Το χοροθεατρικό έργο με τον αινιγματικό τίτλο που αποτυπώνει την ανάγκη του ανθρώπου να αγαπά, να πονά, να συγκρούεται και να επαναπροσδιορίζει τον εαυτό του, μέσα από το πρίσμα του γυναικείου σώματος, έρχεται ξανά στο Σύγχρονο Θέατρο για ένα δυνατό φινάλε (12-15/6).
Χορογράφος, σκηνοθέτης, περφόρμερ και δημιουργός που πειραματίζεται με κινηματογραφικά και εικαστικά μέσα, η Αντωνία Οικονόμου παρουσιάζει το «Άτιτλον finale» για έναν τρίτο και τελευταίο κύκλο στο Σύγχρονο Θέατρο από τις 12 έως τις 15 Ιουνίου. Ένα λευκός καμβάς γίνεται το σκηνικό της χοροθεατρικής αλληγορίας για τον έρωτα, τη σύγκρουση, την μνήμη και το τραύμα. Με έντονες αναφορές στη ζωγραφική και τη γλυπτική — από την Αναγέννηση μέχρι τη μοντέρνα τέχνη — το έργο εστιάζει στο γυναικείο σώμα ως φορέα ιστοριών, πληγών και μεταμορφώσεων. Το σώμα γίνεται ταυτόχρονα καμβάς και εργαλείο αφήγησης, μνήμης και δημιουργίας.
Το σκηνικό μοιάζει με έναν ζωντανό πίνακα, ασπρόμαυρο, αφαιρετικό, υποβλητικό. Μια σειρά από φιγούρες γεννιούνται, παραμορφώνονται και αλληλεπιδρούν με τον χώρο, με την κάθε κίνησή τους να αφήνει ίχνη – κυριολεκτικά και συμβολικά. Ένα αόρατο χέρι θέτει σε κίνηση έναν κόσμο που αποκτά δική του υπόσταση.
«Το "Άτιτλον” είναι μία παραστατική αλληγορία για την οικουμενική ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργεί διαμέσου του σώματος, του οποίου η μνήμη, και το οποίο ως μνήμη, είναι καταδικασμένο πάντα να επιστρέφει στις πληγές που νομίζει ότι έχει ξεχάσει. Ξεκίνησε το 2019 και διακόπηκε απότομα λόγω του lockdown. Μέσα σ’ εκείνη την παύση, άρχισα να πειραματίζομαι με την κινούμενη εικόνα, με το φιλμ και τα εικαστικά», σημειώνει η Αντωνία Οικονόμου. «Το ‘Άτιτλον finale’ είναι για μένα ένας απολογισμός, μία τελευταία ευκαιρία να αναθεωρήσουμε και να ανανεώσουμε αυτο το υλικό. Γύρισα πίσω στην επιλογή του άτιτλου τίτλου μας που μαρτυρά ότι αυτό το έργο δεν ολοκληρώνεται, δεν παγιώνεται, δεν ‘στερεώνεται’ για να μπορεί και οριστεί με ένα τίτλο, ενώ το νόημά του παραμένει διαπραγματεύσιμο. Είναι για μένα ένα έργο που θα βρίσκεται πάντα σε εξελίξη, μια ιστορία που το τέλος της ακροβατεί σε μια άρση - μία εισπνοή - που χρειάζεται το βλέμμα του θεατή για να ολοκληρωθεί».
Όπως τονίζει σε συνέντευξή της στο "α": "Η γυναίκα, ενώ αρχικά απεικονίζεται ως ένα παθητικό εξιδανικευμένο αντικείμενο θέασης, μετατρέπεται σε υποκείμενο, σε μια 'συγκεκριμένη' γυναίκα, την οποία πλέον κοιτάζει το αντρικό μάτι που τη ζωγραφίζει. Με ενδιαφέρουν επίσης, ακίνητες εικόνες που μπορούν να κυοφορήσουν τόσα νοήματα, αλλά και να γίνουν έναυσμα για τη δημιουργία κίνησης στον τρισδιάστατο χώρο της σκηνής".
Τη Μούσα ερμηνεύει η Ξένια Σταθούλη, τον Νάρκισσο ο Παύλος Λυκούδης, τον Έρωτα ο Ορέστης Αλεξιάδης, το Χάος ο Νίκος Τσόλης. Τον Χορό απαρτίζουν οι Άλεξ Δρανδάκης, Χάρης Χατζηανδρέου, Αντωνία Πιτουλίδου.
Η Αντωνία Οικονόμου υπογράφει τη σύλληψη, τον εικαστικό χώρο, τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία της παράστασης. Η πρωτότυπη μουσική είναι του Constantine Skourlis, η σκηνογραφία της Λυδίας Λαμπροπούλου, οι φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα, τα κοστούμια και οι ειδικές κατασκευές του Κωνσταντίνου Χαλδαίου.
TIPS
*Οι συντελεστές της παράστασης: Πρωτότυπη εκτέλεση χορού & ανάπτυξη υλικού: Klaus Shehaj, Ξένια Ταμπούρλου, Ειρήνη Δαμιανίδου Ηχοληψία- επιμέλεια ήχου: Γιώργος Κραββαρίτης Μουσική: Vivaldi “Pieta-Sacred Works (for alto)” MUA: Πέτρος Τίγκας Κινηματογράφηση/ φιλμ: Χρήστος Αδριανόπουλος Σχεδιασμός: Ζωή Κραββαρίτη Halldorophone: Κωνσταντίνος Χίνης Πιάνο: Χρήστος Σακελλαρίδης Οργάνωση παραγωγής: Λυδία Λαμπροπούλου Υπεύθυνη επικοινωνίας: Κατερίνα Π. Τριχιά
*Περισσότερα για το έργο με τα λόγια της Αντωνίας Οικονόμου: «Το ασπρόμαυρο χωράει μία ιστορία για τον έρωτα, τη σύγκρουση, την μνήμη και το τραύμα. Στο έργο ένα αόρατο χέρι ζωγραφίζει και τα φαντάσματα του δημιουργού παίρνουν σάρκα και οστά, αφήνοντας τον, έναν απλό θεατη, της ίδιας του της δημιουργίας. Οι ασπρόμαυρες φιγούρες συμβολίζουν το παρελθόν, είναι διαστρεβλωμένες αναμνήσεις που γεννιούνται στον χώρο του καμβά σαν ένα ακατανόητο χάος, που όπως η ίδια η φύση, δημιουργεί τάξη».
*Μέσα από την πρακτική της, η Αντωνία Οικονόμου δημιουργεί χοροθεατρικές παραστάσεις, ταινίες μικρού μήκους και περφόρμανς, δοκιμάζοντας διαρκώς εκφραστικά μέσα αναπαράστασης και κινούμενης εικόνας σε διαφορετικά δημιουργικά πεδία. Διερευνά θέματα όπως είναι η παρακμή, η φθορά και η ιδέα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης ως ένα λαβύρινθο που ακροβατεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Η μικρού μήκους ταινία της “SCOTÓMA” ταξιδεύει σε διεθνή φεστιβάλ ανά τον κόσμο και έχει επιλεχθεί στο Indie Shorts Awards του Φεστιβάλ Καννών. Σπούδασε χορό και χορογραφία στο London Studio Centre και είναι απόφοιτος Ιστορίας Τέχνης (BA Hons Degree, American College of Greece).
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Σύγχρονο Θέατρο
Ευμολπιδών 45
2103464380