Ο Γιάννης Θεοδωρόπουλος, η Λητώ Κάττου και η Νατάσα Μπιζά μοιράζονται κάποιες σκέψεις για τη διαδικασία παραγωγής των έργων που θα δούμε από τις 26/3 στην τρίτη έκθεση της σειράς Δικαίωμα Αρχείου. Σκοπός της σειράς που επιμελείται η θεωρητικός τέχνης Ελπίδα Καραμπά, είναι, όπως έχουμε συζητήσει και στο παρελθόν με αφορμή την πρώτη και τη δεύτερη έκθεση, να αξιοποιήσει το αρχείο του iset ως ανοιχτή πλατφόρμα παραγωγής σύγχρονης τέχνης και λόγου γύρω από αυτό.
Γιάννης Θεοδωρόπουλος
«Στο έργο μου ''οικογενειακή υπόθεση'' όπου υπάρχουν δύο προθήκες με καταλόγους εκθέσεων που έχω λάβει μέρος από το 1998 έως σήμερα, και σε ξεχωριστό κάδρο η ιδιόγραφη διαθήκη του πατέρα μου, ως μια άτυπη αίτηση για να συμπεριληφθώ στο αρχείο του ΙΣΕΤ, σχολιάζω την έλλειψη καταγραφής του έργου πάρα πολλών καλλιτεχνών από τους θεσμούς και την πολιτεία. Στην ουσία αυτό που κληροδοτούν, οι οργανισμοί που αναλαμβάνουν τις καταγραφές, αν προλάβουν να ολοκληρώσουν τέτοιου είδους διαδικασίες, συνήθως αφήνουν και πολλά στη σκιά.
Στο έργο μου ''Τoπία από το ΙΣΕΤ'' υπάρχουν 7 φωτογραφίες από μικρές και τελείως ουδέτερες λεπτομέρειες του χώρου υπονοώντας το πόσο επιλεκτική και αυθαίρετη μπορεί να είναι μια ιστορική καταγραφή καθώς και ο τρόπος που επιλέγεται κάθε φορά να παρουσιαστεί αυτό που συμβαίνει. Ταυτόχρονα, όπως σε πολλά από τα έργα μου, και σε αυτήν την έκθεση, αλλά και σε προηγούμενες χρησιμοποιώ αυτοβιογραφικά στοιχεία για να σχολιάσω (πολλές φορές αυτοσαρκαζόμενος) τον κοινωνικό μου περίγυρο.»
Λητώ Κάττου
«Παρατηρώντας τη ψηφιακή πλατφόρμα του αρχείου ως ερευνητικό εργαλείο τη σχέση του με την παρούσα καλλιτεχνική πρακτική, τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του χρήστη, του ψηφιοποιημένου υλικού και του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται αυτό, δημιουργήθηκε ο προβληματισμός γύρω από την σχέση της πληροφορίας με τις μεθόδους καταγραφής της, τα μέσα, περιβάλλοντα και μηχανισμούς και την άμεση πρόσβαση σε αυτήν.
Η πλοήγηση στο ψηφιοποιημένο υλικό, το αίσθημα εσωστρέφειας, η επιλογή κατηγοριοποίησης και η αφομοίωση του περιεχομένου αποτέλεσαν τον προβληματισμό διαπραγμάτευσης του έργου Deep Slip και της αφήγησης που δημιουργεί.»
Νατάσσα Μπιζά
«Από την έρευνα στο αρχείο του ΙΣΕΤ μου τράβηξε το ενδιαφέρον η Α' Διεθνής Έκθεση Γλυπτικής που έγινε στο λόφο του Φιλοπάππου το 1965, σε οργάνωση του ΕΟΤ και επιμέλεια του Τώνη Σπητέρη: ένα μεγαλεπήβολο πολιτιστικό εγχείρημα σε μια ταραχώδη κοινωνικοπολιτικά εποχή. Αντιμέτωπη με το έλλειμμα του καλλιτεχνικού αρχείου να δώσει τη συνολική διάσταση του γεγονότος στράφηκα σε άλλα αρχεία: στον ημερήσιο τύπο και στο αρχείο της Βιβλιοθήκης της Βουλής. Η ασταθής πολιτική κατάσταση της περιόδου εγγράφεται στα πρακτικά της Βουλής και στο κενό των δεκαπέντε ημερών που αυτή παρέμεινε κλειστή.
Με το έργο που παρουσιάζω θέλησα να εστιάσω στα κενά και εκεί να τοποθετήσω υλικό για να πληρώσω τις ελλείψεις που μοιραία προσπερνούν οι αρχειακές καταγραφές, επιτελώντας και μια χειρονομία αρχειακής παρείσδυσης. Συλλέγοντας, ξαναδιαβάζοντας και αντιπαραβάλοντας τις κατακερματισμένες, σκοτεινές ή και απούσες εικόνες των αρχείων διερωτώμαι για το πως γράφεται και εισπράττεται η ιστορία.»
Περισσότερες πληροφορίες
Αθώες κατηγορίες. Ύποπτες αφηγήσεις
Νέα έργα των Γ. Θεοδωρόπουλου, Λ. Κάττου και Ν. Μπιζά σε διάλογο με το αρχείο του iset. Επιμέλεια: Ελ. Καραμπά
