Δεν το είχαμε προβλέψει, αλλά θέλαμε πολύ να κερδίσει το «Heroes» τον 60ό διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision που πραγματοποιήθηκε στη Βιένη, ειδικά όταν κοντραρίστηκε στην κορυφή με τη ρωσική συμμετοχή, μια χλιαρή συνενωτική μπαλάντα από τη χώρα της οποίας ο πατριάρχης (αλλά και το κράτος) δεν θέλει τη «γυναίκα με τα μούσια». Η σουηδική συμμετοχή πέρασε κάποια στιγμή πολύ μπροστά στη βαθμολογία και οι λόγοι ήταν προφανείς: το «Heroes» είναι ένα υπόδειγμα feelgood pop τραγουδιού, η παρουσίασή του με τον τραγουδιστή να αλληλεπιδρά με animation ήταν μακράν η πιο φρέσκια (οι υπόλοιποι είχαν χορευτές να σέρνονται δίπλα τους, πιάνα να πιάνουν φωτιά ή, απλώς, τίποτα!), ο Måns Zelmerlöw είναι πολύ εμφανίσιμος. Το «Heroes» δεν ντρέπεται γι' αυτό που είναι, δηλαδή ένα τραγούδι για το εξωστρεφές κοινό της Eurovision: δεν προσπαθεί να σε μπουκώσει με το μήνυμά του (όπως π.χ. κάτι Γάλλοι, Αρμένιοι και Ρουμάνοι), κλέβει από εκεί που πρέπει (προτιμότερος ο David Guetta από τη δήθεν ψαγμένη ξεπατικωτούρα του Βελγίου), δεν πουλάει κουλτούρα (όπως ο αχταρμάς, μουσικός και σκηνικός, της Ιταλίας). Βασικά, δεν είναι μπαλάντα! Σε μια από τις πιο νυσταλέες χρονιές της διοργάνωσης όπου οι περισσότερες χώρες είχαν όρεξη να μας εξομολογηθούν τα σώψυχά τους (και η φλυαρία περί «χτισίματος γεφυρών» δεν βοήθησε καθόλου παρόλο που υποστηρίχθηκε από ένα εντυπωσιακό σκηνικό), το «Heroes» ξεχώρισε δίκαια.
Η Ελλάδα βρέθηκε στη 19η θέση – έλειψε μάλιστα η παραδοσιακή ανταλλαγή δωδεκαριών με την Κύπρο, η οποία μας έδωσε οκτώ βαθμούς, ενώ εμείς, στην αναιμική μπαλάντα της, δέκα. Είναι περιττό να συζητήσουμε γιατί συνέβη αυτό όταν σχεδόν κάθε χρόνο επιλέγουμε συμμετοχές με κριτήριο τη σοβαροφάνεια και την «ασφάλεια», που πνίγει κάθε έμπνευση. Την ώρα που η Λετονία εμφανιζόταν με ένα τραγούδι επηρεασμένο από την Bjork και την FKA twigs, εμείς ήμασταν ακόμη κολλημένοι στη Celine Dion, σαν να πηγαίναμε να περάσουμε οντισιόν για talent show. Χωρίς χημεία, σπιρτάδα και ετοιμότητα οι δύο παρουσιαστές της ελληνικής μετάδοσης: ο Γιώργος Καπουτζίδης ναι μεν φρόντισε να μας ενημερώσει ότι η αρένα χειροκροτούσε την Παπαρίζου (η οποία ανακοίνωσε το αποτέλεσμα της ελληνικής ψηφοφορίας, αλλά δεν ακούσαμε χειρικρότημα), δεν μας εξήγησε όμως γιατί έγινε χαμός όταν βγήκε ο Ιρλανδός παρουσιαστής (την Παρασκευή πέρασε στη χώρα με δημοψήφισμα ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων). Το χιούμορ του ήταν τουλάχιστο λίγο πιο ζωντανό από της Μαρίας Κοζάκου, η οποία αρκέστηκε να μιλάει υποτιμητικά για κάποιες συμμετοχές και να κάνει άστοχα σχόλια.
