργούσαν και οι θεατές είχαν το νου τους στον οβελία, ο "Γκάρφιλντ" κέρδισε τις εντυπώσεις, ενώ δυναμικό ήταν το άνοιγμα του "Κασκαντέρ" από την Δευτέρα του Πάσχα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
10/05/2024

Είναι επίσημο: Έρχονται νέες ταινίες "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών"

Το στούντιο της Warner Bros. έδωσε το πράσινο φως για την ανάπτυξη δύο ταινιών υπό την επίβλεψη του Πίτερ Τζάκσον.

Το Cine Paris επέστρεψε! Δείτε πώς άλλαξε το ιστορικό θερινό σινεμά

Βρεθήκαμε στην άτυπη "πρόβα τζενεράλε" του πλήρως ανανεωμένου κινηματογράφου ο οποίος ανοίγει ξανά από το Cinobo.

Arkadiko Film Festival: Στο "Any Day Now" του Χαμί Ραμεζάν το Βραβείο Κοινού

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το online φεστιβάλ που διοργάνωσε το Cinobo μαζί με τα Filmin και MyMovies, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν του ευρωπαϊκού σινεμά.

Τζέσικα Χάουσνερ: "Υπάρχει μια κοινωνικά υστερική εμμονή για ομορφιά"

Η Αυστριακή σκηνοθέτρια του "Club Zero" μιλάει για τη στιλάτη και διεισδυτική σάτιρά της με πρωταγωνίστρια τη Μία Γουασικόφσκα, η οποία έκανε πρεμιέρα στο περσινό Φεστιβάλ Καννών.

Το Βασίλειο του Πλανήτη των Πιθήκων

Σίκουελ με ποιότητες ικανές να διατηρήσουν το ικανοποιητικό επίπεδο του αναβιωτικού franchise, το οποίο όμως αποδυναμώνεται από την ανοικονόμητη σκηνοθεσία και το άνισο γράψιμό του.

Club Zero

Κοινωνική σάτιρα με έντονα σαρδόνιο χιούμορ και weird σκηνοθετικό στιλιζάρισμα. Αν και θεματικά ενδιαφέρουσα, η ψυχρότητά της μοιάζει εκβιαστική και η πικρή ειρωνεία της επιτηδευμένη.