Βιβλίο ιστορικού και κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος με θέμα το κρασί στο Άγιο Όρος, από τα βάθη των αιώνων. Η Ελένη Κεφαλοπούλου, που αγαπά και γνωρίζει καλά το κρασί, ενώ με το Άγιο Όρος τη συνδέουν μνήμες παιδιόθεν, μελέτησε, συζήτησε, εξερεύνησε και, τελικά, συγκέντρωσε μια σπάνια πληροφόρηση για το θέμα, που φτάνει ως τις μέρες μας.
Όλοι γνωρίζουμε την παράδοση των αγιορείτικων κρασιών και, γενικότερα, την αγάπη των Μοναχών για την αμπελουργία. Η παράδοση αυτή έχει τις ρίζες της και παίρνει το “καλώς έχει”, αν θέλετε, από τη χριστιανική θρησκεία, όπου ο οίνος συναντάται και εκτιμάται με πολλούς τρόπους. Άγνωστα στους περισσότερους στοιχεία και μαρτυρίες για το θέμα από τις σημαντικές ιστορικές περιόδους που στιγμάτισαν τον Άθω, αμπελουργικές και οινοποιητικές συνήθειες, οι χρήσεις του κρασιού, τα εργαλεία, και, τέλος, οι ιδιαιτερότητες και οι συνήθειες κάθε Μονής, Σκήτης ή Μετοχίου, μαζί φυσικά με τη σύγχρονη οινική παραγωγή, όπου υπάρχει, κάνουν τη μελέτη αυτή εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλλά και ευανάγνωστη.
“Αν υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο που το κρασί αυταπόδεικτα υφαίνεται στον πολιτισμό, στην κουλτούρα, στο πνεύμα και στην ψυχή, αυτό είναι το Άγιον Όρος”, αναφέρει πολύ σωστά, προλογίζοντας το βιβλίο ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW.
Στο ενδιαφέρον του βιβλίου συμβάλλει ουσιαστικά το πολύ καλό φωτογραφικό υλικό του Άρη Φωτιάδη και των αρχείων του Αγίου Όρους.
Πληροφορίες για τη διάθεση: eleni.grapeideas@gmail.co
